Senmiydin OCan.!

http://horozz.net/wp-content/uploads...7/yeni-aşk.gif

Hayat garip.. İnsana hiç beklemediği anlarda, beklemediği şeyler veriyor.. Herşey güzel ülkemde direnişin başladığı zaman başladı.. Tüm olanları takip ederken Zello ismini ilk kez duydum.. Doğrumudur bilmem ama Zello örgütü tutuklamaları başladı dendiğinde araştırdım.. Bir program olduğunu öğrendim mobil aletlerde kullanılan.. Konuştuğum ilk kişi o idi…
Amaç programın kullanımını, özelliklerini öğrenip sitemizde tanıtmak idi..
Ya sonra?


“Adnan” diye hiç bu kadar güzel bir başkasından duymamıştım adımı.. İlk tanıştığımızda nedenini hala çözemediğim bir kelebek fırtınası dolaştı etrafımda.. Şaşkınca konuştum onunla.. Cep telefonuma yüklediğim Zello denen aleti kullanmasını bilmeden O`nun gönderdiği davetlere evet demiştim.. Daha ne olduğunu anlamadan sürekli Zello`ya girip onu arar oldu gözlerim.. Görmediğimde bir hayal kırıklığı ile suskunluğuma bürünürdüm.. Gördüğümde ise etrafımda uçuşan rengarenk kelebekleri görür oldum..
Yorgun yüreğimin enerjisi tavan yapmıştı.. Tam vazgeçiyorum derken “dur bakalım adnan” dedi sanki bir ses.. İçimdeki masum çocuk “Gördünmü bak aradığın orada.. Tam karşında.. Hadi bir gayret daha.. Sevgi emek ister unutma..” diye çılgınca bağırıyordu.. Emek.. Sevgi.. Değermiydi buna? Değecek biri varmıydıki? “Bütün kadınlar aynıdır.. Hiçbiri özelim olmayı haketmiyor..” derken bunları aşabilecekmiydim? Ben aşabilsem acaba o aşabilecekmiydi?
Zordu.. O`na yaklaşmak zordu.. Etrafında bir sürü kurt vardı zaten.. O ise saftı.. Herkez arkadaşı, dostu idi.. Kimseye başka gözle bakmıyordu.. Etrafındaki diğerleri gibi olmaktan ne alıkoyacaktı beni onun gözünde? Bir adım öne çıkıp “Ben burdayım.. Diğerlerinden farklıyım..” diye nasıl diyecektim ona? Zordu ona yaklaşmak.. Dahada zoru onu ikna etmekti.. Farklıydı.. Düşünceleri, ailesinden gördüğü terbiye, bir erkek ile konuşmaya bakışı.. Herşeyi farklı idi..
Çok zaman vazgeçmeyi düşündüm.. Ama yüreğim izin vermedi.. İçimdeki küçük çocuk hiç izin vermedi.. O izin vermedi.. Benim vazgeçtiğim anlarda bir “Adnan..” ile tekrar yanına getirdi.. Birilerinin ona açılıp sevdiğini söylediğinde; ben gittiğimde, O tekrar “Adnan..” dedi.. Hiç kimseden adımı bu kadar güzel duymamıştım ben.. Şirindi, Tatlıydı, Saftı, gıcıktı.. Yüreğimde kelebekleri uçuruyordu.. Vazgeçmek çok zordu.. Vazgeçemedim ondan..
Şiirler, şarkılar söyledi Zello`da.. Ben dinledim.. Herkez dinledi.. Ben sevdim.. Başkalarının sevmesini istemedim.. Birilerinin samimi olmasını kıskandım.. O bilmedi kıskandığımı.. Okuduğu her şiirde, şarkıda yüreğimin bam teline bastığını bilmedi.. Suskunluğum ona olan çığlığımdı aslında..
O`nunda bana olan ilgisini farkettiğimde solgun olan renkler daha bir canlı oldu.. Daha bir netleşti fotoğraf.. Filmin kareleri ileriye doğru uzamaya başladı bir bütünü oluşturmak için.. Artık bizim hikayemizi yazmaya başlayabilirdik.. Başlayabilirdikte konuşmak lazımdı.. Çekingen, utangaç değildim.. Ama onun karşısında ne diyeceğimi bilemez hale geliyordum.. Bunca kısa zamanda sanki geçmişin tozlu raflarından aldığım bir kitaptı hala heyecanla okuduğum..
Can`dı.. An`larımı mutluluklarla doldurandı..
Önümüzde yazılmamış onlarca beyaz sayfa var.. Beraberce karar verip uzun uzun yazacağımız..
Hoşgeldin hayatıma..



alıntı.