Komşunun Şikayeti

Biri, Resul-i Ekrem (s.a.v)’ın huzuruna geldi ve “bana eziyet ederek huzurumu bozuyor” diye komşusunu şikayet etti.

Resul-i Ekrem (s.a.v): Tahammül et ve komşunun gürültü patırtısına aldırma, belki gidişatını değiştirir buyurdu.

Bir müddet sonra ikinci defa gelerek şikayet etti. Resul-i Ekrem (s.a.v) bu kez de tahammül et buyurdu.

Üçüncü defa geldi. ve “Ya Resulallah, benim bu komşum gidişatını düzeltmiyor, beni ve ailemi rahatsız etmek için gerekenlerin hepsini yapıyor” dedi.

Resul-i Ekrem (s.a.v) bu defa ona “Cuma günü, ev eşyalarını dışarı çıkar, yoldan gelip geçen halk görsün. Halk, sana “niçin ev eşyalarını buraya döktün?” diye soracaktır. “Kötü komşunun elinden” diyerek şikayetini bütün halka söyle.

Şikayetçi aynısını yaptı, eziyet eden komşu ise peygamber daima tahammül et diyecek diye, hayal ediyordu.

Halbuki zülmün def edilmesi hukukun müdafaası hususunda İslamiyetin, mütecavize saygı göstermeyeceğini bilmiyordu. Böylelikle herkesin huzurunda rezil olacağını sezen eziyetçi komşu, konuyu öğrenince yalvarıp yakarmaya başladı ve adamın, eşyasını evine taşımasını rica etti. Aynı zamanda komşusunu incitecek şekilde bir şey yapmamaya söz verdi.[1]



[1] - Usul-i Kafi, c. 2, Bab-ı “Hak al-Cıvar” s. 668.