Gıdalarla ilgili Hadis-i Şerifler
BAL ŞERBETİ
Ebu Sa’idi’l-Hudri r.a. anlatıyor: “Bir adam Resülullah aleyhissalâtu vesselâm’a gelerek: “Kardeşim ishal oldu (ne yapayım?)” diye sordu. Aleyhissalatu vesselam: “Ona bal (şerbeti) içir!” ferman buyurdu.
Adam içirdi. Bilahare aynı şahıs tekrar gelip: “Ben bal (şerbeti) içirdim. Ancak, bu onun ishalini artırmadan başka bir şeye yaramadı” dedi. (Adam bu gidip gelmeleri) üç kere tekrar etti. Sonunda Aleyhissalatu vesselam: “Allah doğru söyledi. Kardeşinin karnı yalan söyledi (hata etti)” buyurdu. Sonra bir kere daha içirdi. Bu sefer kardeşi iyileşti.”
Buhari, Tıbb 4, 24; Müslim, Selam 91, (2217); Tirmizi, Tıbb 31, (2083).
ÇÖREK OTU
Ebu Hüreyre r.a. anlatıyor: “Resülullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: “Ölüm dışında hiçbir hastalık yoktur ki çörek otunda onun için bir deva bulunmasın.“
Buhari, Tıbb 7; Müslim, Selam 89, (2215); Tirmizi, Tıbb 5, (2042); 22, (2071).
ACVE HURMASI
Sa’d İbnu Ebi Vakkas r.a. anlatıyor: “Resülullah s.a.v. buyurdular ki: “Kim her sabah acve hurmasından yedi tane yerse o gün geceye kadar ona ne zehir ne de sihir zarar verir.“
Buhari, Tıbb 52, 56, Et’ime 43; Müslim, Eşribe 154, (2047); Ebu Davud, Tıbb 12, (3875, 3876).
Hz. Aişe r.a. anlatıyor: “Resülullah s.a.v. buyurdular ki: “(Medine’nin Necd cihetinde yer alan) Aliye acvesinde şifa vardır. O sabahın ilk vaktinde (yenirse) panzehirdir.”
Müslim, Eşribe 156, (2048).
MANTAR
Said İbnu Zeyd r.a. anlatıyor: “Resülullah s.a.v. buyurdular ki: “Mantar kudret helvası cinsindendir. Suyu göze şifalıdır.“
Buhari, Tıbb 20, Tefsir, Bakara 3; Müslim, Eşribe 157, (2049); Tirmizi, Tıbb 22, (2068).
Tirmizi’de Ebu Hüreyre radıyallahu anh’tan gelen bir rivayete göre, Halk: “Mantar toprağın çiçek hastalığıdır” demiştir. Resülullah aleyhissalâtu vesselâm şöyle söylediler: “Mantar (Allah’ın Beni İsrail’e in’am ettiği kudret helvası denen) menn’dendir. Suyu göz için şifadır. Acve (denen hurma cinsi) cennettendir ve zehire karşı şifadır.” Ebu Hüreyre ilave eder: “Ben üç veya beş veya yedi mantar aldım, onları sıkıp suyunu bir şişeye koydum. Gözü hasta olan bir cariyeme tatbik ettim. İyileşti.”
Tirmizi, Tıbb 22, (2068, 2069, 2070).
KUST-U HİNDİ
Ümmü Kays Bintu Mihsan radıyallahu anha anlatıyor: “Ben küçük bir oğlumla birlikte Resülullah s.a.v.’ın huzuruna girdim. (O sırada boğazındaki hastalığı sebebiyle çocuğa (i’lâk denen) tedavi uygulamıştım.
“Çocuklarınızın boğaz hastalığını niye i’lak usulüyle (elle sıkarak) tedavi ediyorsunuz? Size şu ûd-u Hindi’yi (Kust-u Hindi) tavsiye ederim. Zira onda yedi türlü şifa vardır. Zatü’l-cenb’in ilacı ondadır. Boğaz hastalığına karşı burna damlatılır. Zatü’l-cenb’e karşı ağızdan verilir.”
Zühri merhum der ki: “(Resulullah) bize (ilacın fayda vereceği) iki şeyi açıkladı, ama beşini açıklamadı.”
Buhari, Tıbb 10, 21, 26; Müslim, Selam 139, (1214); Ebu Davud, Tıbb 13, (3877).
SÜTLÜ ÇORBA
Hz. Aişe radıyallahü anha anlatıyor: “Resülullah s.a.v. buyurdular ki: “Telbine (denen sütlü çorba) hastanın kalbini dinlendirir, hüznün bir kısmını götürür.“
Buhari, Tıbb 8, Et’ime 24; Müslim, Selam 90, (2216).
BAL – KAN ALDIRMA – DAĞLAMA
İbn-i Abbas r.a. anlatıyor: “Resülullah s.a.v. buyurdular ki: “Şifa üç şeydedir:
- Bal şerbeti.
- Kan aldırma.
- Ateşle dağlama.
Ancak ümmetimi dağlamaktan menediyorum.“
Bir rivayette: “Balda, hacamat olmada şifa vardır.” denmiştir.”
Buhari, Tıbb 3.
ALKOL
Vail İbnu Hucr radıyallahu anh anlatıyor: “Târık İbnu Süveyd el-Cu’fi radıyallahu anh, Resülullah aleyhissalâtu vesselâm’a hamr (alkollüler) ile tedavi hususunda sordu. Aleyhissalatu vesselam onu bundan men etti ve:
“Hayır! O, deva değil, derttir!” buyurdu.”
Müslim, Eşribe 12, (1984); Ebu Davud, Tıbb 11, (3873); Tirmizi, Tıbb 8, (2047).
HARAM İLAÇ VE ZEHİR
Hz. Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor: “Resülullah s.a.v., zehir ve benzeri her çeşit habis ilaçtan yasakladı.“
Ebu Davud, Tıbb 11, (3870); Tirmizi, Tıbb 7, (2046).
HAYVANLARI İLAÇ YAPMAK
Abdurrahman İbnu Osman et-Teymi r.a. anlatıyor: “Bir tabib gelerek Resülullah aleyhissalâtu vesselâm’a ilaç yapımında kurbağayı kullanmaktan sordu. Resülullah adamı kurbağayı öldürmekten nehyetti.”
Ebu Davud, Tıbb 11, (3871); Nesai, Sayd 36, (7, 210).
HACAMAT
Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Resülullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: “Mirac sırasında yanlarından geçtiğim her cemaat bana mutlaka “Ey muhammed! Ümmetine hacamat olmalarını emret!” demiştir.”
Hz. Ali radıyallahu anh anlatıyor: “(Bir gün) Cebrail Resülullah aleyhissalatu vesselam’a, Ahdaayn (boynun iki tarafındaki damar) hizasından ve kâhilden (iki omuzun arası) hacamat olma emrini getirdi.”
Alıntı.
