İnsanlar aslında yaşamaz, yaşam aslen ahirettedir. Bu dünya sadece yaşama hak kazanmak için biz insanogluna tabi olan bir sınav. Mücadele... filan değildir yaşam. Görmek, bilmek, duymaktır... Bir insan ele alalım dünyanın en mutlu (?)insanı olsun, dilediği önünde olsun, dilediğini elde etmiş olsun (insanın dilekleri bitmez ama) hatta dünyada konuşulan, prestij sahibi filan olsun, ama tek şey var ki bu insan iman etmiyor/ Allaha andolsun ki bu insan yalandan mutludur işte, gözü doymamış, şeytana teslim olmuştur bunu da gören göz görür zaten. Kimine Allah`ın varlıgı, birliği çevresine bakınca ilham edilir etrafına bakmak yeterlidir işte o iman sahibi kişidir. Kimine ise hiç bir şey fayda etmez...şeytana uymuştur onu dost edinmiştir. Bunlar imrenilecek kişiler değildir sakın ola dost! Namaz dinin direğidir ne doğru bilerek, görerek kılmak en dogru ama. Namaz kılıp küfreden, kumar oynayan, gıybet eden... ne kadar insan var... bence bunlar Kur`an-ı, Islam'ı anlamamış kişilerdir... Programlanırmışcasına ibadet olmaz ibadet gönül ile olur, beyin ile olur. Kur`an`ın yarısına inanıp veya kabul edip yarını görmemezlikten gelmek olmaz o bir bütündür nihayetinde KUL olmak gerekir, O`na layık KUL olmaya çalışmak gerekir, İman etmeyenleri, inkar edenleri şeytan zaten peşinden sürüklemekte, inanmaksa pek fayda değil İMAN etmek gerekir, İBADET gerekir, ŞÜKÜR gerekir, Haydi uyanın dostlar yoksa ölmek için mi yaşıyoruz!!!
