Her canlı gibi çiçekler de solar, evet, fakat ALLAH için açmış bir sevgi çiçeği katiyen solmaz. Soluyor gibi görünse de, tohumlarını saçar, gönlünü toprağına verir, bir ölür, yüz dirilir; bir biterken, bin biter yerden…
Bu dünyada, yangına dönüşmüş muhabbete, aşk ismi verilir. Ateşli sevgi yani. Halkımız arasında kara sevda denilir buna. Kor gibi kıpkırmızı bir halde yana yana artık bitmiş, kapkara bir kömür kesilmişlik hali… Kişinin hayalinde kurduğu, düşlerinde süslediği ideal sevgili. Güllerin renklerinin kendine göre manaları vardır, hemen bütün kültürlerde. Sözün bittiği yerde güllere yüklenmiş bu anlamlar… Sevgi çiçektir, aşk güldür, öyle sembolize edilmiştir. Bunda çiçek ile gülün görünüşlerindeki câzibe farkı, duruş farkı, koku farkı, ağaç farkı gibi unsurlar etken olmuştur . Bu bakımdan sevgi çiçeğine, aşk gülü demek daha isabetli olur. Bu bakımdan; kalplerinde ALLAH‘a karşı muhabbet duyanların mahiyetlerinde ALLAH‘a karşı uzatılmış sevgi çiçeği vardır. Kalplerinde ALLAH‘a karşı aşk bulunanların gönül bahçelerinde ALLAH‘a adanmış aşk gülleri vardır. ALLAH aşkı, gözleri uykusuz eder, emelleri kısaltır, malı-mülkü yoluna harcatır, eşi-çocuğu fitne olmaktan kurtarır, dostları ötürüye bağlar; yani herşeyi ve herkesi ALLAH‘tan ötürü sevdirir.
Şiir şiir söyletir, nesir nesir yazdırır, hitabe hitabe konuşturur…
Bazen Yunus eder; nara attırır, sular gibi çağlatır, Eyyüp gibi ağlatır, ciğeri dağlatır.
Bazen Mevlana gibi içten içe yandırır, mum gibi eriye eriye aydınlatır. Aşkın sevgiye dönüşümü, sevginin de aşka dönüşümü mümkündür. Birtakım şartlara bağlı olarak kimi durgun sevgiler, yerlerini büyük dalgalı aşklara terkederken, bazı çağlayanlardan hız almış coşkun ve taşkın aşklar da göllerin sessizliğine ve dinginliğine dönüşebiliyorlar. Hayat engellerle dolu. Yollar inişli-çıkışlı. Hissiyât ve letâif yumağı kalb-i insanî da sürekli bir değişimler ve yenilikler kuşağına atıyor. Evet, sevgi çiçektir, aşk güldür. Peki sevgi çiçeği ne ister? Sevgi çiçeği, kan ile aşılanmak, alınteri ile beslenmek, gözyaşı ile sulanmak ister. İnsan için hava, su, ekmek gibi, ışık, ısı ve sıvı misali, sevgi çiçeği ihtiyaç hisseder .
Kan, kalbini-ruhunu bağışlamak, bütünüyle adanmışlık. Kanın sembolü olduğu anlamlardan bir tanesi de, yeri geldiğinde sevgili için ölmesini bilmektir, ruhunu feda edebilmektir, onun canını kendi canına tercih edebilmektir.
İnsanın niyetleri, kalbinde birer tohum gibidir, kan damlaları mesafesinde. Kalplerdeki kanlar, niyet tohumlarıdır; o hem candır, ruhtur. Gözyaşı, o kalp tarlasındaki niyet tohumunu sular, besler. Alınteri ise niyetlerdeki isteklerin erzakı, kuru gıdası olan topraktır.
Sevgiyi gözyaşlarıyla daima canlı tutmak, alınteriyle sorumluluklarını yerine getirmek ve kanıyla ruhunu fedaya hazır bir adanmış sevgili olmak. İşte sevgi ve gözyaşı-alınteri-kan üçlüsü… Şöyle de denebilir: Sevgilinin kalbindeki sevgi çiçeği, kalbimizin kanıyla canlanır, ruhen hayat bulur, filizlenir; gözlerimizin yaşlarıyla sulanır, tomurcuk çıkarır, çiçek açar; ve alnımızın terleriyle de meyveye durur, bedenî-ruhî bütünümüze dünya-ahiret gerekli bir ilac olur, yaşatıcı bir nefha-i Hayy olur. ALLAH sevgisinde dinî romantizm, realizm ve idealizmi bir hamur şeklinde mayalayabilmiş bir kalp, tecelligâh-ı ilahîdir, nazargâh-ı sübhânîdir, Beytullahtır.
Hz. Alinin dediği gibi ALLAH sevgisiyle dolu bir kalpten daha zengin bir hazine olamaz. ALLAH için hergün ya kalbimizde bir kanlı mercan sızısı duyuluyorsa, ya alnımızdan birkaç damla amel teri dökülüyorsa, ya da gözlerimizden inceden inceye özlem yaşları süzülüyorsa… Muhakkak ki seviyoruzdur, seviliyoruzdur ve sevdiliriliyoruzdur.
Güzeller Güzeli, bizleri güzelliğine âşık-ı sâdıklardan eylesin… O Sevgililer Sevgilisi En Sevgili bizi sevgisine mecnûn kılsın ve gönlümüzü çiçeklerle bezenmiş bir bahar yamacı, yahut renk renk, desen desen açmış bir gül bahçesine çevirsin, inşALLAH. Bunu sevgi ile birleştirince sevgi, sıcak bir gülümseyiştir, derinden içimize işleyen bir bakıştır.
Şefkatle saçınızı okşayan bir annedir bazen sevgi.
Bazen de küçük saksılarda yetiştirdiğiniz mor bir menekşedir…
Sevgi.
Çıkmaz bir yol değildir.
Kıskanmak hiç değildir.
Sevgi.
Paylaşmaktır.
Özlemektir.
Özlenmektir.
Bir yağmur tanesidir bazen, bazen kızgın güneş…
Sevgi çiçeğe can veren sudur.
Sevgi hayattır, hayatın anlamıdır aslında.
Sevgiyle kalın inşALLAH.
Mehmet KARACA
