HAVA SOĞUK ve mevsim kış idi. Recep, ne yapacağını bilmez bir halde sokaklarda yürüyordu.
Üzerindeki elbiseler kendisini soğuktan tam korumuyor, üstelik ayakkabıları su alıyordu.
“Bizimki de hayat mı sanki? Sürünüp gidiyoruz” di*ye kendi kendine söylendi.
Allah’a imanı vardı, ama iç âleminde zaman zaman “Allah insanları neden farklı farklı yaratmış? Niye bazıları sefa sü*rerken bazıları çile çekiyor?” diye sormadan da edemezdi.
Kendisi işsizdi ve uzun süredir çalışacak bir iş bulamamış*tı. “Acaba şu şehirde benden daha garibanı var mıdır?” diye düşünüyordu. Derken köşede bir dilenci gördü. Dilencinin gözleri görmüyordu ve üstelik ayaklan da yoktu.
Recep, artık durumu kavramıştı. Kendisi en gariban de*ğildi. Halinden şikâyetçi olduğu için kendi kendini kınadı, gören gözlere ve sağlam ayaklara sahip olduğu için derinden derine Allah’a şükretti.
Aradan on yıl geçti. Recep, artık sokaklarda işsiz dolaşan biri değil. Kurduğu iş yerinde yirmi eleman çalışmakta… Ve Recep, o dilenciyle karşılaştığı günü asla unutmamakta…
Şeyh Sadi, “Her nefeste iki kere şükür vaciptir. Birisi, ha*vayı alabildiğimizden dolayı; diğeri de verebildiğimizden do*layı” der.
İnsan, Allah’ın sonsuz nimetlerine mazhardır. Yokluk ka*ranlıklarında kalabilirdi. Bir ot veya it olabilirdi. Sağlam de*ğil, sakat yaratılabilirdi. Mü’min değil, küfür diyarında doğa*bilirdi…
Tüm bunlar derin derin şükrü gerektirir. “Bir fincan kah*venin kırk yıl hatırı vardır” diyen insan, bu sonsuz nimetleri veren Yüce Yaratıcı’ya karşı daima şükürle mukabelede bu*lunması lazımdır.
Elimize aldığımız bir meyveyi yerken, bunun arka planın*da koca kâinat olduğunu hatırlamalıyız. Şöyle ki:
O meyve bir dalda idi. Dal, ağaca bağlı, ağaç ise kökleriyle toprağa, dal ve yapraklarıyla havaya, güneşe muhatap. O meyvenin olmasında yağan yağmur, esen rüzgâr hisse sahi*bi…
Böyle olunca, şunu söylemek mümkün:
Elimizdeki küçük bir şeker nasıl ki arka planda koca bir fabrikaya dayanır, o şekerde fabrikanın irili ufaklı tüm çark*ları hisse sahibidir. Onun gibi, elimizdeki o tek meyve dahi, arka planda kâinat fabrikasına dayanır. O meyvede, havadan suya, yerden göğe tüm çarkların hisseleri vardır.
İşte bundan dolayı namazın her rekâtında “Elhamdülilla-hi Rabbi’l-Âlemin” yani “Her türlü hamd, âlemleri terbiye eden Allah’a mahsustur” diyoruz. Çünkü bütün bu nimetleri, bizim için, Rabbimiz gönderiyor.
Doç. Dr. Şadi Eren
