Kime Emânet
Hak Nebinin dilinde nifak sayılmış
Emanete ihanet
Tohum toprağa yavru yuvaya
Yuva anaya emanet
Şak şak olmuş toprak suya
Su buluta emanet
Yusuf kuyuya
Mısır Yusuf’a emanet
Hak Nebi mağaraya
Medine Hak Nebi’ye emanet
İbrahim ateşe
İsmail bıçağa emanet
Ne bıçak ne ateş ne kuyu
Ne de mağara etmedi ihanet
Asrın İbrahimleri sana emanet
Arkadaş gel bir kor gibi yak sineni
Çünkü hepsi Allah'a emanet
İçine doğru derinleş
Dibi görünmeyen bir kuyu ol
Sakla Yusufları koynunda
Yusuflar sana emanet
Mağarada yılan olma
Güvercin gibi vefalı
Örümcek gibi tehlikelere perdedar ol
Mağara gibi al Muhammedileri al yedi genci
Al bütün bir gençliği
Sümeyra Hak Nebi’yi evlatlarına emanet etti
Sakın ona bir şey olursa eve dönmeyin dedi
Donmeden emanete sahip çıkmayacaklarını anlayınca
Vazgeçtiler eve dönmekten
Evlerinden çıkmayanlar neyin emanetçisi acaba! ..
Bilecik istasyonunda yaşlı ana
Oğlunu cepheye uğurlarken
Oğlum Babanı Dimetoka’da, dayını Şipka’da
Ağabeyini Çanakkale’de kaybettim
Sen benim son yongamsın
Sen de dönmezsen ben Allah’a emanet-im diyordu
Git sen de git
Minareler ezansız
Camiler Kur’ansız kalacaksa Sen de git
Ezan, vatan, Kuran kime emanet
Cafer-i Tayyar şehit olmuştu
Hak Nebi geldi
Yetimlerin başını okşadı ve ağladı
Baş okşayan kim, gözyaşı kime emanet!
Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken
Vücudundan kanlı kurşunu çıkarıp
Arkadaşım Memiş –Şunu al!
Oğluma emanet et!
Ben sağ yaşadığım müddetçe görevimi yaptım.
Senden de bunun hakkını vermeni istiyorum dediğimi ilet.
Mukaddes kurşun kime emanet
Sütçü imamın iki bacımızın yaşmağını aldılar diye
Maraş’ı kana buladığı
Senin şuurun kime
Yaşmak kime emanet
Şair Hazreti Amine’ye
-Ey Ebva’da yatan ölü
bahçende açtı
Dünyanın en güzel gülü- derken
Bahçe kime gül kime emanet
Bilaller dem tutan bülbüller nerde
Arkadaş gül de bülbül de
Bağ da bahçıvan da
Ateş içindeki İbrahimler
Kuyudaki Yusuflar
Şu gerideki isimsiz kümbet
Şu ilerdeki ıssız mabet
Unutma! sakın unutma
Hepsi.
Sana emanet
Cemil Cüneyd
