Yapraklar düşmede bilinmez nerden?
Gök kubbede uzak bahçeler bozulmuş sanki…
Yapraklar düşmede, gönülsüz!
Ve geceler ağır!
Dünyamız kopmuş gibi yıldızlardan kaymada yalnızlığa…
Hepimiz düşmedeyiz, şu gördüğün el düşüyor!…
Nereye baksan hep o düşüş…
Ama “Bir” i var ki bu düşenleri tutuyor,
yumuşak ve sonsuz…
Rainer Maria Rilke
