Hz. Ali Ve Asım

Ali aleyhisselam Cemel harbinin[1] bitiminden sonra Basra’ya girdi. Basra’da bulunduğu günlerden birinde Ala ibn Ziyad-i Harisi adında bir dostunu ziyarete gitti. Bu adamın görkemli ve geniş bir evi vardı. Ali, (a.s) evin azametini ve genişliğini görünce ona dedi :

- “Böylesine geniş bir ev dünyada senin ne işine yarar? Böyle geniş bir eve ahirette daha çok muhtaçsın. Fakat istersen, dünyadaki bu geniş evi, ahiretteki o geniş eve ulaşmak için bir vesile yapabilirsin. Şöyle ki bu evde misafir kabul edersin, akrabaya karşı sevgini gösterirsin, müslümanların hukukunu bu evde izhar edersin, bu evi hakları yaşatmaya ve elde etmeye vesile yapar, şahsi isteklerinin tekelinden çıkarırsın."

- Ala ey müminlerin emiri! kardeşim Asım’dan senin önünde sikayetçiyim.[2]

- Ne şikayetin var?

- Dünyayı terketmiş, eski elbiseler giymiş, bir köşede inzivaya çekilmiş. Herşeyi ve herkesi bırakmıştır.

- Onu getiriniz.

Asım’ı getirdiler. Ali (a.s) ona :

- "Ey kendi canının düşmanı, şeytan senin aklını çalmış. Niçin hanımına ve çocuklarına acımadın? Acaba Allah’ın Sana helal ettiği, dünyanın temiz nimetlerinden faydalanmana razı olmıyacağını mı hayal ediyorsun? Sen Allah’ın nezrinde bundan dana küçüksün hemen evine dön! "buyurdular.

Aslım : - "Ey müminlerin emiri, sen de benim gibisin, sen de kendini sıkıntıya atıyorsun, hayatı kendine güçlendiriyorsun. Yumuşak elbise giymiyor, lezzetli yemek yemiyorsun. Ben de senin yaptığın işin aynısını yapıyorum, senin gittiğin yoldan gidiyorum."

- "Yanılıyorsun; ben senden farklıyım, benim, senin sahip olmadığın bir mevkiim vardır. Ben, önderlik ve hükümet elbisesini giymişim. Hakimlik ve önderlik vazifesi başka bir vazifedir. Allah, adil yöneticilere : " Milletinizin en zayıf tabakasının yaşantısını şahsi hayatınıza, ölçü edininiz.", buyurmuştur. Önderler, fakirlik ve yoksulluğun bu sınıfa fazla tesir etmemesi için halkın en yoksulu olarak yaşarlar. Binaenaleyh benim bir vazifem, seninse başka bir vazifen vardır.[3]



[1] - Cemel harbı, yakınında, Emir-ül müminin (a.s) ile Ayşe, Talka ve Zübeyr’den müteşekkil bir grup arasında vuku buldu. Ayşe deveye binmiş olarak orduya rehberlik ettiği için bu harbi Cemel harbi olarak adlandırılmıştır. (Arapça’da Cemel yani deve) Bu harbi, Ayşe, Talka ve Zübeyı, hilafetin 89 Ali (a.s)’da istikrar bulunmasından ve o hazretin eşraf için, hiç bir imtiyaz tanımaksızın adilane huyunu görmekten hemen sonra başlatılır. Zafer Ali (a.s)’in ordusuna ait oldu.

[2] - Bu hikayeyi İbni-i Abil Hadid, Nehcül-Belaga şerhinde C: 3 S. 19 (Beyrut basımı)’da naklediyor. Fakat Rebi’bin Ziyad adıyla değil Ala’bin Ziyad adıyla.

[3] - Nehcül-Belağa, Hutbe 207