Kayboldum Zindanlarda..

Gel yol arkadaşım ol yeniden çıktığımız sonsuzluk yolculuğunda, gel yok bir pusulam şimdi. Gel kaybetmek üzereyim yolumu sevdana çıkan, gel kaybolmak üzereyim, gel bir yol göster bana. Kaybettim, kayboluşum bu yüzden Yusuf'un geçtiği sokakların çıkmazlarında. Halbuki pusulam vardı benim; hiç bir zaman bırakıp da gitmeyecek bir yoldaş vermişti Rabbim yola çıkmadan evvel...

Yanlış yollara mı saptım da şimdi böyle karanlık bir dehlizin içinde kalakalmışım, yanlış yolcular mı edindim yolun ortasında da şimdi menzil böyle uzakta. Olabilir mi böyle bir şey, olur mu hiç, hayır asla, yol aynı yol değilse de yolcun aynı yolcu değil midir, nasıl alır bir yabancıyı yanına. Ahh Leylim, Yusufi sevdam, bir damlacık vuslata hasret yaşarken yürek nasıl dayanır bu acı firaka...

Can yanmaz mı, gönül razı mı olur çölde yanışına; Leylaa nidalarıyla. Çok mu geç kalmıştın kuyunda Rabbinle halleşmeye, bu yüzden miydi o apansızca gidiş, öyle perişan, öyle sersefil kalakaldım işte sensizlik zindanında. Hiç bakmayışın, kuyularda kalışımdan endişe duymandan mıdır. Bak Züleyha; hiç bıçak yok elimde, gittiğin andan beridir saplandığı yerde duruyor o öyle yürekte, gizlenme bir bak...

Bak elini uzatmış bekliyor garibin, neden tutmuyorsun, tut hadi çık Yusuf çık artık düştüğün kuyulardan de. Ahh hala gelmeyişin neden uyu(ya)mayışımdan mı yoksa, muhtaç olunduğunu düşünmemenden midir. Uyuyuverip de sana yorumlatacak tek bir rüya göremeyişimden mi. Hadi yar hadi çıkarıver artık şu kuyudan, tutuver uzattığım elimden, tutda çıkar hadi. Hadi gel Züleyha geldiğin yerde görmek istemiyorsan itiver kuyuya bu garip bedeviyi. Senle olamıyorsa, yalnız kalıyorsa kuyuların başında, hep kuyunun dibindeyse gözleri, bırak bari kuyusunda kokusuyla kalsın Yusuf'un...