Refik Kutlu'nun kaleminden.Divane Gönül

Çıkılmayan çama tırmanır oldun
Doğru bir yol eyle divane gönül
Dönmeyen kirmenine dolanıp kaldın
Derdin nedir söyle divane gönül

Yazımı değişir çaba vermekle
Aşık mı olunur güzel görmekle
Ferhat kavuşuştu mu, dağı yarmakla
Dünyan. Yıkma, öyle divane gönül

Sevmek neyine ,ki garip birisin
Düşmüşün ateşin yanan narısın
Etin ne budun ne elin kirisin
Bu iş gitmez böyle divane gönül

Nice kör kurşuna, dayandı yürek
Cahil bu kafaya akılda gerek
İşte geldiğin yer bura son durak
Al voltanı boyla divane gönül

İşin son deminde bağlandı hiçe
Yine çok iş düştü sineye içe
Sevda ateşinde can nere kaça
Narı cana, koyla ,divane gönül

Akıl sermayedir fikir olursa
Hayatın seyrini arar bulursa
Artık Kul refike sıra gelirse
Oda güzel huyla divane gönül

Refik Kutlu //07.04.2013
(Kül.Bak.Halk.Şairi)Sivas