Peygamberimizi (SAV) Aglatan Bir Olay.

Peygamberimizi (SAV) Aglatan Bir Olay..
Bir Gün Bir Sahabe, Peygamberimiz Hazreti
Muhammed’in (s.a.v) Huzuruna Gelerek Cahiliye
Devrine Ait Bir Vahşiliği Şöyle Dile Getirir:
- Ya Resulallah! Biz Cahiliye Devrinde Kız
Çocuklarımızı Diri Diri Toprağa Gömerdik. Benim De
Bir Kız Çocuğum Vardı. Annesine, “Bunu Giydir,
Dayısına Götüreceğim” Dedim. (Kadın Bunun Ne
Demek Olduğunu İyi Bilirdi. Ciğerparesi, Biricik
Evladı Biraz Sonra Bir Kuyuya Atılacak Ve Orada
Çırpına Çırpına Can Verecekti. Ne Var Ki, Kadının
Böyle Bir Canavarlığın Önüne Geçme İmkânı Yoktu.
Yapabileceği Tek Şey, İçin İçin Ağlayıp Kanlı Gözyaşı
Dökmekti). Hanımım Dediğimi Yaptı. Çocuk
Gerçekten Dayısına Gideceğini Zannediyor Ve Cıvıl
Cıvıl Koşuşuyordu.
Çocuğun Elinden Tutup Daha Önce Kazdığım Bir
Kuyunun Yanına Getirdim. Ona Kuyuya Bakmasını
Söyledim. O Tam Kuyuya Bakayım Derken, Sırtına
Bir Tekme Vurdum Ve Onu Kuyuya Yuvarladım.
Fakat Her Nasılsa, Eliyle Kuyunun Ağzına Tutundu.
Bir Taraftan Çırpınıyor, Diğer Taraftan Da
“Babacığım Üzerin Toz Oldu” Deyip Elbisemi
Silmeye Çalışıyordu. Buna Rağmen Bir Tekme Daha
Vurdum Ve Onu Diri Diri Toprağa Gömdüm.
Adam Bunu Anlatırken Sevgili Peygamberimiz Ve
Yanındakiler Hıçkıra Hıçkıra Ağlıyorlardı. Orada
Oturanlardan Birisi “Be Adam, Resulullah’ı, Çok
Üzdün!” Deyince, Efendimiz, Adama “Bir Daha
Anlat” Dedi. Adam Olayı Bir Kere Daha Anlattı. İki
Cihan Güneşi Peygamberimizin Gözlerinden Süzülen
Yaşlar Mübarek Sakalından Aşağıya Damla Damla
Akıyordu.
Allah Resulü Hadiseyi Tekrar Ettirmekle Sanki Şunu
Anlatmak İstiyordu: “İşte Siz İslam’dan Önce
Böyleydiniz. İslam Öncesi Kömür Ve Demir
Gibiydiniz. Şimdi İse Altın Ve Elmas Gibisiniz.
Tekrar Tekrar Anlattırdım Ki, İslam’ın Size
Kazandırdığı İnsanlığı, Güzel Özellikleri Bir Kere
Daha Hatırlayın!”