‘siz melek misiniz yoksa!’

Günah ve ayıpları örten ‘Settâr’ ve affında cömert Yüce Allah’a hamd;
Hz. Resulullah Efendimize, Ehl-i Beyt’ine ve Sahabe-i Kiram efendilerimize salât ve selâmların en güzeli…

Merhaba Dostlar;
İnsanız ya hani, artı ve eksilerimizle…
İnsanız ya hani, işte bu yüzden günahkârız.
Eğer insan olmasaydık, belki de günahkâr da olmazdık. Belki melek olurduk hani…

Çeşitli sohbet ortamlarında, günahtan ve günahlarımızdan bahsettiğimizde, bazılarının tuhafına gider. Bazıları, “hırsızın başında arı var” misali, rahatsızlık duyar. Oysa bir yönüyle, insandan bahsedip de günahtan bahsetmemek, ne kadar da büyük bir eksiklik olurdu.

Tabi, nefsimiz ister ki hem keyfine uygun olanı yapsın hem de hiç oralı değilmiş gibi hayatına devam etsin gitsin…

Bazılarına tevbeden bahsettiğimizde de aynı rahatsızlığı görürüz. “Tevbe edelim, ‘Bütün Âdemoğulları günahkârdır, günahkârların en hayırlıları ise tövbe edenlerdir’ buyuruyor Efendimiz” dediğimizde, yerinde kıpır kıpır kıvranan Müslüman kardeşlerimizi görünce, belki artık yadırgamıyoruz ama inanın, asıl bu durum bizim daha çok tuhafımıza gidiyor.

“Hocam, ben tevbe etmeye ihtiyaç duymuyorum” diyenlere bile rastlıyoruz. Tebessüm ederek, “Hayırdır, siz melek misiniz yoksa!” Diyorum. Sonra, meseleyi daha geniş perspektifte izah edince işler değişmeye başlıyor tabi…

Çünkü Yüce Allah, günah işleme potansiyelini insanın ayrılmaz bir parçası olarak görüyor: “Eğer siz günah işlemeseydiniz, Allah sizi helak eder ve yerinize, günah işleyip peşinden tevbe eden kullar yaratırdı.” (Kudsî hadis, Müslim)

O halde, insandan bahsedince, ekmekten sudan nasıl bahsediyorsak, hatadan günahtan bahsetmek de o kadar normaldir. Hele bu ahirzamanda…

Evet, sevgili dostlar, asıl sözü getirmek istediğimiz yer tevbe değil, farkına varmadan düştüğümüz günahlar…

Günahın ne olduğunu, hatta büyük günahları vs. hepimiz biliriz. Dinini yaşama gayretindeki müslümanların çoğu, büyük günah diye bildiği, zina, içki, kumar, adam öldürmek gibi işlerden uzak dururken, farkında olmadan diğer bazı günahların içinde bulurlar kendilerini…

Değerli, dostlar şöyle biraz kafamı toparlayıp düşündüğümde, belki onlarca çeşit günahı, hiç de umursamadan alışkanlık haline getirdiğimizi gördüm:

Âlimi, hocayı ve dine hizmet edenleri, beğenmemek, arkadan çekiştirmek, alay etmek,
Açık saçıklık, kapalı tesettürsüzlük, hayâsızlık, flört,
Adaletten ayrılmak, zulmetmek, kardeş ve eş hakkı yemek,
Irkçılık yapmak,

TV’de, sinemada veya internette; açıkça Allah’a isyan edildiğinde sessiz ve tepkisiz kalmak, işlenen günaha dolaylı da olsa destek olmak,

Dine hizmet edenlere engel olmak, fitne çıkarmak,
Bir cemaati veya bir gurup müslümanı töhmet altında bırakmak, iftira atmak veya atılan iftiraya bilinçsizce destek olmak,

At Yarışı, Piyango bileti almak,
Gıybet etmek, laf taşımak,
Vakti, malı, sağlığı ve parayı boşa harcamak,
Erkeğin altın takı takması,

İnsanlara paraları kadar kıymet vermek, zengine malından dolayı hürmet göstermek,
Malıyla mülküyle kibirlenmek, insanlara tepeden bakmak… (Listeyi lütfen siz devam ettiriniz.)

Şimdi size bir soru, bilin bakalım, bunlar küçük günah mı yoksa büyük günah mı?...

Evet, dostlarım. Maalesef bunlar, çoğumuzun, günah olduğunu bilmemize rağmen, günahın nefsanî çekiciliğine kapılıp işlediğimiz BÜYÜK günahlar.

Onca büyük günahı, cehalet ve gafletimizle gözümüzde küçültüyor, sonra da umursuzca hatalara devam ediyoruz… Veya “Ne yapayım, herkes böyle yapıyor” deyip kalabalığa uyuyoruz.

Hani, en azından büyük günahları terk edecek ve küçüklerinden korunmaya çalışacaktık?...

İşte böyledir. Eğer dinimizi hafife alır, üzerinde titizlikle durmazsak, bir de bakmışız ki elde avuçta bir şey kalmamış. Sermayeyi -Allah muhafaza- nefis ve şeytana kaptırmışız.

Hani bazıları derler ya, “Ya hocam, o kadar derine dalma!” İşte, “o kadar derine” dalmayınca, böyle koca koca günahları işler hale geliriz!

Sevgili dostlar, bunları ancak siz dostlarımızla paylaşabiliyoruz. Bir de günahlara açıkça batmış, tevbeyi falan bir kenara atmış, milyonlarca insanımız var. Bizim yayınlarımız, belki onlara ulaşmıyordur ama sizler ulaşabilirsiniz. Ne olur, siz de onlara ulaşın!

Onlara deyin ki; “Sizin ve bizim Rabbimiz olan Allah, çok merhametlidir. Geliniz hep beraber Allah’ın davetine uyup O’na yönelelim. Bizim dinimiz çok kolay; Rabbimiz de pek şefkatlidir…”

Onlara şu müjdeli ayeti okuyalım:
“Rabbiniz tarafından mağfirete, genişliği göklerle yer kadar ve muttakiler için hazırlanmış bir cennete doğru yarışırcasına koşuşun! Onlar bollukta da darlıkta da Allah yolunda harcarlar, kızdıklarında öfkelerini yutar, insanların kusurlarını affederler.

“Allah da böyle iyi davrananları sever. O muttakiler ki çirkin bir iş yaptıklarında veya kendi nefislerine zulmettiklerinde, peşinden hemen Allah'ı anar, günahlarının affedilmesini dilerler. Zaten günahları Allah'tan başka kim affeder ki?

“Bir de onlar, bile bile işledikleri günahlarda ısrar etmez, o günahları sürdürmezler. İşte onların mükâfatları, Rab'leri tarafından büyük bir af ile kendilerinin ebedî olarak kalacakları, içinden ırmaklar akan cennetler olacaktır. Güzel iş yapanların mükâfatı ne de güzel!” (Âl-i İmran 133-136)

SÜLEYMAN KARAKAŞ
GÜLİSTAN DERGİSİ