LAHİKALAR (Emirdağ. İfademin Kısacık bir tetimmesi )

Sh:»(Em:364)
ünsiyet almağa ihtiyacım içinde acib tecrid ve yalnızlık vahşeti beni sıktı. Böyle bir nevi şekva kalbe geldi: "Neden bu tâzib oluyor, hizmetimize fâidesi nedir?"
Birden, bu sabah kalbe ihtâr edildi ki: Siz bu şiddetli imtihana girmek ve inceden inceye sizi kaç def'a "altun mu, bakır mı?" diye mehenge vurmak ve her cihetde sizi insafsızca tecrübe etmek ve "nefislerinizin hisseleri ve desiseleri var mı yok mu?" üç-dört eleklerle elenmek; hâlisâne, sırf hak ve hakikat namına olan hizmetinize pekçok lüzumu vardı ki; kader-i İlâhî ve inâyet-i Rabbâniye müsaade ediyor. Çünki, böyle meydan-ı imtihanda inatçı ve bahaneci insafsız muârızların karşısında teşhir edilmesinden herkes anladı ki; hiç bir hile, hiç bir enâniyet, hiç bir garaz, hiç bir dünyevî, uhrevî ve şahsî menfaat karışmayarak, tam hâlis, hak ve hakikattan geliyor. Eğer perde altında kalsaydı çok mânalar verilebilirdi. Daha avâm-ı ehl-i îtimad etmezdi. "Belki bizi kandırırlar." der ve havas kısmı mdahi vesvese ederdi. Belki bâzı ehl-i makamat gibi kendilerin satmak, îtimad kazanmak için böyle yapıyorlar diye daha tam kanâat etmezlerdi. Şimdi imtihandan sonra, en muannid vesveseli dahi teslime mecbur oluyor. Zahmetiniz bir kârınız bindir. İnşâallah.
Said Nursî
***
-293-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Esâretimdeki hâdisenin gazete ile ilânı, şiddetli yasaklarla ahâliyi her tarafta bizden kaçırmağa çalışmakla beraber teveccüh-ü âmmeyi ziyâdeleştirmiş. Bize, hususan şahsıma ihanet etmeğe tarafdar üç resmî adam dün avluda demişler." Said pencereden göründüğü vakit ahali toplanıp ona bakıyor, pencerede durmasın. Yoksa koğuşunu değiştiriniz." diye baş gardiyan söyledi. Hiç merak etmeyiniz. Ben her sıkıntıya tahammüle karar vermişim. Duânız bereketiyle inşâallah sıkıntılar sevinçlere dönecekler.
O esâret hâdisesi aslı doğrudur. Fakat, şâhidim olmadığından tafsîlen beyan etmemiştim. Yalnız bir manga beni idam etmek için geldiğini bilmiyordum, sonra anladım. Ve Rus kumandanı tarziye için Ruşça bir şeyler söyledi, ben bilmedim. Demek hazır bulunan ve bu hâdiseyi gazeteye ihbar eden müslüman yüzbaşı anlamış ki, kumandan tekrar tekrar "affet!" demiş.

Sh:»(Em:365)
Kardeşlerim, ben Nurlarla meşgul oldukça sıkıntılar azalıyor. Demek vazifemiz Nurlarla iştigaldir ve geçici şeylere ehemmiyet vermemek ve sabır ve şükretmektir.
Said Nursî
***
-294-
BEDİÜZZAMAN'IN AKILLARA HAYRET VEREN BİR
SECİYESİ
(Ehl-i Sünnet mecmuasının 15 Teşrin-i evvel 948 tarihli nüshasında neşredilmiştir. Ehl-i Sünnet gazetesi sahibi avukat bir zâtın makalesidir.)
Ben Birinci Cihan Harbinde Bitlis mevkiinde yaralı olarak eser olurken, Bediüzzaman da o gün esir düşmüştü. O Sibirya'ya gönderilmiş, en büyük esirler kampında idi. Ben Bakû'nun Nangün adasında idim. Günün birinde esirleri teftişe gelen ve kampı gezerken Bediüzzasman'ın önünden geçen Nikola Nikolaviç'e o hiç ehemmiyet vermiyor ve yerinden kımıldanmıyor. Baş kumandanın nazar-ı dikkatini çekiyor. Tekrar bir bahâne ile önünden geçiyor. Yine kımıldanmıyor. Üçüncü def'asında önünde duruyor, tercüman vâsıtasiyle aralarında şöyle bir muhâvere geçiyor:
---- "Beni tanımadılar mı?"
---- "Evet tanıdım. Nikola Nikolaviç, Çar'ın dayısıdır, Kafkas cephesi başkumandanıdır."
---- "O halde ne için hakaret ettiler?"
----"Hayır, affetsinler ben kendilerine hakaret etmiş değilim. Ben mukaddesatımın emrettiğini yaptım"
----"Ben müslüman âlimiyim. Kalbimde îman vardır. Kendisinde îman olan bir şahıs, îmanı olmayan şahısdan efdaldir. Ben ona kıyâm etseydim, mukaddesatıma hürmetsizlik yapmış olurdum. Onun için ben kıyâm etmedim"
----"Şu halde, bana îmansız demekle benim şahsımı, hem ordumu hem de milletimi ve çarı tahkir etmiş oluyor. Derhal divan-ı harb kurulunda isticvab edilsin."
Bu emir üzerine divan-ı harb kuruluyor, karargâhdaki Türk,

Sh:»(Em:366)
Alman ve Avusturya zabitleri, ayrı ayrı Bediüzzaman'a rica ederek başkumandana tarziye vermesi için ısrar ediyorlar. Verdiği cevap bu oluyor:
----"Ben âhiret diyarına göçmek ve huzur-u Resûlûllah'a varmak istiyorum. Bana bir pasaport lâzımdır. Ben îmanıma muhalif hareket edemem."
Buna karşı kimse sesini çıkarmıyor, neticeyi bekliyor. İsticvab bitiyor. Rus çarını ve Rus ordusunu tahkir maddesinden îdam kararını veriyorlar. Kararı infaz için gelen bir manga askerin başındaki subaya kemal-i şetâretle:"Müsâade ediniz, onbeş dakika vazifemi ifa edeyim." diye abdest alıp iki rek'at namaz kılarken, Nikola Nikolaviç geliyor, kendisine hitaben:
-"Beni affediniz! Sizin beni tahkir için bu hareketi yaptığınızı zannediyordum. Hakkınızda kanunî muâmele yaptım. Fakat şimdi anlıyorum ki, siz bu hareketinizi îmanınızdan alıyorsunuz ve mukaddesatın emirlerini îfa ediyorsunz. Hükmünüz iptal edilmiş, dinî salâhatinizden (sâlihliğinizden) dolayı şâyân-ı takdirsiniz; sizi rahatsız ettim; tekrar tekrar rica ediyorum beni affediniz."
Bütün Müslümanlar için şâyân-ı misâl olan bu salâbet-i dîniye ve yüksek seciyeyi, arkadaşlarından bir yüzbaşı, müşahedesine müsteniden anlatıyordu. Bunu duydukça, ihtiyarsız olarak gözlerim yaşla doldu.
Abdurrahim
Gazetenin bu fıkrasının yazılmasını Üstadımız emretmedikleri hâlde, hem çok merakâver, hem çok ibret, hem çok heyecan verici olmasından buraya yazılmıştır.
Hüsrev
***
-295-
Kardeşlerim!
Hem benim iştahim kesildiği, hem hediye bana dokunduğu için benim hisseme düşen üç parça yağ ve bir sepet üzüm ve bir kise elma ve iki paket çay ve şekeri size gönderdim. Ben sizlere teberrük verecektim. Fakat sordum, sizinki de var. Hem ben onların fiatiyle yoğurt, yumurta, ekmek gibi şeyleri alacağım, tâ Medreset-üz-Zehra benden gücenmesin, "Teberrükümü yemedi." Hem

Sh:»(Em:367)
muhtâc, hem bir parça ucuz, hem lâyıklara satınız ki; iki cihetle Medreset-üz Zehra ve şubelerinin hediyeleri tam mübarek, hem bana, hem alanlara ilâçlı bir teberrük olsun. Husrev nezaretçi ve Ceylân, Hıfzı satıcı olsun.
Said Nursî
***
-296-
Evvelâ: Hakkımda gazete münâsebetiyle şimdi ihtâr edildi ki: Rus'un cebbar bir kumandanı, gösterdiği izzet-i îmaniye karşısında hiddetini bırakıp tarziye verdiği halde... Risâle-i Nur'un gayet kuvvetli, şahsımın yüz derece fevkında hâlisâne salâbet-i îmaniye derslerini gören resmî me'murlar kalben insaefa gelmezler ve inâdında devam etseler; elbette cehennemden başka hiç bir ceza onları temizlemez. Muvakkat bir ömürde bu azîm hatânın cezası yerleşmez. Çünki, bir yağ bozulsa, daha yenilmez. Süt, yoğurt gibi değil. İnşâallah Nurlar onların çoğunu bozulmadan kurtarmış.
Sâniyen: Mehmed Feyzi Bedriye'ye yazsın ki, ben onun mektubunda bulunan bütünleri duâma dâhil ediyorum, onlar da bana duâ etsinler.
Said Nursî
***
-297-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvellâ: Medâr-ı ibret ve hayret iki esaretimde şahsıma karşı bir muameleyi beyân etmek ihtar edildi. Şöyle ki:
Rusya'da Kosturma'da doksan esir zabitlerimizle beraber bir koğuşta idik. Ben o zabitlerimize ara sıra ders veriyordum. Bir gün Rus kumandanı geldi, gördü, dedi: "Bu Kürd, gönüllü alay kumandanı olup çok askerimizi kesmiş. Şimdi de burada siyasî ders veriyor. Ben yasak ediyorum, ders vermesin." İki gün sonra geldi, dedi: "Mâdem dersiniz siyasî değil, belki dinîdir, ahlâkîdir; dersine devam eyle." izin verdi.
İkinci esaretimde: Bu hapiste iken yirmi sene derslerimi dinle

Sh:»(Em:368)
miş ve benden daha güzel ders veren bir has kardeşimin ve zarurî hizmetimi gören hizmetçilerimin benim yanıma gelmeleri adliye memuru tarafından yasak edildi, tâ benden ders almasınlar. Halbuki Nur Risaleleri başka derslere hiç ihtiyaç bırakmıyor ve hiçbir dersimiz kalmamış ve hiç bir sırrımız gizli kalmamış. Her ne ise bu uzun kıssayı kısa kesmeye bir hal sebeb oldu.
***
-298-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Çok Aziz, Çok Sevgili, çok Kıymetdar, Çok Mübârek Üstadımız Efendimiz Hazretleri:
Arz-ı tâzimat ve takdîm-i ihtirâmât ile istifsâr-ı hâtır edip, sıhhat ve âfiyetinize duâlar ederek dâmenlerinizden, el ve ayaklarınızdan öpüyoruz.
Müşfik üstadımız efendimiz" Siz sevgili üstadımızdan bize gönderilen ve müdâfaâtın sonuna ilâve edilen üç kıymetdar mektubunuzla (# Hüve) nüktesini nasıl bulduğumuzu siz sevgili üstadımıza arzetmemizi, bir mübârek kardeşimizle siz sevgili üstadımız emretmişler.
Sevgili üstadımız, efendimiz! Birinci mektubunuz, yirmi seneden beri tarassutlar ve nezâretlerle beraber altı vilâyet ve üç mahkemenin bulamayın berâet verdikleri cemiyetçilikten sizde hiç bir eser görülmediği halde, hiç bir cemiyette ve hiç bir komitede görülmiyen Nurculardaki hârika alâka, ehemmiyetli bir tarafdan bir suâl ile siz sevgili üstadımızdan sorulmuş olup, şehadet mertebesini kazanmak için ruhlarını feda eden milyonlar İslâm fedâilerinin ahfadları ve evlâdları, o fedâiliği ecdadlarından irsiyet aldıkları içindir ki: Siz sevgili üstadımıza mahkemeleri hayret ettirip susturan: "Milyonlar kahraman başlar fedâ oldukları bir hakikata başımız dahi fedâ olsun." diye acib cümleyi söyletmeye vesile olan talebelerinizde gördüğünüz hakikî, hâlis, sırf rızâ-yı İlâhî ve müsbet ve uhrevî fedakârlığın karşısında, menfî cemaat ve komitelerin ağlûb oldukları, hem Nurcuları dağıtmak isteyenlerin inşâallah muvaffak olamayacakları ve hem Nur'un ve îmanın fedâilerini çoğaltmaya sebebiyet verecekleri izah edilmekle cevap verilmiştir.
İkinci mübarek mektubunuzda: Siz sevgili üstadımızın Van, Bitlis'de tedrisde bulunduğunuz talebelerinizle birlikte etraf

Sh:»(Em:369)
larında bulunan ehl-i îmanı titreten Ermeni, Taşnak fedâilerine karşı çıkıp o fedâileri durdurup dağıtmağa mecbur eden siz sevgili üstadımızdaki ve talebelerinizdeki hârika kuvvet; küçücük, fâni dünya hayatı ile menfî milliyetin muvakkat menfaati ve selâmeti için Ermeni fedâilerinde görülen hârika fedakârlığa mukabil, hayat-ı bâkiyeye ve İslâm millet-i kudsiyesinin müsbet menfaatlerine çalışan ve ecel birdir îtikad eden ve üstadlarına olan şiddet-i râbıtaları fedâilik derecesine varan talebelerinizin birkaç sene mevhum ömürlerini milyonlar sene bir ömre ve milyarlar dindaşların selâmetine ve menfaatine müftehirane fedâ etmelerinden mütevellid olduğu kırk sene evvel siz segili üstadımızdan sorulan bir suâle cevab olarak bildirilmektedir.
Üçüncü mübârek mektubunuz: Dokuz aydan beri temâdi eden pek acib tecridinizle beraber, teselli ve ünsiyet ihtiyacını tevlid eden hastalığınız içinde neden bu tâzib oluyor... diye siz sevgili üstadımızın kalb-i mübâreketlerine gelen şekvâya bir ihtar olup inatçı, bahaneci insafsız muârızlar karşısında girdiğimiz bu şiddetli imtihanda altun olanlar bakır olanlardan ayrılmak için mehenge vurulmak ve insafsız bir tecrübe ile nefislerini hisseleri olup olmadığı bilinmek için eleklerle elenmek, sırf hak ve hakikat namına olan hâlisane hizmetimize pek çok lüzumu olduğu için kader-i İlâhînin ve inâyet-i Rabbâniyenin bu dehşetli tazyika verdiği müsaade, hiç bir hile, hiç bir enâniyet, hiç bir garaz, hiç bir dünyevî ve uhrevî menfaat karışmayarak yapılan ve tam hâlis ve hak ve hakikattan gelen ve şimdi en muannid ve vesveseli olanları dahi teslime mecbur eden ve bir zahmete mukabil inşâallah bin kâr bırakan bu hizmetimiz eğer perde altında kalsaydı, çok mânalar verilmekle beraber avâm-ı ehl-i îman ile havas kısmı birer bahâne ile tam kanâat etmeyeceklerinden olduğu bildirilmektedir.
Dördüncü Mektub olan ‎هُوَ nüktesi ile لآ اِلَهَ اِلاَّ هُوَ ve قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ kelime-i kudsiyeleriyle maddî cihetinde ‎هُوَ lâfzında siz sevgili üstadımızın bir seyahat-ı hayâliye-i fikriyelerinde, hava sahifesinin mütalâalariyle görülen zarif bir nükte-i tevhidde îman mesleğindeki gayet derecede kolaylık ile meslek-i dalâletteki nihayetsiz müşkülât, kısa bir işaretle beyân edilmiş. Kudret-i İlâhiyyenin bir arşı olan bir avuç toprakta konulan muhtelif tohumların mahiyetlerinde ve emir ve irâdenin diğer bir arşı olan havanın bir parçasında neşvü nemâ bulan ‎هُوَ lâfzında görülen hârikalar, esbaba verildikçe, dehşetli müşkülâtın zuhuru ve Vâhid-i Ehade verildikçe fevkalâde suhûletin vücudu, hem

Sh:»(Em:370)
ehl-i dalâletin hususan maddiyyun ve tabiyyun meslek erbabına, hem ehl-i îmana gayet şirin, gayet güzel, gayet hoş, hem gayet mukni ve müskit bir şekilde isbat edilerek bir risâle kadar kıymeti bulunan hususan tahavvülât-ı zerrat hakkındaki Otuzuncu Söz'le Tabiat Risâlesi olan Yirmiüçüncü Lem'a'nın bir nevi hulâsası olabilir kanâatını bize veren bu kıymatdar yazılarınızla Risâle-i Nur baştan başa her okuyanı hem tenvir edip yükseltiyor, hem sevgili üstadımıza nihayetsiz minnetdarlıklara vesile oluyor.
Hüsrev
***
-299-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Varislerim!
İki-üç def'adır ehemmiyetli bir hâlet-i ruhiye bana ârız oluyor. Aynı otuz sene evvel İstanbul'da beni Yûşa Dağı'na çıkarıp İstanbul'un, Dâr-ül Hikmet'in câzibedar hayat-ı içtimaiyesini bıraktırıp hattâ İstanbul'da bulunan Nur 'un birinci şâkirdi ve kahramanı olan merhum Abdurrahman'ı dahi zarurî hizmetimi görmek için de yanıma almağa müsaade etmiyen ve Yeni Said mahiyetini gösteren acib inkılâbat-ı ruhînin bir misli, şimdi mukaddemâtı bende başlamış. Üçüncü bir Said ve bütün bütün târik-i dünya olarak zuhuruna bir işaret tahmin ediyorum. Demek Nurlar ve kahraman şâkirdleri benim vazifelerimi yapacaklar, daha bana hiç ihtiyaç kalmamış. Zâten Nur'un her bir câmi ' cüz'ü ve sarsılmayan hâlis şâkirdlerinin her birisi, benden daha mükemmel ders verir.
Said Nursî
***
-300-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Evvelâ: Ben bâzı emarelerle tahmin ederim ki, neşredilen mecmualarımızdan en ziyade Rehber'e ehemmiyet veriyorlar. Hattâ iki rehberi birleştirip Ceylân'a vererek, dâvasını kubbeye yapıp, o yaralanan adamı bir sene sükûttan sonra, onu da hapse sevkettiler. Ben zannederim ki: "Hüve Nüktesi" gizli zındık düşmanlarımızın bellerini kırmış, onların istinadgâhı olan tabiat tâğûtunu dağıtmış, kesif toprakta bir derece saklayabilirkekn, şeffaf havada -"Hüve Nüktesi"nden sonra - hiç bir cihetle o tâğûtu saklamak imkânı kalmamış ki, küfr-ü inâdî ve temerrüd-ü irtidâdî sebebiyle adliyeyi

Sh:»(Em:371)
aldatıp aleyhimize sevkediyorlar. İnşâallah Nurlar adliyeleri lehine çevirip onların bu hücumunu dahi akim bırakacaklar.
Sâniyen: Bu sırada, hem Ehl-i Sünnet gazetesi, hem buranın gazetesi, hem Zübeyir'in hararetli mukabelesi, Nurlarla iştigalleri güzel bir ilânat hükmüne geçtiler. Benim bedelime, benim hoşuma giden bize dâir bahislerine bakınız, bana bildiriniz.
Said Nursî
***
-301-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim, Mehmed, Mustafa, İbrahim, Ceylan!
Evvelâ: Dün döndünüzün harâretli sohbetini gördüm, çok sevindim, memnun oldum. Ben de yanınızda bulunuyorum gibi ferahla dinledim. Birden baktım ki, iki tarafınızda sizi dinliyenler var. Yarım saat devam etti. Merak ettim, kalben dedim. Habbeyi kubbe yapan ve yanlış mâna veren bir casus, dinliyenler içinde bulunmak ihtimali var ki, dikkatle kulak veriyor ve konuşan kardeşler ihtiyatsızlıklarından ve sohbetin keyfinden hiç onlara bakmıyorlar, dikkat etmiyorlar diye size cevap gönderdim. Elhamdülillâh bir zararlı konuşma olmadığını bildim. Bu nazik sırada ihtiyat lâzımdır.
Sâniyen: Hoca Hasan'ın haddimden yüz derece ziyâde bir hüsn-ü zan ile yazdığı bir mektubundan bildim ki, aynen Denizli kahramanı merhum Hasan Feyzi sisteminde bir Nur nâşiri olacak İnşâallah onun gibi Afyon'da dahi Hasan Feyziler çıkacaklar. Afyon Denizli'den geri kalmayacak, zahmetimizi rahmete çevirecek.
Said Nursî
***
-302-
Kardeşlerim!
Ben gazeteleri merak etmezdim. Fakat bu sırada hem Ehl-i Sünnet, hem Sebir-ür-Reşad'ın lehimizdeki yazıları her halde aleyhimizdeki kıskançları ve gizli düşman zındıkları şaşırtmış. Bunlar o dostları susturmak için çalışmak ihtimâli beni meraklsandırdı.
Said Nursî
***

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Yanımda bulunan yeni mharfle müdafaatın âhirindeki cetvelden iki tanesini, ehl-i vukufa cevabla beraber Diyanet Riyâseti'ne ve Ankara'nın ağır ceza mahkemesine göndermek için lüzum varsa size göndereceğim. Hem ehl-i vukufa cevabın bir sûreti buradaki mahkemeye verilsin.
Sâniyen: Mes'elemizi genişlettirmeleri hayırdır. Şimdiye kadar
Sh:»(Em: 357)
kıymetini düşürmek fikriyle zâhiren küçük, ehemmiyetsiz gösterip gizli çok ehemmiyet veriyordular. Şimdi bu vaziyet, inşâallah hizmet-i îmaniye ve Kur'aniye daha ziyade hayırlı ve fâideli olacak.
Said Nursî
***
-280-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıdık Kardeşlerim!
Evvelâ: Bu sene serbest olsaydık belki bir kısmımız hacca gidecekti. İnşâallah bu niyetimiz bilfiil gitmiş gibi kabul olup bu sıkıntılı hâlimizde hizmet-i îmaniye ve Nuriye'miz öyle büyük bir hac sevabını verecek.
Sâniyen: "Risale-i Kur'ân'ın çok kuvvetli, hakikî bir tefsiridir." tekrar ile dediğimizden, bâzı dikkatsizler tam mânasını bilemediğinden bu hakikatı beyan etmeğe bir ihtar aldım. O hakikat şudur:
Tefsir iki kısımdır :
Birisi: Mâlum tefsirlerdir ki Kur'an'ın ibâresini ve kelime ve cümlelerinin mânalarını beyan ve izah ve isbat ederler.
ikinci kısım tefsir ise : Kur'an'ın îmanî olan hakikatlarını kuvvetli hüccetlerle beyan ve isbat ve izah etmektir. Bu kısmın pek çok ehemmiyeti var. Zâhir mâlûm tefsirler, bu kısmı bâzen mücmel bir tarzda dercediyorlar. Fakat Risâle-i Nur; doğrudan doğruya bu ikinci kısmı esas tutmuş, emsâlsiz bir tarzda muannid feylesofları susturan bir mânevi tefsîrdir.
Sâlisen: Sabahleyin birşey yazacaktım, kaldı. Şimdi aynı mes'ele çıktı, kâtip Sâlim Bey izin verdi. Yarın hey'et-i vekiliye bir istida yazmak için Hüsreve Tâhiri yanıma gelsinler.
Sait Nursî
***
-281-

Sh:»(Em:358)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Acaba ortalıkta en ziyade zararlı biz ve Nurlar mıdır ki, her muharrir serbest yazıyor ve her sınıf müdâhelesiz toplanma yapıyor. Halbuki din terbiyesi olmasa, müslümanlarda istibdad-ı mutlak ve rüşvet-it mutlakadan başka çare olamaz. Çünki, nasıl bir müslüman, şimdiye kadar hakikî yahudî ve nasranî olmaz belki dinsiz olur, bütün bütün bozulur. Öyle de, bir müslüman bolşevik olamaz. Belki anarşist olur, daha istibdad-ı mutlaktan başka idare edilmez. Biz Nur Talebeleri hem idareye, hem âsâyişe, hem vatan ve millet saadetine çalışıyoruz. Karşımızdaki dinsiz anarşist ve millet ve vatan düşmanlarıdır. Hükümet için bize ilişmek değil tam himâye ve yardım etmek elzemdir.
Said Nursî
***
-282-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvela: Re'fet, Edhem ve Çalışkanlar ve Bürhan gibi Nur nâşirlerini tahliye etmeleri gösteriyor ki, Nurların intişarı yasak değil ve mahkeme ilişemiyor. Hem cemiyetçilik bulunmadığına bir karar alâmetidir. Hem mes'elemizi uzatmada, Nurlara nazar-ı dikkati geniş bir dâirede celbetmesinden, onları okumasına bir umumî dâvet ve resmî bir ilânat hükmünde işiten müştakların okumak heveslerini tahrik ettiğinden, sıkıntımızdan,zarardan yüz derece ziyâde bize ve ehl-i îmana menfaatlere vesiledir. Zâten bu zamanda, en geniş dâire-i zeminde, en dehşetli ve küllî bir hücumda tecavüz eden dalâlet ordularına karşı böyle kudsî bir ders, bu sûretle atom bombası gibi inşâallah te'sirini göstermeğe bir işârettir.
Said Nursî
***
-283-

Sh:»(Em:359)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim Re'fet, Mehmed Feyzi, Sabri!
Ben şiddetli bir işâret ve mânevî bir ihtarla sizin üçünüzden, Risâle-i Nur'uh hâtırı ve bu bayramın hürmeti ve eski hukukumuzun hakkı için çok rica ederim ki, dehşetli yeni bir yaramızın tedâvisine çalışınız. Çünki, gizli düşmünlarımız iki plânı tâkip edip biri, beni ihanetlerle çürütmek; ikincisi, mâbeynimize bir soğukluk vermektir. Başta Hüsrev aleyhinde bir tenkid ve itiraz ve gücenmek ile bizi birbirimizden ayırmaktır. Ben size ilâ ederim ki; Hüsrev'in bin kusuru olsa ben unun aleyhinde bulunmaktan korkarım. Çünki; şimdi onun aleyhinde bulunmak doğrudan doğruya Risâle-i Nur aleyhinde ve benim aleyhimde ve bizi perişan edenlerin lehinde bir azîm hıyânettir ki,benim sobamın parçalanması gibi acib, sebebsiz bir hâdise başıma geldi. Ve bana yapılan bu son işkence dahi bu mânasız ve çok zararlı tesânüdsüzlüğünüzden geldiğine kanaatım var. Dehşetli bir parmak buraya, hususan altıncıya karışıyor. Beni bu bayramımda ağlatmayınız, çabuk kalben tam barışınız.
Said Nursî
***
-284-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Ben bugün yalnız iki-üç kardeşimizin tahliyelerini isterdim. Fakat hakkımızdaki inâyet-i İlâhiyye onların menfaati için geri bıraktı. Ve yirmi gün kadar, bizim bu vaziyetimiz lâzım ve elzemdir. Çünki bu bayramda beraber bulunmamız hem bize, hem Nurlara, hem hizmetimize, hem mânevî ve maddî istirahatımıza ve hacıların duâlarından tam bir hisse almamıza ve Ankara'ya gönderilen Risâle-i Nur'un müsadereden kurtulmasına ve bizim mazlumiyetimize acıyıp Nurlara sarılanların çoğalmasına ve hazır büyük hatâlara rıza ile vatan ve millet ve din hâinlerine dehâlet etmediğimize bir hüccet olması lâzımdı.
Said Nursî
***
-285-

Sh:»(Em:360)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Ehl-i vukufun insafsızca ve hatâlı ve haksız tenkidleri, vehhâbîlik damariyle İmâm-ı Ali'nin (Radıyallahü Anhu) Nurlarla ciddî alâkasını ve takdîrini çekesmeyerek ve geçen sene zemzem suyunu döktüren ve bu sene haccı men'eden evhâmın te'siri altında o yanlış ve hasudâne itirazları "Beşinci Şuâ"a etmişler. Bu sırada, böyle evhamlı ve telâşlı bir zamanda, bizim için en selâmetli yer hapistir. İnşâallah Nurlar, hem kendimizin, hem kendilerinin serbestiyetini kazandıracaklar. Madem emsalsiz bir tarzda, çok ağır şerâit altında, pekçok muârızlar karşısında bu derece Nurlar kendilerini okutturuyorlar. Talebelerini hapiste çeşit çeşit suretlerde çalıştırıyor, perişâniyetlerine inâyet-i İlâhiyye ile meydan vermiyorlar; biz bu mdereceye kanâat edip şekvâ yerinde şükretmekle mükellefiz. Benim bütün şiddetli sıkıntılara karşı tahammülüm ve kanâattan geliyor. Vazife-i İlâhiyeye karışmam.
Said Nursî
***
-286-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Bu iki nüshanın biri benimdir, biri müdüründür. Başta benim hattımla yazısı bulunan nüshaya göre müdürün nüshasını tashih ediniz. Ben bu def'a Âyetü'l- Kübrâ'yı mütâlaa ederken, İkinci Makamı'nı - âhire kadar - ve âhirdeki mânevî muhavereyi pekçok ehemmiyetli gördüm ve çok istifâde ettim. Sizin istifâdeniz için biri okusun, biri mdinlesin. Tashihle beraber muattal kalmasınlar, ikişer kardeşlerimiz mütâlâa etsinler.
Saniyen: Bana ait Onuncu Söz ve buradaki mektuplar defteri ve sâire zâyi olmasın ve muattal kalmasın. Ben nezâretini Ceylân'a bırakmıştım.
Said Nursî
***
-287-

Sh:»(Em:361)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Ben şimdi Celcelûtiye'yi okurken,بِحَقِّ تَبَارَكَ ثُمَّ نُونٍ وَسَآءِلٍ cümlesinde Risâle-i Kader'e işâret eden ve yirmialtıncı mertebede, ثُمَّ نُونٍ sûresi kader söziyle münâsebeti nedir? Kalbime gelmesi ânında ihtâr edildi... o sûrenin başını okurken gördüm ki, ن وَاْلقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ âyeti bütün kalemlerin ve tastir ve kitapların aslı, esâsı, ezelî me'hazı ve sermedî üstadı kaderin kalemi ve Nur ve ilm-i ezelînin nuruna işâret eden ن kelimesidir.
Demek وَالذَّرِيَاتِ Zerrât Risâlesi'ne işâreti gibi kuvvetli bir münâsebetle, ن kelimesi Risâle-i Kader'e kuvvetli işâretle bakar.
Said Nursî
***
-288-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Eski zamanda memleketimde medrese talebeleri Arefe gününde bin İhlâs-ı Şerifi okuyup, bir hatme-i İhlâsiye ile hacıların sevablarına ve duâlarına hissedar olmağa çalışıyordular. Ben iki gündür okuyorum.
Said Nursî
***
-289-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık, Sarsılmaz Kardeşlerim!
Evvelâ: اَلْخَيْرُ فِيمَااخْتَارَهُ اللَّهُ sırrınca mes'elemizin te'hirinde hayır var. Kalbim ve Nurların serbestiyeti öyle istiyordu. Siz hem birbirinizi teselli, hem kuvve-i mâneviyeyi takviye,

Sh:»(Em:362)
hem tatlı sohbetle müzâkere-i ilmiye, hem Nurların yazması ve mütâlâalariyle bu geçici zahmetin noktasını siler rahmet yapmağa, bu fâni saatleri bâki saatlere çevirmeğe muvaffak olursunuz inşâallah.
Sâniyen: Mâdem bayramlaşmamız mahkemenin muvakkat hapis menzilinde oldu, ben de bayram tatlısı olarak; Konya kahramanı Zübeyr'in bana getirdiği zemzem ile Nurs Karyesi'nin bence çok mânidar balını gönderdim. Siz bal matarasına su koyun, karıştırınız. Sonra zemzemi içine bırakınız, kemâl-i âfiyetle içiniz.
Said Nursî
***
-290-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Ehemmiyetli bir taraftan ehemmiyetli ve mânidar bir suâl edilmiş. Bana sordular ki: "Sizin cemiyet olmadığınız, üç mahkeme o cihette berâet vermesiyle ve yirmi senedenberi tarassut ve nezaret eden altı vilâyetin o noktadan ilişmemeleriyle tahakkuk ettiği halde, Nurcu'larda öyle hârika bir alâka var ki hiç bir cemiyette, hiç bir komitede yoktur. Bu müşkili halletmenizi isteriz" dediler.
Ben de cevaben dedim ki: "Evet, Nurcular cemiyet memiyet, hususan siyasî ve dünyevî ve menfî ve şahsî ve cemaatî menfaat için teşekkül eden cemiyet ve komite değiller ve olamazlar. Fakat, bu vatanın eski kahramanları kemâl-i sevinçle şehadet mertebesini kazanmak için ruhlarını fedâ eden milyonlar İslâm fedâilerinin ahfadları, oğulları ve kızları, o fedâilik damarından irsiyet almışlar ki, bu hârika alâkayı gösterip Denizli mahkemesinde bu âciz bîçâre kardeşlerine bu gelen cümleyi onlar hesabına söylettirdiler.
"MİLYONLAR KAHRAMAN BAŞLAR FEDA OLDUKLARI BİR HAKİKATA BAŞIMIZ DAHİ FEDA OLSUN!" diye onlar nâmına söylemiş, mahkemeyi hayret ve takdirle susturmuş. Demek Nurcularda hakikî, hâlis, sırf rızâ-yı İlâhî için ve müsbet ve uhrevî fedâiler var ki; mason ve komünist ve ifsad ve zındıka ve ilhad ve taşnak gibi dehşetli komiteler o Nurculara çâre bulamayıp hükûmeti, adliyeyi aldatarak lâstikli kanunlar ile onları kırmak ve dağıtmak istiyorlar. İnşâallah bir halt edemezler. Belki Nur'un ve îmanın fedâilerini çoğaltmağa sebebiyet verecekler."
Said Nursî

***
-291-
Sh:»(Em:363)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Dünkü suâle benzer, kırk sene evvel olmuş bir suâl ve cevabı size hikâye edeceğim. O eski zamanda, Eski Said'in talebeleri üstadlariyle şiddet-i alâkaları fedâilik derecesine geldiğinden, Van, Bitlis tarafında Ermeni komitesi, Taşnak fedâileri çok faaliyette bulunmasiyle Eski Said onlara karşı duruyordu, bir derece susturuyordu. Kendi talebelerine mavzer tüfekleri bulup medresesi bir vakit asker kışlası gibi silâhlar, kitaplarla beraber bulunduğu vakit, bir asker feriki geldi, gördü dedi: "Bu medrese değil, kışladır." Bitlis hâdisesi münasebetiyle evhama düştü, emretti: "Onun silâhlarını alınız." Bizden ellerine geçen onbeş mavzerimizi aldılar. Bir-iki ay sonra harb-i umumî patladı. Ben tüfeklerimi geri aldım. Her ne ise...
Bu haller münasebetiyle benden sordular ki: "Dehşetli fedâileri bulunan Ermeni komitesi sizden korkuyorlar ki; siz Van'da Erek Dağına çıktığınız zaman, fedâiler sizden çekinip dağılıyorlar, başka yere gidiyorlar. Acaba sizde ne kuvvet var ki öyle oluyor?"
Ben de cevaben diyordum: "Madem fâni dünya hayatı, küçücük ve menfi milliyetin muvakkat menfaati ve selâmeti için bu hârika fedakârlığı yapan Ermeni fedâileri karşısında görünürler. Elbette hayat-ı bâkiyeye ve pek büyük İslam milliyet-i kudsiyesinin müsbet menfaatlerine çalışan ve "Ecel birdir" îtikad eden talebeler, o fedâilerden (Hâşiye) geri kalmazlar. Lüzum olsa o kat'î ecelini ve zâhirî birkaç sene mevhum ömrünü, milyonlar sene bir ömre ve milyarlar dindaşların selâmetine ve menfaatine tereddütsüz, müftehirâne fedâ ederler.
Said Nursî
***
-292-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık, Vefâdar ve Şefkatli Kardeşlerim!
İki gündür hem başımda, hem âsâbımda te'sirli bir nezle ağrısı var. Böyle hâllerde bir derece dostlarla görüşmekten teselli ve
_____________
(Hâşiye): Kardeşlerim nâmına âcizane diyorum ki: lüzum olursa, İNŞAALLAH çok ileri geçeceğiz. Bözler dinde olduğu gibi kahramanlıkta da ecdadımızın vârisleri olduğumuzu göstereceğiz.

Sâniyen: Bayrama kadar burada kalmamızın bizlere çok fâidesi ve hayrı olduğuna kanaatım var. Şimdi tahliye olsaydık, bu Medrese-i Yusufiye'deki hayırlardan mahrum kaldığımız gibi, sırf uhrevî olan ramazan-ı şerîfi; dünya meşgaleleriyle huzur-u mânevimizi haleldar edecektiاَلْخَيْرُ فِيمَااخْتَارَهُ اللَّهُah bunda da hayırlı büyük sevinçler olacak.
Mahkemede siz de anladınız ki, hattâ kanunlarıyle de hiçbir cihetle bizi mahkûm edemediklerinden, ehemmiyetsiz, sinek kanadı kadar kanunla teması olmayan cüz'î mektubların cüz'î hususiyatı gibi cüz'î şeyleri medar-ı bahsedip büyük bir küllî ve geniş Nur Talebelir ve Risâle-i Nur'un bedeline yalnız şahsımı çürütmek ve ehemmiyetten iskat etmek bizim için büyük, bir maslahattır ki, Risâle-i Nur ve Talebelerine Kader-i İlâhî iliştirmiyor. Yalnız benim şahsımla meşgul eder. Ben de size, bütün dostlarıma beyan ediyorum ki: Bütün ruh u cânımla hattâ nefs-i emmâremle beraber Risâle-i Nur'un ve sizlerin selâmetine, şahsıma gelen bütün zahmetleri mânevî sevinç ve memnuniyetle kabul ediyorum. Cennet ucuz olmadığı gibi... cehennem de lüzumsuz değil. Dünya ve zahmetleri fâni ve çabuk geçici olduğu gibi, bize gizli düşmanlarımızdan gelen zulüm de mahkeme-i kübrâda ve kısmen vedünyada yüz derece ziyade intikamımız alınacağından, hiddet yerinde onlara teessüf ediyoruz. Mâdem hakikat budur.Telâşsız ve ihtiyat içinde kemâl-i sabır ve şükürle, hakkımızda cereyan eden kaza ve kader-i İlâhi ve bizi himâye eden inâyet-i

Sh:»(Em: 350)
İlâhîye'ye karşı teslim ve tevekkülle ve buradaki kardeşlerimizle de hâlisane ve tesellikârâne ve samimâne ve mütesânidâne hakikî bir ülfet ve muhabbet ve sohbetle Ramazan-ı şerîfte hayrı birden bine çıkan evradlarımızla meşgul olup, ilmî derslerimizle bu cüz'î geçici sıkıntılara ehemmiyet vermemeğe çalışmak, büyük bir bahtiyarlıktır. Ve Nur'un pek ehemmiyetli bu imtihanındaki te'sirli dersleri ve muârızlara kendini okutturması, ehemmiyetli bir fütuhat-ı Nuriye'dir.
Said Nursî
***
-268-
بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ * وَاِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Rivâyât-ı sahiha ile "Leyle-i Kadri; nısf-ı âhirde, hususan aşr-ı âhirde arayınız." ferman etmesiyle, bu gelecek geceler, seksen küsur sene bir ibadet ömrünü kazandıran Leyle-i Kadrin gelecek gecelerde ihtimâli pek kavî olmasından istifâdeye çalışmak, böyle sevablı yerlerde bir saadettir.
Kadere îman eden gam ve hüzünden emin olur. (Herşey'in güzel cihetine bakınız.)
Sâniyen: مَنْ اَمَنَ بِالْقَدَرِ اَمِنَ مِنَ اْلكَدَرِ sırriyleخُذُوامِنْ كُلِّ شَيْءٍ اَحْسَنَهُ kaidesinin sırriyle اَلَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ اْلقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ اَحْسَنَهُ اُوَلَءِكَ الَّذِينَ هَدَيهُمُ اللَّهُ وَاُوَلَءِكَ هُمْ اُولُوااْلاَلْبَابِ gayet kısacık bir meâli: "Sözleri dinleyip en güzeline tâbi olup fenasına bakmayanlar, hidâyet-i İlâhiye'ye mazhar akıl sâhibi onlardır." mealinde. Bizler için şimdi herşey'in iyi tarafına ve güzel cihetine ve ferah verecek vechine bakmak lâzımdır ki mânasız, lüzumsuz, zararlı, sıkıntılı, çirkin, geçici hâller nazar-ı dikkatimizi celbedip kalbimizi meşgul etmesin. Sekizinci Söz'de, bir bahçeye iki adam, biri çıkar biri giriyor. Bahtiyarı bahçedeki çiçeklere, güzel şeylere bakar, safa ile istirahat eder. Diğer bedbaht temizlemek elinden gelmediği hâlde çirkin, pis şeylere hasr-ı nazar eder, midesini bulandırır, istirahata bedel sıkıntı çeker, çıkar gider. Şimdi hayat-ı içtimaiye-i beşeriyenin safhaları, hususan Yusufiye medresesi bir

Sh:»(Em: 351)
bahçe hükmündedir. Hem çirkin, hem güzel, hem kederli, hem ferahlı şeyler beraber bulunur. Âkıl odur ki; ferahlı ve güzel şeylerle meşgul olup çirkin, sıkıntılı şeylere ehemmiyet vermez, şekva ve merak yerinde şükreder, sevinir.
Said Nursî
***
-269-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Yarın gece Leyle-i Kadir olmak ihtimali çok kuvvetli olmasından bir kısım müctehidler o geceye Leyle-i Kadri tahsis etmişler. Hakikî olmasa da, mâdem ümmet o geceye o nazarla bakıyor. İnşâallah hakikî hükmünde kabule mazhar olur.
Sâniyen: Sarsıntılı olan altıncıdaki kardeşlerimizin istirahatlarını merak ediyorum. Bir parmak hariçten hapse, hususan altıncıya karışıyor, oradaki kardeşlerimiz dikkat ve ihtiyat edip hiçbir şey'e karışmasınlar.
Sâlisen: Avukata, reise okutmak için parçayı gönderdiniz mi ? Hem Halil Hilmi, vahdet-i mes'ele itibariyle yalnız Sabri'nin değil, belki umumumuzun avukatıdır. Ben bu nazarla ona bakıyordum. Şimdi umumumuzun hesabına birinci avukatımıza tam yardım etsin.
Râbian: Taşköprülü Sâdık Bey'in mukaddemesini istinsah için Sabri'ye vermiştim. Eğer yazılmışsa, tashihden geçen parça ona gönderilecek. Yeni yazılan bu sûreti bana gönderilsin. Hem Sâdık'ın manzumeciği yanımda bir sureti var, sizde yoksa göndereceğim.
Said Nursî
***
-270-

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Hem sizin, hem hapisteki arkadaşlarınızın bayramınızı tebrik ederiz. Siz ile bayramlaşanı, aynen benimle bayramlaşmış gibi kabûl ediyorum ve umûmiyle bizzat bayram ziyaretini yapmışım gibi biliniz, bildiriniz.

Sh:»(Em: 352)
Sâniyen: Sebebsiz kalın demir sobanın parçalanmasiyle verdiği haber ve biz dahi o işârete binâen tam bir ihtiyat ve temkinle geçen fırtınacık, yüzden bire indi, barut ateş almadı. Şimdi yine, sebebsiz mataramın acib bir tarzda küçücük parçalara inkısam etmesi, (Bir hâşiyecik) bize tekrar tam bir temkine ve tahammüle ve ihtiyata sarılmamızın lüzumunu haber veriyor. Aldığım mânevî bir ihtarla, gizli münafıklar, dindarlara karşı namazsız sefahetçileri ve mürted komünistleri istimâl etmek istiyorlar, hattâ parmaklarını buraya da sokmuşlar.
Said Nursî
***
-271-
Aziz, Sıddık, Sarsılmaz Kardeşlerim!
Sizi ruh u cânımla tebrik ederim ki, çabuk yaramızı tedâvi ettiniz. Ben de bu gece şifadan tam ferahlandım. Zaten "Medreset-üz Zehra" tevessü edip, hakikî ihlâs ve tam fedakârâne terk-i enaniyeti ve tevâzu-u tâmmı dâire-i Nur'da aşılıyor, neşreder. Elbette gayet cüz'î ve muvakkat hassasiyet ve titizlik ve nazlanmak, o kuvvetli dersini ve uhuvvet alâkasını bozamaz ve "İhlâs Lem'ası" bu noktada mükemmel nâsihdir. Şimdi en ziyâde bizi ve Nurları vurmak ve sarsmak için en fena plân, Nur Talebelerini birbirinden ayırmaktır. Gerçi gayet cüz'î bir nazlanmak oldu. Fakat göze bir saç düşse başa düşen bir taş kadar incitir ki, büyük bir hâdise hükmünde mataram haber verdi. Merhum Hâfız Ali'nin (R.H.) küçücük böyle bir hâlden, vefatından bir parça evvel şekvası, o vakitten beri belki yüz def'a hatırıma gelip beni müteessir etmiş.
Said Nursî
***
-272-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Talebelerin itiraznâmelerini müdüre vermedim. Dedim: Diyanet Riyaseti'ne ve bize risâlelerimizle beraet veren Ankara'nın Ağız Ceza dâiresine - itiraznâmenin âhiriyle beraber - göndermek
_______________
(Bir Haşiyecik) Dün kalbimde bir ferah ve sevinç vardı. Birden baktım, Nurs'daki kardeşim, Nurs'un balını bir matara içinde sekiz ay evel bana, Emirdağı'na göndermişti. Dün de Emirdağı'nda bana geldi. Aman bana, çabuk getirin dedim. Bekledim, gelmedii... o sevinç bir hiddete döndü. Yüz matara kadar yanımda kıymetli bulunan o ballı matarayı yabani ellere verip çarşıya gönderilmesi sebep oldu, o matara da birdenbire kırıldı. Kırksekiz senedenberi görmediğim Nurs köyümün, meskat-ı re'simin bir teberrükü olan o tatlıdan, bayram tatlısı olarak herbir kardeşim bir parçacığını tatsın diye bir mikdar gönderdim.

Sh:»(Em: 353)
istiyoruz. Hem hatâ-savab cetveli de o iki makama, fakat mahrem yalnız berây-ı malûmat olarak göndermek münasipse. Dedi. "Münasiptir." Şimdi siz avukata deyiniz. Birkaç nüsha talebelerin itiraznâmelerinin ve cetvelin iki nüsha çıkarsın.
Hem Diyanet Riyaseti'ne yazınız ki, ulûm-u diniye ehlini himâye etmek vazife-i zaruriyenizi Said ve arkadaşlar hakkında bu def'a Afyon'a gönderdiğiniz raporla mükemmel yazdığınızdan, hem mazlum Said, hem mâsum arkadaşları dâirenize çok müteşekkir ve fevkalâde minnettar oldular. Zaten mes'elemiz dinî ve ilmi olmasından, her dâireden ve adliye ve zabıtadan evvel Diyanet Dâiresi alâkadardır. Onun için hem Denizli'de, hem Afyon'da en evvel o dâirelere müracaat edip şekvamızı oradaki âlimlere yazdık. Bu meâlde bir başlık yazınız.
Said Nursî
***
-273-
Aziz, Sıddık Kardeşim Re'fet Bey!
Kur'an-ı Azimüşşân'ın hürmetine ve alâka-i Kur'aniye'nizin hakkına ve Nurlar ile yirmi sene zarfında îmâna hizmetinizin şerefine, çabuk bu dehşetli, zâhiren küçücük fakat vaziyetimizin nezaketine binâen pek elîm ve fecî ve bizi mahva çalışan gizli münafıklara büyük bir yardım olan birbirinden küsmekten ve baruta ateş atmak hükmündeki gücenmekten vazgeçiniz ve geçiriniz. Yoksa bir dirhem şahsî hak yüzünden bizlere ve hizmet-i Kur'aniye'ye ve îmânîyeye yüz batman zarar gelmesi-şimdilik-ihtimali pek kavidirl. Sizi kasemle te'min ederim ki; biriniz bana en büyük bir hakaret yapsa ve şahsımın haysiyetini bütün bütün kırsa, fakat hizmet-i Kur'aniye ve îmâniye ve Nuriye'den vazgeçmezse ben onu helâl ederim, barışırım, gücenmemeğe çalışırım. Mâdem cüz'i bir yabanîlikten düşmanlarımız istifadeye çalıştıklarını biliyorsunuz, çabuk barışınız. Mânasız, çok zararlı nazlanmaktan vazgeçiniz. Yoksa bir kısmımız Şemsi, Şefik, Tevfik gibi; muarızlara sûreten iltihak edip, hizmet-i îmâniyemize büyük bir zarar ve noksaniyet olacak. Mâdem inâyet-i İlâhiyye şimdiye kadar bir zâyiata bedel çokları o sistemde vermiş. İnşâallah yine imdadımıza yetişir.
Said Nursî
***
-274-
Sh:»(Em: 354)
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Müdür, Âyete'l Kübrâ ve Rehberi çok beğenmiş. Şimdi Asâ-yı Mûsa ve Zülfikâr-ı istiyor. Ben de söz verdim, "sana getireceğim." Eğer burada Afyon'da varsa; bir Asâ-yı Mûsa, bir Zülfikâr (ciltli, büyük), bir Rehber, bir Âyete'l-Kübrâ ısmarlayınız.
Said Nursî
***
-275-
HEY'ET-İ VEKİLEYE GÖNDERİLMİŞ BİR İSTİDADIR.HEY'ET-İ
VEKİLEYE GAYET EHEMMİYETLİ BİR RİCAM VAR:
Risale-i Nur'dan "Sirac-ün Nur" namındaki üçyüz sahifeden ziyade mecmuanın âhirinde ve aslı çok zaman evvel yazılan ve onbeş sahife kadar olan ve hey'et-i vekilece o mecmuanın toplanmasına vesile bulunan "Beşinci Şuâ", herkese, hususan musibetzedelere ve ihtiyarlara ve imanda şüphelere düşenlere pekçok faideleri tahakkuk eden "Sirac-ün Nur"dan, o zararlı tevehhüm edilen parçayı çıkarıp yasak ederek, mütebâki üçyüz sahifenin neşrine izin verilmesini ve tesellisinden tam istifade eden bütün musibetzedeler ve ihtiyarlar ve iman hakikatlarına muhtaçlarla beraber hey'et-i vekileden rica ederiz.
Hem dörtyüz sahifelik "Zülfikar" da otuz sene evvel Avrupa feylesoflarına karşı yazılan irsiyet ve tesettür hakkındaki iki âyetin tefsiri iki sahife, hem otuz sene evvel tab'edilen "İşârât-ül İ'caz"daاَحَلَّ اللَّهُ اْلبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَوا âyetine dair yazılan, bankaya dair bir satır ve hem otuz sene evvel ben, Dar-ül Hikmet'te iken İngiltere'nin Angilikan Kilisesinin baş papazının Meşihat-ı İslâmiyeden sorduğu altı sual içinde bir satır kadar yazılan yazıların kaldırılarak şimdiki kanun-u medenîye uygun gelmediği -iki sahife bir satır-bahanesiyle müsadere edilen ve âlem-i İslâmca çok tahsin ile çok menfaatı bilfiil görülen ve üç rükn-ü îmanîyi hârika bir tarzda isbat eden o "Zülfikar" mecmuamızı iade etmesini rica edip istiyoruz ve hakkımızdır. Bir mektupda beş kelime sansür edilse bâki kısmına izin verilmesi gibi, biz de kanunen ehemmiyetli bu hakkımızı isteriz. Ve hakkımızda habbeleri kubbeler yapanların zulmünden kurtarılmamızı, millet ve vatan ve âsâyişe Nurlarla hizmet eden Kur'an ve îman-perverlerle beraber taleb mederiz. Hem

Sh:»(Em: 355)
onsekiz sene evvel şiddetli bir zulme mâruz olduğum hiddetli bir zamanımda yazdığım "Hücumat-ı Sitte"yi onsekiz seneden beri görmediğim gibi, mahrem deyip neşrine izin vermemişim ve hem üç-dört mahkemenin eline geçmiş o risaleyi sahiblerine iade etmişlerdir.
Said Nursî
***
-276-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Bu raporun neticesi aynen Denizli'dekinin aynıdır. Bizi medar-ı ittiham noktalardan tebrie etmek için onlara hoş görünmek ve Nurcu olmadıklarını göstermek fikriyle, vehhâbilik damariyle, bir parça ilmî tenkidiyle hücum etmişler. Tahminimce bu rapor iddianâmeden evvel buraya gelmiş ki, bâzı noktaları iddianâme ondan almış. Öyle ise, cetvelimiz onlara dahi tam cevabdır. Siz nasıl bilirsiniz? Hem yeni cevabımız nasıldır, iyi midir? Pek acele ve perişan bir hâlde yazdım.
Sâniyen: Şimdiye kadar zâhiren bizim şahıslarımızla ve cemiyet ve tarikat ve cüz'î bâzı hususî mektublar ile bizimle meşgul oluyordular. Şimdi Sirac-ün Nur, Hücumât-ı Sitte'nin müsaderesiyle ve ehl-i vukufun Nurlara nazarı çevirmeleriyle ve gizli düşmanlarımızın desiseleriyle bu vatanın bir medar-ı rahatı olan Risale-i Nur'a bir nevi hücum olmasından; şimdiye kadar çok def'a olduğu gibi, aynen bu memlekete bu hücumun aynı zamanında hem iki şiddetli zelzele- ki ben o bahsi yazarken- geldi. Beni tasdik edip, "yazıya lüzum yok" dedi. Ben de daha yazmadım. Bugün de işittim ki, harb korkusu başlamış. Ben de buranın âmirine dedim. Şimdiye kadar ne vakit Nurlara hücum edilse, ya zemin hiddet eder veya harb korkusu başlar. Tesadüf ihtimâli kalmayacak derecede çok hâdiseleri gördük ve mahkemelere dahi gösterildi. Demek bugünlerde, bilmediğim halde Nurlar hakkında şiddetli telâşım ve ehl-i vukufun hasudâne tenkidleri ve Nur'un bir mühim mecmuasının müsaderesi, sadaka-i makbule mâhiyetinde musibetlerin def'ine bir vesile olan Sirac-ün Nur tesettür perdesinin altına girdi, zelzele ve harb korkusu başladı.
Said Nursî
***
-277-
Sh:»(Em: 356)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Merak etmeyiniz, biz inâyet altındayız. Zâhiren zahmetler altında rahmetler var. Ehl-i vukufu mecbur etmişler ki, bir parçasını çürütsünler. Elbette onların kalbleri "Nurcu" olmuş.
Said Nursî

***
-278-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık, Sarsılmaz, Telâş etmez, Âhireti Bırakıp, Fâni Dünyaya Dönmez Kardeşlerim!
Bir parça daha burada kalmaktan, mes'elemizi bir derece genişlendirmek istemelerinden mahzun olmayınız. Bilâkis benim gibi memnun olunuz. Mâdem ömür durmuyor, zevâle koşuyor. Böyle çilehânede, uhrevî meyveleriyle bâkîleşiyor. Hem Nur'un ders dâiresi genişliyor. Meselâ; ehl-i vukufun hocaları, tam dikkatle Sirac-ün Nur'u okumağa mecbur oluyorlar. Hem bu sırada çıkmamızla, bir-iki cihetle hizmet-i îmaniyemize bir noksan gelmek ihtimali var. Ben sizlerden şahsen çok ziyâde sıkıntı çektiğim hâlde çıkmak istemiyorum. Siz de mümkin olduğu kadar sabır ve tahammüle ve bu tarz-ı hayata alışmağa ve Nurları yazmak ve okumaktan teselli ve ferah bulmağa çalışınız.
Said Nursî
***
-279-

nazik ve tahammülsüsleri evhamlandırmak ve hizmet-i Nuriyeden vazgeçirmek için sebebsiz mahkememizi uzatıyorlar. Sakın sakın!. Şimdiye kadar mâbeyninizdeki fedakârâne uhuvvet ve samimâne muhabbet sarsılmasın. Bir zerre kadar olsa bile, bize büyük zarar olur. Çünki pek az bir sarsıntı, Denizli'de (.......) gibi hocaları yabanileştirdi. Bizler birbirimize -lüzum olsa-ruhumuzu feda etmeğe, hizmet-i Kur'âniye ve îmaniyemiz iktizâ ettiği halde, sıkıntıdan veya başka şeylerden gelen titizlikle hakikî fedakârlar birbirine karşı küsmeğe değil, belki kemâl-i mahviyet ve tevazu ve teslimiyetle kusuru kendine alır, muhabbetini, samimiyetini ziyadeleştirmeğe çalışır. Yoksa habbe kubbe olup tâmir edilmeyecek bir zarar verebilir. Sizin ferâsetinize havâle edip kısa kesiyorum.
Said Nursî
***
-255-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Ehemmiyetli bir mânevî ihtara binaen size şimdilik bir-iki vazife-i Nuriye var ki, bütün kuvvetinizle bu üçüncü "Medrese-i Yusufiye"de musibetzede bîçâre mahpuslar içinde ikilik ve garazkârane tarafgirlik düşmemek için Nur dersleriyle çalışmaktır. Cünki, ihtilâftan ve garaz ve kin ve inaddan istifâdeye çalışan perde altında dehşetli müfsidler var. Mâdem bu hapis arkadaşlarımız, çoğu lüzum olsa vatanına ve milletine ve ahbabına fedakârâne ruhunu feda ettiren kahramanlık damarını taşıyorlar. Elbette o civanmerdler, inadını ve garazını ve adâvetini, milletin selâmeti ve bu hapis istirahatı ve perde altında anarşiliğe çabalayan bolşevizmi aşılayanların ifsadlarından kurtulmak için, hiç menfaatı bulunmayan ve bu fırtınalı zamanda zararı çok olan adâvetini ve inadını feda etmeleri lâzımdır. Yoksa bu zamanda, -baruta ateş atmak gibi- hem yüz bîçâre mahpuslara, hem Nur'un mâsum talebelerine, hem bu Afyon memleketine; ehemmiyetli

Sh:»(Em: 343)
zahmetlere, sarsıntılara, belki memlekete giren ecnebi komitesi parmaklarının ilişmesine bir vesile olur. Mâdem bizler onların hatırları için kader-i İlâhiyle buraya girdik ve bir kısmımız onların saadeti ve mânevî rahatları için buradan çıkmak istemiyoruz ve istirahatımızı onlar için feda edip her sıkıntıya sabır ve tahammül ediyoruz; elbette o yeni kardeşlerimiz dahi Denizli mahpusları gibi, kardeşliğimiz hatırı için, Şaban ve Ramazan hürmetine birbirine küsmemek ve kardeş olup barışmak lazım ve elzemdir. Zaten biz ve ben, onları Nur Talebeleri dairesinde biliriz ve dualarımıza girmişler.
Said Nursî
***
-256-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: اَلْخَيْرُ فِيمَااخْتَارَهُ اللّهُ sırriyle, inşâallah mahkememizin te'hirinde ve tahliye olan kardeşlerimizin yine mahkeme gününde burada bulunmalarında büyük hayırlar var.
Evet, Risâle-i Nur'un mes'elesi; âlem-i İslâmda, hususan bu memlekette küllî bir ehemmiyetli bulunduğundan böyle heyecanlı toplamalar ile umumun nazar-ı dikkatini Nur hakikatlarına celbetmek lazımdır ki, ümidimizin ve ihtiyatımızın ve gizlememizin ve muarızların küçültmelerinin fevkınde ve ihtiyarımızın haricinde böyle şa'şaa ile Risâle-i Nur kendi derslerini ldost ve düşmana âşikâren veriyor. En mahrem sırlarını en namahremlere çekinmeyerek gösteriyor. Mâdem hakikat budur, biz küçücük sıkıntılarımızı kinin gibi bir acı ilâç bilip, sabır ve şükretmeliyiz "Yâhu bu da geçer" demeliyiz.
Sâniyen: Bu medrese-i Yusufiye'nin nâzırına yazdım: Ben Rusya'da esir iken, en evvel "Bolşevizm"in fırtınası hapishânelerden başladığı gibi, "Fransız İhtilâl-i Kebiri" dahi en evvel hapishânelerden ve tarihlerde serseri namiyle yâdedilen mahpuslardan çıkmasına binaen; biz Nur şâkirdleri, hem Eskişehir, hem Denizli, hem burada mümkin oldukça mahpusların ıslâhına çalıştık. Eskişehir ve Denizli'de tam faidesi görüldü. Burada daha ziyade faide olacak ki, bu nâzik zaman ve zeminde

Sh:»(Em: 344)
Nur'un dersleriyle geçen fırtınacık (Hâşiye) yüzden bire indi. Yoksa ihtilâftan ve böyle hâdiselerden istifade eden ve fırsat bekliyen harici muzır cereyanlar o baruta ateş atıp bir yangın çıkacaktı.
Said Nursî
***
-257-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık, Sarsılmaz, Sıkıntıdan Usanıp Bizlerden Çekilmez Kardeşlerim!
Şimdi maddî mânevî bir sıkıntıdan nefsim sizin hesabınıza beni mahzun eylerken, birden kalbe geldi ki, hem senin, hem buradaki kardeşlerin tek birisiyle yakında görüşmek için bu zahmet ve meşakkatin başka surette on mislini çekseydiniz yine ucuz olurdu. Hem Nur'un takvadârâne ve riyazetkârâne meşrebi, hem umuma ve en muhtaçlara hattâ muarızlara ders vermek mesleği,hem dâiresindeki şahs-ı mânevîyi konuşturmak için eski zamanda ehl-i hakikatın senede hiç olmazsa bir-iki def'a içtimaları ve sohbetleri gibi; Nur şâkirdlerinin de, birkaç senede en müsait olan medrese-i Yusufiye'de bir def'a toplanmalarının lüzumu cihetinde bin sıkıntı ve meşakkat dahi olsa ehemmiyeti yoktur. Eski hapislerimizde birkaç zaif kardeşlerimizin usanıp dâire-i Nuriye'den çekinmeleri, onlara pek büyük bir hasaret oldu ve Nurlara hiç zarar gelmedi. Onların myerine daha metin, daha muhlis şâkirdler meydana çıktılar. Mâdem dünyanın bu imtihanları geçicidir, çabuk giderler. Sevablarını, meyvelerini bizlere verirler. Biz de inâyet-i İlâhiyyeye îtimad edip sabir içinde şükretmeliyiz.
Said Nursî
***
-258-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Son iki parçayı ya eski harf veya makine harfiyle berây-ı mâlûmat gayr-ı mresmî, mahkeme reisine münasip gördüğünüz bir ciddî adamla verdiğiniz vakit, ayrı bir pusla da ona yazınız ki, Said
______________
(Haşiye) : Bu fırtına ise Afyon hapsinde bir isyan çıktı, hiç bir Nur talebesi karışmadı.

Sh:»(Em: 345)
size teşekür eder, der: "Pencereleri açtılar. Fakat hiçbir kardeşim ve hizmetçilerime, yanıma gelmeğe müdde-i umumî müsaade vermiyor. Hem zâtınızdan çok rica eder mki, mahkemede bulunan mu'cizatlı ve antika Kur'ân'ını ona veriniz ki, bu mübarek aylarda okusun. O hârika Kur'an'ından üç cüz'ü Diyanet Riyaseti'ne nümûne için göndermişti, tâ fotoğrafla tab'ına çalışsınlar. Hem onun ile beraber Risâle-i Nur'un mahkemedeki mecmualardan birisini sizden istiyor ki, bu tecrid-i mutlakta ve yanlışlıkta ve şiddetli sıkıntılarında mütalâasiyle bir medar-ı tesellisi ve bir arkadaşı olsun. Zâten o mecmualar üç-dört mahkeme gördükleri ve ilişmedikleri gibi; hacıların şehadet ve müşahedeleriyle, o büyük mecmuaları hem Mekke-i Mükerreme'de, hem Medine-i Münevvere'de hem Şam-ı Şerîf'te ve Halep'te, hem Mısır Câmi-ül-Ezher'indeki büyük âlimler çok takdir ve tahsin edip hiç tenkid ve itiraz etmemişler."
Said Nursî
***
-259-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Hizi Nurî'den Feyzilerin yanında iki nüsha var. Eğer onlara lüzum yoksa, birisi bana gönderilsin veya Mehmed Feyzi daha bir nüshayı yazsın. Hem Ramazaniye Risâlesi ve matbu Âyet-ül Kübra burada bulunmak lâzımdır. Mâbeyninizdeki gerginliği çabuk tâmir ediniz. Sakın sakın, az bir inhiraf Nur dâiresine pek büyük zararı olacak. Sıkıntıdan gelen hislere kapılmayınız. Sobamın patlaması bu musibete işaret idi.
Said Nursî
***
-260-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim, Husrev ve Mehmed Feyzi, Sabri!
Ben sizlere bütün kanaatımla îtimad edip istirahat-ı kalble kabre girmek ve Nurların selâmetini size bırakmak bekliyordum ve hiçbir şey sizi birbirinden ayırmayacak biliyordum. Şimdi dehşetli bir plânla, Nur'un erkânlarını birbirinden soğukmak için resmen bir iş'ar var. Mâdem sizler lüzum olsa birbirinize hayatınızı, kuvvet-i sadâkatiniz ve Nurlara şiddetli alâkanızın muktezâsı olarak feda edersiniz. Elbette cüz'î ve geçici ve ehemmiyetsiz his

Sh:»(Em: 346)
siyatınızı feda etmeğe mükellefsiniz. Yoksa kat'iyyen bizlere bu sırada büyük zararlar olacağı gibi, Nur dâiresinden ayrılmak ihtimali var diye titriyorum. Üç gündenberi hiç görmediğim bir sıkıntı beni tekrar sarsıyordu. Şimdi kat'iyyen bildim ki, göze bir saç düşmek gibi az bir nazlanmak sizin gibilerin mâbeyninde hayat-ı Nuriyemize bir bomba olur. Hattâ size bunu da haber vereyim, geçen fırtına ile bizi alâkadar göstermeğe çok çalışılmış. Şimdi, mâbeyninizde az bir yabanilik atmağa çabalıyorlar. Ben sizin hatırınız için her birinizden on derece ziyade zahmet çektiğim halde, sizden hiçbirinizin kusuruna bakmamağa karar verdim. Siz dahi, haklı ve haksiz olsa benlik yapmamak, üstadımız olan şâkirdlerin şahs-ı mânevîsi namına istiyorum. Eğer o acib yerde beraber bulunmaktan gizli parmaklar karışıyorlar, biriniz Tahirî'nin koğuşuna gidiniz.
Said Nursî
***
-261-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Rica ederim, üçünüzün hakkında birbirinden ziyade gücenmeğe ehemmiyet verdiğimden gücenmeyiniz. Çünki, Hüsrev'le Feyzi'de benim gibi insanlardan tevahhuş ve sıkılmak var. Hem birbirine bir derece meşrebce ayrıdırlar. Ve Sabri ise, akraba ve tarz-ı maişet cihetinde hayat-ı içtimaiye ile birkaç vecihde alâkadar ve ihtiyata mecburdur. İşte üçünüz bu ihtilâf-ı meslek ve meşreb haysiyetiyle o dağdağalı koğuşda ve sıkıntılı kalabalık içinde her halde tama tahammül ve sabır edemediğinizden ben telâş edip vesvese ediyorum. Çünki, pek az bir muhalefet bu sırada pek zararı var.
Said Nursî
***
-262-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim, Bu Medrese-i Yusufiye'de Ders Arkadaşlarım!
Bu gelen gece olan "Leyle-i Berât" bütün senede bir kudsî çekirdek hükmünde ve mukadderat-ı beşeriyenen programı nev'inden olması cihetiyle "Leyle-i Kadr"in kudsiyetindedir. Her bir hasenin Leyle-i Kadir'de otuzbin olduğu gibi, Leyle-i

Sh:»(Em: 347)
Berât'da her bir amel-i sâlihin ve her bir harf-i Kür'ân'ın sevabı yirmibine çıkar. Sair vakitte on ise, Şuhur-u selâsede yüze ve bine çıkar. Ve kudsî leyâlî-i meşhurede, onbinler, yirmibin veya otuzbinlere çıkar. Bu geceler elli senelik bir ibadet hükmüne geçebilir. Onun için elden geldiği kadar Kur'ân'la ve istiğfar ve salâvatla meşgul olmak büyük bir kârdır.
Said Nursî
***
بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ -263-
اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ اَبَدًادَآءِمًاسَلَّمَكُم ُ اللَّهُ فِىالدَّارَيْنِ
Elli senelik bir mânevi ibâdet ömrünü ehl-i îmana kazandırabilen Leyle-i Berât'ınızı ruh u cânımızla tebrik ederiz. Her biriniz, şirket-i mâneviye sırrıyle ve tesânüd-ü mânevî feyziyle kırk bin lisanla tesbih eden bâzı melekler gibi.... her bir hâlis, muhlis Nur şâkirdlerini, kırkbin dil ile istiğfar ve ibâdet etmiş gibi rahmet-i İlâhiyye'den kanaat-ı tâmme ile ümid ediyorum.
Said Nursî
***
بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ -264-
لَنْ تَزَالَ اْلخِلاَفَةُ فِىوَلَدِ عَمِّىصُنْوُ اَبِىاْلعَبَّاسِ حَتَّىيُسَلِّمُهَااِلَىالدَّخّ َالِ
Evvelâ: Bid'akâr bâzı hocaların telkinatiyle iddianâmede, İslâm deccalı ve müteaddid birkaç deccalın gelmesini kabul etmiyor gibi Beşinci Şuâ'nın bir mes'elesine itiraz etmişler. Buna cevaben gayet parlak kat'î bir mu'cize-i Nebeviye'yi (A.S.M.) gösteren bu hadîs-i sahihde, "Yâni. #
Benim amcam, pederimin kardeşi Abbas'ın veledinde Hilâfet-i İslâmiye devam edecek. Tâ teccala, o hilâfeti yâni saltanat-ı hilâfet deccalın muhrib eline geçecek" Yâni, uzun zaman beşyüz sene kadar hilâfet-i Abbasiye vücuda gelecek, devam edecek. Sonra Cengiz, Hülâgu denilen üç deccaldan birisi o saltanat-ı hilâfeti mahvedecek, deccalâne, İslâm içinde hükümet sürecek. Demek İslâm içinde müteaddid hadîslerde üç deccal geleceğine zâhir bir delildir. Bu hadîsdeki ihbar-ı gaybî, kat'î iki mu'cizedir.
Biri, hilâfet-i Abbasiye vücuda gelecek beşyüz sene devam edecek.


Sh:»(Em: 348)
İkincisi de, sonunda en zâlim ve tahribci Cengiz ve Hülâgu namındaki bir deccal eliyle inkıraz bulacak. Acaba kütüb-ü hadîsiyede Kur'ân'a, şeâir-i İslâm'a ait hattâ cüz'î şeyleri de haber veren sâhib-i şeriat, hiç mümkin midir ki, bu zamanımızdaki pek acib hâdisattan haber vermesin? Hem hiç mümkün müdür ki, bu acib hadisata Kur'ân'a sebatkârane geniş bir sahada en acib bir zamanda, en ağır şerait altında hizmet eden ve o hizmetin semerelerini dost ve düşmanları tasdik eden Risâle-i Nur şâkirdlerine işâretleri bulunmasın.
Said Nursî
بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ ***
-265-
وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَاْلمَسْكَنَةُ
(Âyet-i celîlesinin bir nüktesi.)
Aziz Nur kumandanı ve Kur'an'ın hâdimi kardeşim Re'fet bey!
Yahudi milleti hubb-u hayat ve dünyaperestlikte ifrat ettikleri için her asırda zillet ve meskenet tokadını yemeğe müstahak olmuşlar. Fakat bu Filistin mes'elesinde, hubb-u hayat ve dünyaperestlik hissi değil, belki enbiyâ-i Benî- İsrâiliyenin mezaristanı olan Filistin o eski peygamberlerin kendi milliyetlerinden bulunması cihetiyle bir cihette bir ehemmiyetli hiss-i millî ve dinî olmasından çabuk tokat yemiyorlar. Yoksa koca Arabistan'da az bir zümre hiç dayanamayacaktı, çabuk meskenete girecekti.
Said Nursî
***
-266-
SUÂL: Küre-i Arzın kürevî olduğuna dâir bir âyet var mı ve hangi sûrededir? Müstevi veya kürevî olduğundan teraddüdüm vardır. Her hükümetin bulunduğu arazi deniz ortasındadır. Bu denizlerin etrafını muhafazakâr neler var? Lütfen beyanını rica eder, ellerinizden öperim.
Emirdağlı Ali Hoca
Risâle-i Nur bu çeşid mesâili halletmiş. Küreviyet-i arz ulemâ-i İslâmca kabul edilmiş, dine muhalefeti yok. Âyetteki satıh demesi kürevî olmadığına delâlet etmiyor. Müctehidlerce, "istikbal-i kıble" namazda şart olması ve şart ise bütün erkânda bulunması

Sh:»(Em:349)
sırriyle, secde ve rükûda istikbal-i kıble lâzım geliyor. Bu ise, yerin, zeminin küreviyeti ile ve şer'an kıble Kâbe-i Mükerreme'nin üstü -tâ arşa kadar- ve altı - ferşe kadar- bir amud-u nûrânî olması, küreviyetle-istikbâl-i erkânda bulunabilir.
Said Nursî
***
-267-
بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ وَاِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ اَبَدًا دَاءِمًا
Aziz, Sıddık Kardeşlerim
Mübarek ramazan-ı şerifinizi bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz. Cenâb-ı Hak bu ramazan-ı şerifin Leyle-i Kadri'ni umumunuza bin aydan hayırlı eylesin, amin. Ve seksen sene bir ömr-ü makbûl hükmünde hakkınızda kabul eylesin, amin.

tahammül eden ve siyasete meslek itibariyle tenezzül etmiyen ve kendini nefsi itibariyle talebelerinden çok aşağı bilen ve onlardan dâima himmet ve dua bekliyen ve kendi nefsini çok bîçâre ve ehemmiyetsiz itikad eden bir adam hakkında, bâzı hâlis kardeşleri Risâle-i Nur'dan aldıkları fevkalâde kuvve-i îmaniyeyi onun tercümanı olan o bîçâreye, tercümanlık münasebetiyle Nurların bâzı fâziletlerini ona isnad etmek, ve hiçbir siyaset hatırına gelmeyerek yüksek makamlar vermek ve haddinden bin derece ziyade hüsn-ü zan etmek, eskidenberi üstad ve talebeler mabeyninde câri ve itiraz edilmiyen bir makbul âdet ile teşekkür mânasında
Sh:»(Em: 335)
pek fazla medh ü senâ etmek hiçbir kanunla suç olabilir mi? Gerçi mübalâğa itibariyle hakikata bir cihette muhaliftir. Fakat kimsesiz, garib ve düşmanları pek çok ve onun yardımcılarını kaçıracak çok esbab varken, insafsız ve mûterizlere karşı sırf yardımcılarının kuvve-i mâneviyelerini takviye etmek ve kaçmaktan kurtarmak ve mübalâğalı medhedenlerin şevklerini kırmamak için onların medihlerini Nura çevirip bütün bütün reddetmediği hâlde, onun bu kabir kapısındaki hizmet-i îmaniyesini dünya cihetine çevirmeğe çalışan bâzı resmî me'murların ne derece kanundan, insaftan uzak düştükleri anlaşılır.
***
-248-
AFYON AĞIR CEZA MAHKEMESİ RİYASETİNE DİLEĞİM:
Bir ay evvel bize verilen kırk sahifelik iddiânâmeyi birisi yanıma gelip bana okumağa imkân bulamadığından, bugün on bir Haziranda yeni olarak iddianâmeyi bana okudular. Ben dinledim. Gördüm ki size yazdığım iki ay evvelki itiraznâme ve bir aya yakın evvelki itiraznâmenin tetimmesi ve lâhikası Ankara'nın altı makamatına ve makamınıza verilmiş. İşte bu itiraznâme o iddianâmeyi esasiyle kesiyor ve reddediyor. Yeniden iddianâmeye karşı itiraznâme yazmağa hiç lüzum görmüyorum. Yalnız iki üç noktayı makam-ı iddiaya hatırlatmak nev'inden derim ki; ben iddianâmeyi nazar-ı itibara alıp cevab vermediğimin sebebi, bizi beraet ettiren üç âdil mahkemenin haysiyetini kırmamak ve ihanet etmemek içindir. Çünki, o mahkemeler, şimdi iddianâmedeki esasları tamamiyle inceden inceye tedkikten sonra bize beraet vermişler. Onların beraetini hiçe saymak, adliyenin şerefine ilişmektir.
İkinci Nokta: Makam-ı iddia, cerbezesiyle binler mesâil içinde bir iki mes'eleye hatırımıza gelmiyen bâzı mânaları vererek, hem ilmî Resail'deki o mesâiller ve Nur'un büyük mecmuaları Mısır Câmi-ül-Ezher ulemâsı ve Şâm-ı Şerîf büyük âlimleri ve Mekke-i Mükerreme ve Medine-i Münevvere'nin müdakkik hocaları ve Haleb ve hususan Diyânet Riyâsetinin muhakkik âlimleri onları görüp kemâl-i takdirle tahsin ve tasdik ettikleri hâlde, hocavârî ve âlimâne bâzı ilmî itirazları bu iddianâmede hayretle ve taaccüble gördüm. Haydi bâzı yanlışlarım bulunsa ve yüz binler âlimlerin görmedikleri veya ilişmedikleri iddianâmedeki yanlışlar hakikî olsa da bu bir suç olamaz, yalnız ilmî bir hata olabilir. Hem üç mahkeme bütün Risâle-i Nur'u ve bizleri beraet ettirdi. Yalnız

Sh:»(Em: 336)
Eskişehir mahkemesi bir tesettür-i nisvan mes'elesine dair "Yirmi Dördüncü Lem'a"nın on beş kelimesini sebeb gösterip, bana ve yüzde onbeş arkadaşıma hafifce bir ceza verdi. Size takdim ettiğim tetimme itirazımda, üç yüz elli bin tefsirin hükmüne ittiba ile o tefsirim için mahkûmiyeti, rûy-u zeminde adâlet varsa o hükmü kabul etmez diye yazmışım. Hem makam-ı iddia, bin dereden su getirir gibi, yirmi senedenberi yazılan kitab ve mektubların bâzı cümlelerini zekâvetiyle aleyhimize çevirmeğe çalışmış. Halbuki bu noktalarda bizi beraet ettiren üç değil, beş altı mahkeme, bu mevhum suçta bize şerik oluyorlar. Ben bu 3adil mahkemelerin haysiyetine ilişmemek lâzım geliyor diye, makam-ı iddiaya hatırlatıyorum.
Üçüncüsü: Ölmüş gitmiş, hükümetten alâkası kesilmiş ve inkılâbda bâzı kusurâta sebeb olmuş bir reisi sarihan tenkid ve itiraz da olursa, kanunen bir suç olamaz. Halbuki sarahat değil, o kendi cerbezesiyle küllî beyanatımızı ona tatbik etmiş. O mahrem ve herkese bildirmediğimiz mânaları izhar ve teşhir edip umumun nazar-ı dikkatini celbediyor. Eğer onda bir suç varsa, o makam-ı iddia suçlu olur. Çünki, halkı teşvik edip o mânalara nazar-ı dikkati celbediyor.
Dördüncüsü: Üç mahkeme cemiyet noktasında bize kat'î beraet verdikleri hâlde, yine eski nakarat gibi, gizli cemiyet vehmine bin dereden su toplamak gibi emâreler araştırmış. Halbuki siyasî ve vatan ve millete zararlı olan müteaddid cemiyetler varken, onlara müsaade ve müsamahakârâne bakmakla beraber, bizim gibi, binler şâhidin ve emârelerin ve altı vilâyetin ilişmemeleriyle sabit olan Nur Talebelerinin ders arkadaşlarını ve sırf vatan ve millet ve din menfaatine ve saadet-i dünyeviye ve uhreviye hesabına ve hariçten ve dahilden gelen ifrat cereyanlarına karşı mücahîdâne tesanüdlerine gizli cemiyet namını vermek ve yirmi senede yüzbinler şâkirdlerin emniyeti ihlâle dair hiçbir vukuatları kaydedilmediği hâlde, " dini âlet ederek emniyeti ihlâle halkı teşvik ediyor" diye makam-ı iddianın onları ittiham etmesi, değil nev-i beşeri belki zemini de hiddete getirip o ittihamı reddeder. Her ne ise, daha fazla söylemek lüzum görmüyorum. İddianâmeden evvel yazılan itiraznâmem ve tetimmesi ona bir cevabımızdır.
Afyon ceza evinde mevkuf
Said Nursî
-249-

Sh:»(Em: 337)

BAŞBAKANLIĞA, ADLİYE BAKANLIĞINA
DAHİLİYE BAKANLIĞINA

Hürriyet ilânını, Birinci Harb-i Umumî'yi, mütareke zamanlarını, Millî Hükümet'in ilk teşekkülünü ve Cumhuriyet zamanını birden derkeden bütün hükümet ricali, beni pek iyi tanırlar. Bununla beraber, müsaadenizle hayatıma bir sinema şeridi gibi sizinle beraber göz gezdirelim.
Bitlis vilâyetine tâbi Nur köyünde doğan ben; talebe hayatımda rastgelen âlimlerle mücâdele ederek, ilmî münakaşalarla karşıma çıkanları inâyet-i İlâhiye ile mağlûb ede ede İstanbul'a kadar geldim. İstanbul'da bu âfetli şöhret içinde mücâdele ederek nihâyet rakiblerimin ifsâdâtiyle merhum Sultan Hamid'in emriyle tımarhaneye kadar sürüklendim. Hürriyet ilâniyle ve "Otuzbir Mart Vak'ası"ndaki hizmetlerimle "İttihad ve Terakk" hükümetinin nazar-ı dikkatini celbettim. Câmi-ül Ezher gibi "Medresetü'z-Zehra" namında bir İslâm üniversitesinin Van'da açılması teklifi ile karşılaştım. Hattâ temelini attım. Birinci harbin patlamasiyle talebelerimi başıma toplayarak gönüllü alay kumandanı olarak harbe iştirâk ettim. Kafkas cephesinde, Bitlis'te esir düştüm. Esaretten kurtularak İstanbul'a geldim. "Dâr-ül-Hikmet-il İslâmiye"ye âza oldum. Mütareke zamanında, istilâ kuvvetlerine karşı bütün mevcudiyetimle İstanbul'da çalıştım. Millî hükümetin galibiyeti üzerine, yaptığım hizmetler Ankara hükümetince takdir edilerek Van'da üniversite açmak teklifi tekrarlandı.
Buraya kadar geçen hayatım bir vatanperverlik hâli idi. Siyaset yoluyla dine hizmet hissini taşıyordum. Fakat bu andan itibaren dünyadan tamamen yüz çevirdim ve kendi ıstılâhıma göre "Eski Said"i gömdüm. Büsbütün âhiret ehli "Yeni Said" olarak dünyadan elimi çektim. Tam bir inziva ile bir zaman İstanbul'un "Yuşa Tepesi"ne çekildim. Daha sonra doğduğum yer olan Bitlis ve Van tarafına giderek mağaralara kapandım. Ruhî ve vicdani hazzımla başbaşa kaldım. اَعُذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ وَالسِّيَاسَةِ yâni, "şeytandan ve siyasetten Allah'a sığınırım" düsturiyle kendi ruhî âlemime daldım. Ve Kur'ân-ı Azimüşşan'ın tedkik ve mütalâsiyle vakit geçirerek "Yeni Said" olarak yaşamağa başladım. Fakat kaderin cilveleri, beni menfî olarak muhtelif yerlerde bulundurdu. Bu esnada Kur'ân-ı Kerîm'in feyzinden kalbime doğan

Sh:»(Em: 338)
füyûzâtı yanımdaki kimselere yazdırarak bir takım risâleler vücuda geldi. Bu risâlelerin hey'et-i mecmuasına "Risâle-i Nur" ismini verdim. Hakikaten Kur'ân 'ın nuruna istinad edildiği için, bu isim vicdanımdan doğmuş. Bunun ilham-ı İlâhî olduğuna bütün îmanımla kaniim ve bunları istinsah edenlere "Barekâllah" dedim. Çünki, îman nurunu başkalarından esirgemeye imkân yoktu. Bu risâlelerim birtakım îman sâhibleri tarafından birbirinden alınarak istinsah edildi. Bana böyle bir kanaat verdi ki, müslümanların zedelenen îmanlarını takviye için bir sevk-i İlâhîdir. Bu sevk-i İlâhîye hiçbir sâhib-i îman mâni olamayacağı gibi, teşvike de dînen mecbur bulunduğumu hissettim. Zaten bugüne kadar yüzotuzu bulunan bu risâleler tamamen âhiret ve îman bahislerine ait olup, siyasetten ve dünyadan kasdî olarak bahsetmez. Buna rağmen bir takım fırsat düşkünlerinin mde iştigal mevzuu oldu. Üzerinde tedkikat yapılarak Eskişehir, Kastamonu, Denizli'de tevkif edildim; muhakemeler oldu. Neticede hakikat tecelli etti, adalet yerini buldu. Fakat bu düşkünler bir türlü usanmadılar. Bu def'a da beni tevkif ederek Afyon'a getirmişlerdir. Mevkufum, isticvab altındayım. Bana şunları isnad ediyorlar.
1- Sen siyasî bir cem'iyet kurmuşsun.
2- Sen rejime aykırı fikirler neşrediyorsun.
3- Siyasî bir gaye peşindesin.
Bunların esbab-ı m3ucibe ve delilleri de, risâlelerimin iki-üçünden on-onbeş cümleleridir. Sayın bakan!.. Napolyon'un dediği gibi, "Bana te'vili kabil olmayan bir cümle getiriniz, sizi onunla îdam edeyim." Beşerin ağzından çıkan hangi cümle vardır ki te'villerle cürüm ve suç teşkil etmesin. Bilhassa benim gibi yetmişbeş yaşına varmış ve bütün dünya hayatından elini çekmiş sırf âhiret hayatına hasr-ı hayat etmiş bir adamın yazıları elbette serbest olacaktır. Hüsn-ü niyete makrun olduğu için pervasız olarcaktır. Bunları tedkikle altında cürüm aramak insafsızlıktır. Başka bir şey değildir. Binaenaleyh, bu yüzotuz risâlemden hiç birisinde dünya işini alâkalandıran bir maksad yoktur. Hepsi Kur'ân nurundan iktibas edilen âhiret ve îmana taallûk eder. Ne siyasî ve ne de dünyevî hiçbir gaye ve maksad yoktur. Nitekim hangi mahkeme işe başlamış ise, aynı mkanaatle beraet kararını vermiştir. Binaenaleyh, lüzumsuz mahkemeleri işgal etmek ve mâsum îman sâhiblerini işlerinden güçlerinden alıkoymak, vatan ve millet namına yazıktır. Eski Said bütün hayatını vatan ve milletin saadeti uğrunda sarfetmişken, bütün dünyadan el çekmiş, yetmişbeş yaşına gelmiş Yeni Said, nasıl olur da siyasetle iştigal eder. Buna tamamen siz de kanisiniz.

Sh:»(Em: 339)
Birtek Gayem Vardır:

O da; mezara yaklaştığım bu zamanda, İslâm memleketi olan bu vatanda bolşevik baykuşlarının seslerini işitiyoruz. Bu ses, âlem-i İslâmın îman esaslarını zedeliyor. Halkı, bilhassa gençleri îmansız yaparak kendisine bağlıyor. Ben bütün mevcudiyetimle bunlarla mücâdele ederek gençleri ve müslümanları îmana dâvet ediyorum. Bu îmansız kitleye karşı mücâdele ediyorum. Bu mücâhedem ile inşâallah Allah huzuruna girmek istiyorum, bütün faaliyetim budur. Beni bu gayemden alıkoyanlar da, korkarım ki bolşevikler olsun! Bu îman düşmalarına karşı mücahede açan dindar kuvvetlerle el ele vermek, benim için mukaddes bir gayedir. Beni serbest bırakınız. El birliğiyle, komünistlikle zehirlenen gençlerin ıslahına ve memleketin îmanına, Allah'ın birliğine hizmet edeyim.
Mevkuf
Said Nursî
***
-250-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Bu dünyada, hususan bu zamanda, hususan musibete düşenlere ve bilhassa Nur şâkirdlerindeki dehşetli sıkıntılara ve me'yusiyetlere karşı en te'sirli çare, birbirine teselli ve ferah vermek ve kuvve-i mâneviyesini takviye etmek ve fedakâr hakikî kardeş gibi birbirinin gam ve hüzün ve sıkıntılarına merhem sürmek ve tam şefkatle kederli kalbini okşamaktır. Mâbeynimizdeki hakikî ve uhrevî uhuvvet, gücenmek ve tarafgirlik kaldırmaz. M3adem ben size bütün kuvvetimle îtimad edip bel bağlamışım ve sizin için, değil yalnız istirahatımı ve hapysiyetimi ve şerefimi, belki sevinçle ruhumu da feda etmeğe karar verdiğimi bilirsiniz.... belki de görüyorsunuz. Hattâ kasemle te'min ederim ki: Sekiz gündür Nur'un iki rüknü zâhirî birbirine nazlanmak ve teselli yerine hüzün vermek olan ehemmiyetsiz hâdisenin, bu sırada benim kalbime verdiği azab cihetiyle, "Eyvah! Eyvah! El'amân! El'amân Yâ Erhamürrâhimîn meded! Bizi muhafaza eyle, bizi cin ve insî şeytanların şerrinden kurtar, kardeşlerimin kalblerini birbirine tam sadâkat ve muhabbet ve uhuvvet ve şefkatle doldur." diye hem ruhum, hem kalbim, hem aklım feryad edip ağladılar.

Sh:»(Em: 340)
Ey demir gibi sarsılmaz kardeşlerim!. Bana yardım ediniz. Mes'elemiz çok nâziktir. Ben sizlere çok güveniyordum ki, bütün vazifelerimi şahs-ı mânevînize bırakmıştım. Siz de bütün kuvvetinizle benim imdadıma koşmanız lâzım geliyor. Gerçi hâdise pek cüz'i ve geçici ve küçük idi. Fakat saatimizin zenbereğine ve gözümüzün hadekasına gelen bir saç, bir zerrecik dahi incitir. Ve bu noktada ehemmiyetlidir ki, maddî üç patlak ve mânevî üç müşahedeler tam tamına haber verdiler.
Said Nursî
***
-251-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Sobamın ve Feyzilerin ve Sabri ve Hüsrev'in iki su bardakları parça parça olması, dehşetli bir musibet geldiğini haber vermiştiler. Evet, bizim en kuvvetli nokta-i istinadımız olan hakikî tesanüd ve birbirinin kusuruna bakmamak ve Hüsrev gibi Nur kahramanından - benim yerimde ve Nur'un şahs-ı mânevîsinin çok ehemmiyetli bir mümessili olmasından-hiçbir cihetle gücenmemek elzemdir. Ben kaç gündür dehşetli bir sıkıntı ve me'yusiyet hissettiğimden "Düşmanlarımız bizi mağlûb edecek bir çare bulmuşlar." Diye çok telâş ederdim. Hem sobam, hem hayalî ayn-i hakikat müşâhedem, doğru haber vermişler. Sakın, sakın sakın!... Çabuk bu şimdiye kadar demir gibi kuvvetli tesanüdünüzü tâmir ediniz. Vallahi bu hâdisenin bizim hapse girmemizden daha ziyade Kur'ân ve îman hizmetimize-hususan bu sırada-zarar vermek ihtimali kavîdir.
Said Nursî
***
-252-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
"Leyle-i Mi'rac" ikinci bir "Leyle-i Kadir" hükmündedir. Bu gece mümkin oldukça çalışmakla kazanç birden bine çıkar. Şirket-i mâneviye sırriyle, inş3aallah her biriniz kırkbin dil ile tesbih eden bâzı melekler gibi, kırkbin lisan ile bu kıymetdar gecede ve sevabı çok bu çilehânede ibâdet ve dualar edeceksiniz ve hakkımızda gelen fırtınada binden bir zarar olmamasına mukabil, bu gecedeki ibadet ile şükredersiniz. Hem sizin tam ihtiyatınızı tebrik ile bera

Sh:»(Em: 341)
ber, hakkımızda inâyet-i Rabbaniye pek zâhir bir surette tecelli ettiğini tebşir ederiz.
Said Nursî
***
-253-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Sizin" Leyle-i Mi'rac"ınızı bütün ruh u cânımla tebrik ederim.
Saniyen: Yirmi seneden beri bir dâvamız ki, âsayişe mümkin olduğu kadar Nur şâkirdleri dokunmuyorlar. Ve bize hücum edenlere, en başta emniyeti ve âsâyişi bozmak dâvalarına bir emâre ve dâvamızı cerhetmeğe bahâne olması kuvvetle muhtemel bulunan bu hapis hâdisesi, inâyet-i İlâhiye ile hârika bir tarzda sizin sadakat ve ihlâsınızın bir kerâmeti olarak yüzde bire indi. Kubbe habbe edildi. Yoksa, hakkımızda habbeyi kubbe yapanlar bundan istifâde edip aleyhimizdeki iftiralarını çoklara inandıracaklardı.
Sâlisen: Beni merak etmeyiniz. Sizinle bir binada bulunmam, her zahmetimi ve sıkıntımı hiçe indirir. Z3aten burada toplanmamızın çok cihetlerle ehemmiyeti var. Ve hizmet-i îmaniyeye fâideleri çoktur. Hattâ bu def'a, tetimme-i itirazdaki ehemmiyetli bâzı hakikatlar o altı makamata gidip, tam dikkatlerini celbedip hükmünü bir derece onlarda icra etmesi bütün sıkıntılarımızı hiçe indirdi.
Râbian: Mümkin olduğu kadar Nurlarla meşguliyet; hem sıkıntıları izâle eder, hem beş nevi ibadet sayılabilir.
Hâmisen: Nur'un dersleri vasıtasiyle, geçen musibet yüzden bire indi. Yoksa, zemin ve zamanın nezaketi cihetiyle, baruta ateş atmak hükmünde o tek habbe kubbeler olacaktı. Hattâ resmî bir kısım me'murlar demişler ki "Nur dersini dinleyenler karışmadılar." Eğer umum dersini dinleseydi, hiçbir şey olmazdı. Siz mümkin olduğu kadar ikiliğe meydan vermeyiniz. Hapis sıkıntısına başkası ilâve olmasın. Mahpuslar dahi Nurcular gibi kardeş olsunlar, birbirinden küsmesinler.
Said Nursî
***
-254-

Sh:»(Em: 342)
Aziz, Saddık Muhlis Kardeşlerim!
Bizler imkân dâiresinde bütün kuvvetimizle Lem'a-i İhlâsın düsturlarını ve hakikî ihlâsın sırrını mâbeynimizde ve birbirimize karşı istimâl etmek, vücub derecesine gelmiş. Kat'î haber aldım ki, üç aydan beri buradaki has kardeşleri birbirine karşı meşreb veya fikir ihtilâfiyle bir soğukluk vermek için üç adam tâyin edilmiş. Hem metin Nurcuları usandırmakla sarsmak ve

teferruatiyle iştgal etmeme kat'iyen mâni oluyorlar. Sizler, bâzan ara-sıra iki dâva vekilinizle meşveretle benim vazifemi dahi görürsünüz.
***
-241-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim !
Şimdi namazda bir hâtıra kalbe geldi ki; kardeşlerin ziyade hüsn-ü zanlarına binaen, senden maddî ve mânevî ders ve
_____________
(*) Hüsrev, Re'fet, Tahir, Feyzi, Sabri

Sh:»(Em: 326)
yardım ve himmet bekliyorlar. Sen nasıl dünya işlerinde hasları tevkil ettin, erkânların meşveretlerine bıraktın ve isabet ettin. Aynen öyle de; uhrevî ve Kur'ânî ve îmânî ve ilmî işlerinde dahi Risâle-i Nur'u ve şâkirdlerinin şahs-ı mânevîlerini tevkil ile o hâlis, muhlis hasların şahs-ı mânevîleri senden çok mükemmel o vazifeni kendi vazifeleriyle beraber yaparlar. Hem dâima da şimdiye kadar yapıyorlar. Meselâ, seninle görüşen muvakkat bir dirhem ders ve nasihat alsa, Risâle-i Nur'dan, bir cüz'ünden yüz dirhem ders alabilir. Hem senin yerinde ondan nasihat alır, sohbet eder. Hem Nur şâkirdlerinin hasları, bu vazifeni her vakit yapıyorlar. Ve inşâallah pek yüksek bir makamda bulunan ve duası makbul olan onların şahs-ı mânevîleri, dâimi beraberlerinde bir üstad ve yardımcıdır diye ruhuma hem teselli, hem müjde, hem istirahat verdi.
***
-242-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Bu iki gün zarfında iki küçük patlak, zâhirî hiçbir sebep yokken acib, mânidar bir tarzda olması tesadüfe benzemiyor.
Birincisi: Koğuşumda muhkem demirden olan soba birden kuvvetli tabanca gibi ses verip aşağısındaki kalın ve metin demiri bomba gibi patladı, iki parça oldu. Terzi Hamdi korktu, bizi hayret içinde bıraktı. Halbuki çok def'a kışta taşkömürü ile kızgın kırmızılaştığı halde tahammül ediyordu.
İkincisi: İkinci gün Feyzilerin koğuşunda hiç bir sebep yokken birden su destisi üstünde duran bardak acib surette parça parça oldu. Hatıra geliyor ki; inşâallah bize zarar dokunmadan, aleyhimizdeki dehşetli bombalar Ankara'nın altı makamatına gönderilen müdâfaat nüshaları patlattırdılar, bize zarar vermeden aleyhimize ateşlenen ve kızışan hiddet sobası iki parça oldu. Hem ihtimal var ki; mübarek soba, benim teessüratımı ve tazarruatımı dinliyen tek ve menfaatli arkadaşım bana haber veriyor ki: "Bu zindan ve hapishaneden gideceksin, bana ihtiyaç kalmadı..."
***
-243-

Sh:»(Em: 327)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Bugün mânevî bir ihtar ile sizin hesabınıza bir telâş, bir hüzün bana geldi. Çabuk çıkmak istiyen ve derd-i maişet için endişe eden kardeşlerimizin hakikaten beni müteellim ve mahzun ettiği aynı dakikada bir mübarek hâtıra ile bir hakikat ve bir müjde kalbe geldi ki: Beş günden sonra çok mübarek ve çok sevaplı ibadet ayları olan şuhûr-u selâse gelecekler. Her hasenenin sevabı başka vakitte on ise, Recep-i Şerif'te yüzden geçer, Şaban-ı Muazzam'da üçyüzden ziyade ve Ramazan-ı Mübârekte bine çıkar ve cuma gecelerinde binlere ve Leyle-i Kadir'de otuzbine çıkar. Bu pek çok uhrevî faideleri kazandıran ticaret-i uhreviyenin bir kudsî pazarı ve ehl-i hakikat ve ibadet için mümtaz bir meşheri ve üç ayda seksen sene bir ömrü ehl-i îmana te'min eden şuhur-u selâseyi böyle bire on kâr veren medrese-i Yusufiye'de geçirmek, elbette büyük bir kârdır. Ne kadar zahmet çekilse ayn-ı rahmettir. İbadet cihetinde böyle olduğu gibi, "Nur hizmeti" dahi nisbeten - kemiyet değilse de keyfiyet itibariyle - bire beştir. Çünki bu misâfirhanede mütemadiyen giren ve çıkanlar, Nur'un derslerinin intişarına bir vasıtadır. Bâzen bir adamın ihlâsı, yirmi adam kadar faide verir. Hem Nur'un, sırr-ı ihlâsı; siyasetkârane kahramanlık damarını taşıyan, Nur'un tesellilerine pek çok muhtaç bulunan mahpus bîçâreler içinde intişarı için bir parça zahmet ve sıkıntı olsa da, ehemmiyeti yok. Derd-i maişet ciheti ise. Zaten bu üç ay âhiret pazarı olmasından her biriniz çok şâkirdlerin bedeline, hattâ bâzınız bin adamın yerinde buraya girdiğinden, elbette sizin haricî işlerinize yardımları olur diye tamamiyle ferahlandım ve bayrama kadar burada bulunmak büyük bir ni'mettir bildim.
Said Nursî
***
-244-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Receb-i şerîf'inizi ve yarınki "Leyle-i Regaib" inizi ruhu canımızla tebrik ederiz.
Sâniyen: Me'yus olmayınız, hem merak ve telâş etmeyiniz,

Sh:»(Em: 328)
inâyet-i Rabbaniye inşâallah imdadımıza yetişir. Bu üç aydan beri aleyhimizde ihzar edilen bomba patladı. Benim sobam ve Feyzilerin su bardığı ve Husrev'in iki su bardaklarının verdikleri haber doğru çıktı. Fakat dehşetli değil, hafif oldu. İnşaallah o ateş tamamen sönecek. Bütün hücumları, şahsımı çürütmek ve Nur'un fütuhatına bulantı vermektir. Emirdağı'ndaki mâlûm münafıktan daha muzır ve gizli zındıkların elinde âlet bir adem ve bid'atkâr bir yarım hoca ile beraber, bütün kuvvetleriyle bize vurmaya çalıştıkları darbe, yirmiden bire inmiş. İnşâallah o bir dahi, bizi mecruh ve yaralı etmeyecek ve düşündükleri ve kasdettikleri bizi birbirinden ve Nur'lardan kaçırmak plânları dahi akîm kalacak. Bu mübarek ayların hürmetine ve pek çok sevab kazandırmalarına îtimaden sabır ve tahammül içinde şükür ve tevekkül etmek ve مَنْ اَمَنَ بِالْقَدَرِ اَمِنَ مِنَ اْلكَدَرِ

düsturuna teslim olmak elzemdir, vazifemizdir.
Said Nursî

***
-245-

ANKARA'NIN ALTI MAKAMATINA VE AFYON AĞIR
CEZA MAHKEMESİNE VERİLEN MÜDÂFAANIN
İTİRAZNAME TETİMMESİ VE LÂHİKASIDIR.

Afyon mahkemesine beyan ediyorum ki:
Artır yeter! Sabır ve tahammülüm kalmadı. Yirmi iki sene sebebsiz bir nefy içinde dâimî tarassutlarla, tecrid-i mutlak ve haps-i münferid tarzında beni sıkmakla beraber, altı mahkeme, bir tek mes'eleden başka Risâle-i Nur'un yüz kitabında medar-ı mes'uliyet bulamadığı hâlde, evham yüzünden ve imkânâtı vukuat yerinde istimal etmek cihetiyle kanunsuz bizi üç def'a hapse sokup yüz bin lira Nur şâkirdlerine zarar vermek dünyada emsâli hiç vuku bulmamış bir gadirdir ki, istikbal ve nesl-i âti, bunun pek şiddekli olarak zâlim müsebbiblerini lânetle yâdedecekleri gibi; Mahkeme-i Kübra'da, Cehennemin esfel-i safilînine atmakla o zâlimleri mahkûm edeceklerine kat'î kanaatımızla, şimdiye kadar bir derece teselli bulup sükût ederek, tahammül ediyorduk. Yoksa hakkımızı tam müsadafaa edebilirdik.
İşte on beş sene zarfında, altı mahkeme, yirmi sene Nur Risâlelerini ve mektublarımızı tedkik edip, beşi her cihetle bize be

Sh:»(Em: 329)
raet vermek mânâsıyle ilişmediler. Yalnız Eskişehir mahkemesi, tek bir mes'ele olan tesettür-ü nisa hakkında bir küçük risâlenin beş on kelimesini bahâne ederek lâstikli bir kanunla hafif bir ceza verdiği zaman, mahkeme-i temyizden sonra lâyiha-yı tashihimde, kanunsuzluğun yalnız tek bir nümunesi olarak resmen Ankara'ya yazdım ki:
"Bin üç yüz elli senede üç yüz elli milyonun kudsî bir düsturiyle dâimî ve kuvvetli bir âdet-i İslâmiyeyi ders veren ve emreden tesettür âyetini, medeniyetin tenkidine karşı müdafaa için, üçyüz elli bin tefsirin icmaına ve hükümlerine ittiba ederek o âyeti tefsir edip bin üçyüz elli senede geçen ecdadımızın mesleğine iktida eden bir adama o tefsiri için verilen ceza ve mahkûmiyeti, dünyada adâlet varsa, elbette o hükmü nakzedecek ve bu acip lekeyi bu hükümet-i İslâmiye'deki adliyeden silecek" diye lâyiha-yı tashihde yazdım, oranın müdde-i umumisine gösterdim, ondan dehşet aldı, dedi: "Aman buna lüzum kalmadı, cezanız az. Hem mpek az kaldı, bunu vermeğe lüzum kalmadı."
İşte bu nümûne gibi, size ve Ankara makamatına takdim edilen itirazname ve müdafaanamemde böyle acib çok nümûneleri elbette anlamışsınız. Ben Afyon mahkemesinden taleb ve ümid ederim ki, bu milletin ve bu vatanın menfaatine bir ordu kadar hizmeti ve bereketi bulunan Risâle-i Nur'un tam serbestiyetine karar vermenizi hakikat-ı adâlet namına sizden bekliyoruz. Yoksa, münâsebetimle hapse giren beş on adam arkadaşımın gitmesiyle beraber size haber veriyorum ki, beni en büyük cezaya çarpacak bir suç işleyip bu çeşit hayattan veda edeceğime mecbur eden bir fikir kalbime gelmiş.
Şöyleki: Hükûmet beni tam himâye ve bana yardım etmek milletin maslahatına ve vatanın menfaatine çok lüzumu varken, beni sıkması ima eder ki, kırk senedenberi benim ile mücadele eden gizli zındıkma komitesiyle şimdi onlara iltihak eden komünist komitesinden bir kısmı, ehemmiyetli birer resmî makam elde ederek karşıma çıkıyorlar... Hükûmet ise ya bilmiyor veya müsaade ediyor diye çok emâreler bana endişe veriyor..
Reis Bey! Müsaadenizle çok hayret ettiğim birşeyi soracağım. Neden hiç siyasete karışmadığım hâlde, ehl-i siyaset beni bütün hukuk-u medeniyeden ve hukuk-u hürriyetten belki hukuk-u hayattan iskat ediyorlar? Hattâ, yüz cinayeti bulunan gibi, beni üç buçuk ay tecrid-i mutlak içinde hayatıma suikasd edenler; onbir def'a zehirliyen gizli düşmanlarımın şerrinden beni muhafazaya çalışan çok dikkatli kardeşlerimin ve sadık hizmetçilerimin de

Sh:»(Em: 330)
benim ile temaslarını yasak etmişler; ve ihtiyarlık ve gurbet ve hastalık içinde, yalnızlığımdan dâimî unsiyet ettiğim mübarek ve zararsız kitablarımın mütâlâsından dahi beni mahrum etmişler!?
Müddet-i umuma çok rica ettim ki, bana bir kitabımı ver. Vâdettiği hâlde, vermedi. Yalnız olarak büyük, kilitli, soğuk bir koğuşta meşgalesiz durmağa mecbur edip alâkadar me'murları ve hademeleri bana karşı dostluk ve teselli vermek yerinde âdeta adâvetkârâne bakmağa teşvik ediyorlar. Bir küçük nümunesi şudur: Müdüre, müddet-i umuma, mahkeme reisine bir istida yazdım. Bir kardeşime gönderdim, ta bilmediğim yeni hurufla yazsın ve yazıldı, onlara verildi. Güya büyük bir suç işlemişim diye benim pencerelerimi mıhladılar. Ve duman beni sıkıyordu, bir pencereyi bırakmadım ki mıhlansın. Şimdi onu da mıhladılar. Hem hapis usulü tecrid on beş gün kadar olduğu hâlde, beni üç buçuk ay tecrid-i mutlakda hiçbir arkadaşımla temas ettirmediler. Hem üç aydanberi benim aleyhimde kırk sahifelik bir iddianame yazılıp bana gösterildi. Yeni hurufu bilmediğimden, hem rahatsız ve hattım çok noksan olmasından çok rica ettim ki, "Bana bir iddianameyi okuyacak ve dilimi bilen talebelerimden benim itiraznamemi yazacak bir adama izin veriniz" dedim; izin vermediler. Dediler, "Avukat gelsin, okusun." Sonra onu da bırakmadılar. Yalnız bir kardeşe dediler ki: "Eski hurufa çevir, ona ver." Halbuki, o kırk sahifeyi yazmak aldı yedi günde ancak olur. Bir saatte bana okumak işini, altı yedi güne kadar uzatmak, ta benimle kimse temas etmesin fikri ise, pek dehşetli bir istibdat ile benim bütün hukuk-u müdafaamı iskat etmektir. Dünyada, yüz cinayeti bulunan ve asılacak bir adam daha böyle muamele göremez. Ben hakikaten ve emsâlsiz işkencenin hiçbir sebebini bilmediğimden çok azab çekiyorum. Ben haber aldım ki, mahkeme reisi vicdanlı ve merhametlidir. Bu kanaate binâen, ilk ve son bir tecrübe olarak makamınıza bu istirhamnâme ve şekvâyı yazdım.
Tecrid-i mutlakda hasta ve perişan
Said Nursî

***
-246-
İDDİANAMEDE BENİM HAKKINDA DÖRT ESAS VAR.
Birinci Esas: Güya bende tefâhur ve hodfuruşluk var ve kendimi müceddil biliyorum.
Ben bütün kuvvetimle bunu reddederim Hem "Mehdi" lik isnadını hiç kabul etmediğimi bütün kardeşlerim şehadet ederler. Hattâ Denizli'deki ehl-i vukuf eğer Said mehdiliğini ortaya atsa bütün şâkirdleri kabul edecek dediklerine mukabil, Said itiraznâmesinde demiş ki, "Ben seyyid değilim." "Mehdi seyyid olcak" diye onları reddetmiş.

Sh:»(Em: 331)
İkinci Esas: Neşriyatı gizlemesi.
Gizli düşmanlar yanlış mâna verdirmesin, yoksa siyasete ve dünya asayişine temas cihetiyle değildir. Hem eski harf ile teksir makinasına bir bahane bulmasınlar.
Mustafa Kemal'e karşı Nur'un tokadı ise: (Haşiye) Altı mahkeme ve Ankara makamatı bilmiş, ilişmemişler ve bize beraet verdiler. Hem onun fenalığını göstermek, ordunun kıymetini muhafaza etmek içindir. Bir şahsı sevmemesi, orduyu muhabbetkârâne senâ içindir.
Üçüncüsü: Emniyeti ihlâle teşvik ediyor demesine mukabil, yirmi sene zarfında yüz bin adam Nurcuların, yüzbin nüsha Nur Risâlelerinin, altı mahkemede ve on vilâyette emniyeti ihlâle ve asayişi bozmağa dair (on vilâyetin zabıtaları ve altı mahkeme) hiçbir maddeyi kaydetmemesi ve bulmaması bu acib ittihamı çürütüyor. Bu yeni iddianamede, üç mahkemenin bize beraet verdikleri aynı noktalara ait ve cevabları mükerreren verilmiş ehemmiyetsiz birkaç mes'eleye cevab vermek manâsızdır. O mes'elelerle bizi ittiham etmek, ondan bize beraet veren Ankara ağır ceza ve Denizli ve Eskişehir mahkemelerini ittiham etmek hükmünde olmasından cevabını onlara bırakıyorum. Ve ondan başka da iki üç mes'ele var.
Birisi:

İki Sene Denizli ve Ankara Ağır Ceza Mahkemesi'nde inceden inceye tedkikden sonra, bize beraet verip o kitabı bize iâde ettikleri hâlde, o Beşinci Şuâ'nın bir iki mes'elesini ölmüş gitmiş bir kumandana tatbik edip bize suç gösteriyor. Biz dahi deriz: Ölmüş gitmiş, hükûmetten alâkası kesilmiş bir şahıs aleyhinde bir haklı
________________
(Haşiye) İddianamede, yanlış bir mâna verip Nurun kerametlerinden tokat tarzında bir kısmını medar-ı ittiham saymış, güya Nurlara hücum zamanında gelen zelzele gibi belâlar Nurun tokatlarıdır. Hâşâ, sümme hâşâ! biz öyle dememişiz ve yazmamışız. Belki mükerrer yerlerde hüccetleriyle demişiz ki, nurlar makbul sadaka gibi belâların def'ine vesiledir. Ne vakit ona hücum edilse o gizlenir, musibetler fırsat bulup başımıza geliyorlar. Evet nurun binler şakirdlerinin tasdik ve müşahedeleriyle yüzler vukuat ve hâdisatla tesadüf ihtimali olmayan o hâdisatın tevakkufları ve Kur'ân'ın müteaddid işârat ve tevâfukuyla hattâ mahkemelerde kısmen gösterildiği cihetle kat'î kanaatımız var ki, o tevâfukat Risâle-i Nur'un makbûliyetine lbir ikram-ı İlâhîdir ve Kur'an hesabına nurlara bir nevi kerametleridir.

Sh:»(Em: 332)
tenkidi, hiçbir kanun suç saymaz. Hem küllî bir te'vil mânasından makam-ı iddia cerbezesiyle o kumandana bir hisse çıkarıp ona takbit etmiş. Böyle yüzde bir adam ancak fehmeden mâna mahrem ve gizli bir risâlede bulunmasını hiçbir kanun suç sayamaz. Hem o risâle, harika bir tarzda müteşâbih hadîslerin te'villerini beyan etmiş. O beyan otuz kırk sene evvel olduğu, ve üç mahkemeye ve mahkemenize ve Ankara'nın altı makamatına üç sene zarfından iki def'a takdim edilip tenkid görmiyen müdafaatımda kat'î cevab verildiği hâlde, o hadîsin hakikatını beyan sadedinde bir kusurlu şahsa mutabık çıkmasını hiçbir kanun suç sayamaz. Hem o şahsı inkılâbın hasenatı yalnız onun değil, belki ordunun ve hükûmetindir. Onun da yalnız bir hissesi var.
Onun kusurları için onu tenkid etmek elbette bir suç olmadığı gibi, inkılâba hücum ediyor denilemez.
Hem bu kahraman milletin ebedî bir medar-ı şerefi ve Kur'ân ve cihad hizmetinde dünyada pırlanta gibi pek büyük bir nişanı ve kılınçlarının pek büyük ve antika bir yadigârı olan Ayasofya Camii'ni puthaneye ve meşihat dâiresini kızların lisesine çeviren bir adamı sevmemek bir suç olması imkânı var mı?
İddianâmede sebeb-i ittiham ikinci mes'ele:
Üç mahkemede ondan beraet kazandığımız, ve kırk sene evvel bir hadîsin harika te'vilini beyan ederken cin ve insin şeyh-ül İslâmı Zenbilli Ali Efendi'nin "Şapkayı şaka ile dahi başa koymağa hiçbir cevaz yok" demesiyle beraber, bütün şeyh-ül İslâmlar ve bütün ulema-i İslâm'ın cevazına müsaade etmedikleri hâlde avam-ı ehl-i îman onu giymeğe mecbur olduğu zaman, o büyük allâmelerin adem-i müsaadeleri ile onlar tehlikede (yâni ya dinini bırakmak, ya isyan etmek vaziyetinde) iken, kırk sene evvel Beşinci Şuâ'nın bir fıkrası, "şapka başa gelecek, secdeye gitme diyecek. Fakat başdaki îman o şapkayı da secdeye getirecek. İnşâallah müslüman edecek" demesiyle avam-ı ehl-i îmanı hem isyan ve ihtilâlden, hem ihtiyariyle îmanını ve dinini bırakmaktan kurtardığı, ve hiçbir kanun münzevilere böyle şeyleri teklif etmediği, ve yirmi senede altı hükûmet beni onu giymeğe mecbur etmediği, ve bütün me'murlar dâirelerinde ve kadınlar ve çocuklar ve câmidekiler ve ekser köylüler onu giymeğe mecbur olmadıkları, ve şimdi resmen askerin başından kalktığı ve örme ve bere çok vilâyetlerde yasak olmadığı hâlde, hem benim, hem kardeşlerimin bir sebeb-i ittihamımız gösterilmiş. Acaba dünyada hiçbir kanun, hiçbir maslahat, hiçbir usul bu pek mânasız ittihamı bir suç sayabilir mi?
Sh:»(Em: 333)
Üçüncü medâr-ı ittiham:

Emirdağı'nda emniyeti ihlâle teşvikdir. Buna karşı itiraz ise:
Evvelâ: Buradaki mahkemeye, hem Ankara'nın altı makamatına, bu mahkemenin mâlûmat ve müsaadesiyle verilen ve cerhedilmeyen itiraznâmedir. Onu aynen, şimdi iddianâmeye karşı itiraz olarak izhar ediyorum.
Sâniyen: Emirdağı'nda, orada bütün benimle konuşan zatların şehadetleriyle ve ahalinin ve zâbıtanın tasdikiyle, beraetimden sonra bütün kuvvetimme inzivamda dünya siyasetine karışmaktan çekinmişim. Hattâ te'lifi, muhabereyi de bırakmıştım. Yalnız tekrarat-ı Kur'âniye ve meleklere dair iki nükteden başka te'lif etmedim. Ve haftada bir mektu, bir yere, Nurlara teşvik için yazardım. Hattâ müftü olan öz kardeşime ve yirmi sene yanımda talebelik eden ve beni çok merak eden ve bayram tebrikleri yazan o biraderime üç senede üç dört mektub yazdım. Memleketimdeki biraderime yirmi senede hiç yazmadığım hâlde, iddianâmede beni emniyeti ihlâl suçiyleittiham edip ve cerbeze ile eski nakaratı tazeliyerek, "inkılâba karşı geliyor" demiş. Buna karşı deriz: Yirmi sene mzarfında yirmi bin nüshalarını merak ve kabul ile okuyan yirmi bin, belki yüzbin adamdan altı mahkeme ve alâkadar olan vilâyetin zabıtaları emniyeti ihlâle dair hiçbir maddeyi kaydetmemesi gösteriyor ki, hakkımızda binler ihtimâlden ancak bir ihtimâl ile bir imkâna kat'î vukuat nazariyle bakıyor. Halbuki iki üç ihtimâlden bir ihtimâl olsa, eseri görülmezse hiçbir suç olmaz. Hem binler ihtimâlden bir ihtimâl değil, belki her adam, hem aleyhime hücum eden müddei, çok adamları öldürebilir. Anarşist ve komünist hesabına emniyeti, asayişi bozabilir, emniyeti ihlâl edebilir. Demek böyle pek acib ve ifratkârâne imkânâtı vukuat yerinde istimâl etmek, adliye ve kanuna karşı ihanettir.
Hem her hükümete muhalifler bulunur. Yalnız fikren muhalefet bir suç olmaz. Hükümet ele bakar, kalbe bakmaz. Ve bilhassa vatan ve millete zararsız, çok hizmeti, faidesi bulunan ve sonra hayat-ı ictimaiyeye karışmayan ve tecrid-i mutlakda yaşattırılan ve eserleri Âlem-i İslâmın en mühim merkezlerinde kemâl-i takdir ve tahsinle karşılanan bir adam hakkında bu pek acib ve asılsız ittihamları yapanlar, anarşilik, belki komünistlik hesabına bilmeyerek istimâl ediliyor diye endişe ediyoruz.
***
-247-
Sh:»(Em: 334)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Bâzı emârelerle bildim ki: Gizli düşmanlarımız Nurun kıymetini düşürmek fikriyle, siyaset mânasını hatırlatan "Mehdi" lik dâvasını tevehhüm ile, güya Nur'lar buna bir âlettir diye çok asılsız bahaneleri araştırıyorlar. Belki benim şahsıma karşı bu işkenceler, bu evhamlarından ileri geliyor. Ben o gizli, zalim düşmanlara ve onları aleyhimizde dinliyenlere deriz:
Hâşâ sümme hâşâ! Hiçbir vakit böyle haddimden tecâvüz edip, îman hakikatlarını şahsiyetime bir makam-ı mşan ü şeref kazandırmağa âlet etmediğime bu yetmiş beş, hususan otuz senelik hayatım ve yüz otuz Nur risâleleri ve benim ile tam arkadaşlık eden binler zatlar şehadet ederler.
Evet Nur şâkirdleri biliyorlar ve mahkemelerde hüccetlerini göstermişim ki: Şahsıma değil bir makam-ı şan ü şeref ve şöhret vermek ve uhrevî ve mânevî bir mertebe kazandırmak, belki bütün kanaat ve kuvvetimle ehl-i îmana bir hizmet-i imaniye yapmak için, değil yalnız dünya hayatımı ve fâni makamatını, belki lüzum olsa âhiret hayatımı ve herkesin aradığı uhrevî, bâki mertebelerini feda etmeyi, hattâ Cehennemden bâzı bîçârelere kurtarmağa vesile olmak için lüzum olsa Cenneti bırakıp Cehenneme girmeyi kabul ettiğimi hakiki kardeşlerim bildiği gibi, mahkemelerde dahi bir cihette isbat ettiğim hâlde, beni bu ittihamla Nur ve îman hizmetime bir ihlâssızlık isnad etmek ve Nurların kıymetini tenzil etmektir. Acaba bu bedbahtlar dünyayı ebedî ve herkesi de kendileri gibi dini ve îmanı dünyaya âlet ediyor tevehhümiyle, dünyadaki ehl-i dalâlete meydan okuyan ve hizmet-i îmaniye yolunda hem dünyevî, hem lüzum olsa uhrevî hayatlarını feda eden ve mahkemelerde dâva ettiği gibi bir tek hakikat-ı îmaniyeyi dünya saltanatı ile değiştirmiyen ve siyaseten ve siyasî mânasını işmam eden maddî ve mânevî mertebelerden ihlâs sırriyle bütün kuvvetiyle kaçan ve yirmi sene emsâlsiz işkencelere

tecrid-i mutlak içindeyim, benim başkalarla temasım yok; hem bir ay evvel iki doktoru vâli Emirdağı'na gönderdi, beni tam muayene ettiler, hiçbir sârî hastalık bulunmadığı, yalnız gayet zâfiyetten ve tecrid ve ihtiyarlıktan ve sinir ve kulunç hastalığından başka birşey bulamadılar. Elbette bu hal, beni kanunca aşılamağa mecbur etmez.
Hem büyük bir ricam var, beni hastahaneye sevketmeyiniz. Bütün hayatımda, hususan bu yirmiiki sene tecrid-i mutlak ömrümde tahammül edemediğim bir vaziyete, yâni tanımadığım hasta-bakıcıların hükmü altına itmeyiniz. Gerçi bu sıralarda kabre girmeyi hoş görmeğe başlamıştım. Fakat insaniyetlerini gördüğüm bu hapsin hey'et-i idaresinin hatırları ve mahpusların tesellileri için şimdilik hapsi kabre tercih ettim.
***
-227-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Benim şahsıma edilen eziyet ihanetlerden müteessir olmayınız. Çünki Risâle-i Nur'da bir kusur bulamıyorlar onun bedeline benim ehemmiyetsiz ve çok kusurlu şahsımla uğraşıyorlar. Ben bundan memnunum. Risâle-i Nur'un selâmetine ve şerefine binler şahsî elemler, belâlar, tahkirler görsem; yine müftehirâne şükretmek, Nur'dan aldığım dersin muktezâsıdır ve onun için bana bu cihette acımayınız.
Sâniyen: Pek geniş ve şiddetli ve merhametsiz bu taarruz ve hücum, şimdilik yirmiden bire indi. Binler haslar yerinde birkaç zât ve yüzbinler alâkadarlar bedeline mahdud birkaç yeni kardeşleri topladılar. Demek inâyet-i İlâhiyye ile pek hafif bir sûrete çevrilmiş.
Sâlisen: İnâyet-i Rabbâniye ile iki sene aleyhimizde plân çeviren sâbık vâli def'oldu ve aleyhimizde pek ziyade evhamlandırılan dahiliye vekilinin, hemşehriliği ve nesilce cedleri ziyade dindarlık cihetiyle bu dehşetli hücumu pek çok hafifleştirdiğine kuvvetli bir


Sh:»(Em: 317)
ihtimal var. Onun için me'yus olmayınız ve telâş etmeyiniz.
Râbian: Pek çok tecrübelerle ve hâdislerle kat'î kanaat verecek bir tarzda, Risâle-i Nur'un ağlamasiyle ya zemin titrer veya hava ağlar. Gözümüzle çok gördüğümüz ve kısmen mahkemede dahi isbat ettiğimiz gibi; tahminimce, bu kış emsâlsiz bir tarzda yaz gibi -bidâyette - gülmesi, Risâle-i Nur'un perde altında teksir makinesiyle gülmesine ve intişarına tevâfuku ve her tarafta taharri ve müsadere endişesiyle tevakkufla ağlamasısna, birdenbire kış dehşetli hiddeti ve ağlamasıyle tetâbuku, kuvvetli bir emâredir ki, hakikat-ı Kur'âniye'nin bu asırda parlak bir mu'cize-i kübrasıdır, zemin ve kâinat onun ile alâkadar...
Said Nursî
****
-228-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Bugün birden hâtıra geldi ki; mes'ele-i Nuriye münâsebetiyle bu medreseye kader-i İlâhî ve kısmetin sevkiyle gelenleri tâziye yerine tebrik eyle. Çünki ekseriyetin her biri yirmi-otuz sene, belki yüz sene, belki bin mâsum kardeşlerimize bedel gelip onları bir derece zahmetten kurtarıyor.. Hem Nur'la îmana hizmetiniz devam etmekle beraber, her biri az zamanda çok hizmet etmiş.....bâzıları on senede yüz senelik iş görmüş gibidir. Hem bu yeni medrese-i Yusufiye'nin imtihanında bulunup onun geniş ve küllî kıymetdar neticelerine bilfiil hissedar olmak için bu zahmetli mücahedeye giriyorlar. Ve kolayca görmelerine müştak oldukları hâlis, sâdık kardeşlerini görüp tatlı bir ders alıp veriyorlar. Hem mâdem dünyanın istirahat zamanları devam etmiyor, boşuboşuna gidiyor; elbette böyle az zahmetle çok kâr kazananlar tebrike lâyıktırlar.
Kardeşlerim, bu geniş hücum, Risâle-i Nur'un fütuhatına karşıdır. Fakat anladılar ki; Nurlara iliştikçe daha ziyade parlar, ders dâiresi genişlenip ehemmiyet kesbeder ve mağlûb olmaz.
Yalnız سِرًّاتَنَوَّرَتْ perdesi altına girer. Onun için plânı değiştirdiler, zâhiren Nurlara ilişmiyorlar. Biz mâdem inâyet altındayız, elbette kemâl-i sabır içinde şükretmeliyiz.
***
-229-
Sh:»(Em: 318)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Garib ve lâtif iki hâlimi beyan etmek lâzım geldi.
Birincisi: Benim tecrid-i mutlakta, sizin gibi canımdan ziyâde sevdiğim kardeşlerimle serbest görüşemediğimde, bir inâyet-i İlâhiyye ve bir maslahat bulunduğu kalbine ihtar edildi. Çünkielli lirayı sarfedip, görüşmek için Emirdağı'na gelerek elli dakika, bâzı on dakika, bâzı hiç görüşmeden giden çok âhiret kardeşlerimiz, birer bahane ile kendilerini bu medrese-i Yusufiye'ye atacaklardı. Benim dar vaktim ve inzivadan gelen hâlet-i ruhiyem bıraksa, o fedakâr dostlara, tam sohbet etmeğe hizmet-i Nuriye müsaade etmezdi.
İkincisi: Bir zaman meşhur bir allâmeyi, harbin müteaddid cephesinde cihada gidenler görmüşler, ona demişler.... O da demiş: "Bana sevab kazanırmak ve derslerimden ehl-i îmana istifade ettirmek için, benim şeklimde bâzı evliyalar benim yerimde işler görmüşler." Aynen bunun gibi, Denizli'de camilerde beni gördükleri, hattâresmen ihbar edilmiş ve müdür ve gardiyana aksetmiş. Bâzıları telâş ederek, "Kim ona hapishane kapısını açıyor?" demişler. Hem burada dahi aynen öyle oluyor. Halbuki benim çok kusurlu, ehemmiyetsiz şahsiyetimle, pek cüz'î bir hârika isnadına bedel, Risâle-i Nur'un hârikalarını isbat edip gösteren "Sikke-i Gaybî mecmuası" yüz derece, belki bin derece ziyâde Nurlara îtimad kazandırır ve makbuliyetine imza basar. Hususan Nur'un kahraman talebeleri, hakikaten hârika halleri ve kalemleriyle imza basıyorlar.
Said Nursî
***
-230-

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Beni merak etmeyiniz, ben sizinle beraber bir binada bulunduğumdan bahtiyarım, memnun ve mesrurum.
Şimdi vazifemiz. Bir müdafaa nüshası Isparta'ya gitsin. Mümkin ise, hem yeni hurufla, hem makine ile eski huruf yirmi

Sh:»(Em: 319)
nüsha çıksın. Hattâ oranın müdde-i umumuna gösterilsin. Hem bir nüsha avukatımıza bizzat verilsin ve ayrı bir nüsha da müdüre verip, tâ onu da dâva vekilimize o versin. Hem Ankara makamatına yeni harfle beraber eski harfle, Denizli'de olduğu gibi, gönderilecek. Mümkin ise, beş nüsha makamata hazırlansın.Çünki müsadere edilen Nurlar, eski harfle o makamata, hususan Diyanet Riyâseti hey'etine gönderilmiş, sonra buraya gelmiş. Hem vekilimiz Ahmed Bey'e haber veriniz ki, müdafaayı makine ile yazdığı vakit sıhhatine pek çok dikkat etsin. Çünki, ifadelerim başkasına benzemiyor. Bir harfin ve bâzan bir noktanın yanlısiyle bir mes'ele değişir, mâna bozulur. Hem buraya gelen iki makine, size müsaade verilmezse geri gitsinler. Hem telâş edip sıkılmayınız, me'yus olmayınız, اِنَّ مَعَ اْلعُسْرِ يُسْرًا sırriyle, inâyet-i İlâhiyye inşâallah çabuk imdadımıza yetişir.
***
-231-

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Risâle-i Nur benim bedelime sizlerle görüşür, derse müştak yeni kardeşlerimize güzelce ders verir. Nurlarla ya okumak veya okutmak veya yazmak suretindeki meşguliyet; tecrübelerle kalbe ferah, ruha rahat, rızka bereket, vücuda sıhhat veriyor. Şimdi Husrev gibi Nur kahramanı size ihsân edildi. İnşâallah bu medrese-i Yusufiye dahi, Medreset-üz-Zehra'nın bir mübârek dershanesi olacak. Ben şimdiye kadar Husrev-i ehl-i dünyaya göstermiyordum, gizlerdim. Fakat neşredilen mecmualar, onu ehl-i siyasete tamamiyle gösterdi, gizli birşey kalmadı. Onun için ben onun iki-üç hizmetini has kardeşlerime izhar ettim. Hem ben, hem o, daha gizlemek değil, lüzum ise aynı hakikat beyan edilecek. Fakat şimdilik karşımızda hakikatı dinleyecekler için, dehşetli ve tezâhür etmiş iki muannid; hem zındık, hem komünist hesabına - biri Emirdağ'ında mâlûm olmuş, biri de burada - gayet dessasane, aleyhimizde iftiralarla me'murları ürkütmeğe çalışıyorlar. Onun için biz şimdilik çok ihtiyat edip telâş etmemek ve inâyet-i İlâhiyye'nin imdadımıza gelmesini tevekkül ile beklemek lazımdır.
***
-232-
Sh:»(Em: 320)
Ey Hapis Arkadaşlarım ve Din Kardeşlerim!
Size, hem dünya azabından, hem âhiret azabından kurtaracak bir hakikatı beyan etmek kalbime ihtar edildi. O da şudur:
Meselâ, birisi birisinin kardeşini veya akrabasını öldürmüş. Bir dakika o hiddet yüzünden milyonlar dakika hem kalbî sıkıntı, hem hapis azabını çeker. Ve maktulün akrabası dahi intikam endeşesiyle ve karşısında düşmanını düşünmesiyle hayatının lezzetini ve ömrünün zevkini kaçırır. Hem korku, hem hiddet azabını çekiyor. Bunun tek bir çaresi var: O da Kur'ân'ın emrettiği ve hak ve hakikat ve maslahat ve insaniyet ve İslâmiyet iktiza ve teşvik ettikleri olan barışmak ve musalâha etmektir. Evet hakikat ve maslahat sulhdur. Çünki; ecel birdir, değişmez. O maktül; her halde ecel geldiğinden, daha dünyada kalmayacaktı. O katil ise, o kaza-yı İlâhiyye'ye vasıta olmuş. Eğer barışmak olmazsa, iki taraf da dâima korku ve intikam azabını çekerler. Onun içindir ki; "Üç günden fazla bir mü'min diğer bir mü'mine küsmemek" İslâmiyet emrediyor. Eğer o katil bir adavetten ve bir kinli garazdan gelmemişse ve bir münafık o fitneye vesile olmuş ise, çabuk barışmak elzemdir. Yoksa o cüz'î musibet büyük olur, devam eder. Eğer barışsalar ve öldüren tevbe etse ve maktüle her vakit dua etse, o halde her iki taraf çok kazanırlar ve kardeş gibi olurlar. Bir gitmiş kardeşe bedel, birkaç dindar kardeşleri kazanır. Kaza ve kader-i İlâhiyye'ye teslim olup düşmanını afveder. Ve bilhassa mâdem Risâle-i Nur dersini dinlemişler, elbette mabeynlerinde bulunan bütün küsmekleri bırakmağa, hem maslahat ve istirahat-ı şahsiye ve umumiye iktiza ediyorlar. Nasıl ki, Denizli hapsinde birbirine düşman bütün mahpuslar, Nur'lar dersiyle birbirine kardeş oldular ve bizim beraetimize bir sebeb olup, hattâ dinsizlere, serseriler de o mahpuslar hakkında Mâşâallah, Bârekâllah dedirttiler, o mahpuslar tam teneffüs ettiler. Ben burada gördüm ki, bir tek adamın yüzünden yüz adam sıkıntı çekip beraber teneffüse çıkmıyorlar. Onlara zulmolur. Merd, vicdanlı bir mü'min, küçük ve çüz'î bir hatâ veya menfaatle yüzer zararı ehl-i imana vermez. Eğer hata etse, verse; çabuk tevbe etmek lâzımdır.
***
-233-

Sh:»(Em: 321)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Ben hem Risâle-i Nur'u, hem sizleri, hem kendimi, Husrev ve Hıfzı ve Bartınlı Seyyid'in kıymettar müjdeleriyle hem tebrik, hem tebşir ediyorum. Evet bu sene Hacca gidenler, Mekke-i Mükerreme'de Nur'un kuvvetli mecmualarını büyük âlimlerin hem Arapça, hem Hindçe tercüme ve neşre çalışmaları gibi; Medine-i Münevvvere'de dahi o derece makbul olmuş ki; Ravza-i Mutahhara'nın Makber-i Saadet'i üstüne konulmuş. Hacı Seyyid, kendi göziyle Asâ-yı Mûsa mecmuasını Kabr-i Peygamberi (A.S.M.) üzerinde görmüş. Demek makbul-ü Nebevî olmuş ve rıza-yı Muhammedî Aleyhissalâtü Vesselâm dâiresine girmiş. Hem niyet ettiğimiz ve buradan giden hacılara dediğimiz gibi, Nurlar bizim bedelimize o mübârek makamları ziyaret etmişler. Hadsiz şükür olsun, Nur'un kahramanları bu mecmuaları tashihli olarak neşretmeleriyle, pek çok faidelerinden birisi de; beni tashih vazifesinden ve merakından kurtardığı gibi, kalemle yazılan sâir nüshalara tam bir me'haz olmak cihetinde yüzer tashihçi hükmüne geçtiler. Cenâb-ı Erhamürrâhimîn o mecmuaların her bir harfine mukabil onların defter-i hasenatlarına bin hasene yazdırsın. Âmin âmin, âmin.
***
-234-

MÜJDELİ VE TÂBİRİ ÇIKMIŞ LÂTİF BİR RÜYA

Bir hizmet meden Ali geldi, dedi: "Ben rü'yada gördüm ki, sen Husrev'le beraber Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın elini öptün". Birden bir mektub aldım ki, Husrev'in hattiyle yazılan Asâ-yı Mûsa mecmuasını Kabr-i Muhammedî Aleyhissalâtü Vesselâm üzerinde hacılar görmüşler. Demek benim bedelime Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın mânevî elini, Husrev kaleminin vasıtasiyle öpmüş ve rıza-yı Nebeviye'ye mazhar olmuş.
***

Sh:»(Em: 322)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

-235-

Aziz, Sıddık Kardeşlerim ve Hapis Arkadaşlarım!
Evvelâ: Sureten görüşemediğimizden merak etmeyiniz. Bizler mânen her zaman görüşüyoruz. Benim ehemmiyetsiz şahsıma bedel, Nurdan elinize geçen hangi risâleyi okusanız veya dinleseniz benim âdi şahsım yerine Kur'ân'ın bir hâdimi haysiyetiyle beni o risâle içerisinde görüp sohbet edersiniz. Zaten ben de sizinle bütün dualarımda ve yazılarınızda ve alâkanızda hayalimde görüşüyorum ve bir dâirede beraber bulunmamızdan her vakit görüşüyoruz gibidir.
Sâniyen: Bu yeni medrese-i Yusufiye'deki Risâle-i Nur'un yeni talebelerine deriz: Kuvvetli hüccetlerle hattâ ehl-i vukufu da teslime mecbur eden işârat-ı Kur'âniye ile "Nur'un sâdık şâkirdleri îman ile kabre girecekler. Hem şirket-i mâneviye-i Nuriye'nin feyziyle her bir şâkird derecesine göre umum kardeşlerinin mânevî kazançlarına ve dualarına hissedar olur. Güya âdeta binler dil ile istiğfar eder, ibâdet eder." Bu iki faide ve netice, bu acib zamanda bütün zahmetleri, sıkıntıları hiçe indirir; pek çok ucuz olarak o iki kıymetdar kârları sâdık müşterilerine verir.
Said Nursî

***
-236-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
(Afyon müdafaanamesinin hem bize, hem bu Nurlara, hem bu memlekete, hem âlem-i İslâm'a alâkadar ehemmiyetli hakikatları var.)
Her halde bunu yeni hurufla beş-on nüsha çıkarmak lâzımdır, tâ Ankara makamatına gönderilsin. Bizi tahliye ve tecziye etseler de hiç ehemmiyeti yok. Şimdi vazifemiz; o müdafaatdaki hakikatları hem hükûmete , hem adliyelere, hem millete bildirmektir. Belki de kader-i İlâhî bizi bu dershaneye sevketmesinin bir hikmeti de budur. Mümkin olduğu kadar çabuk makine ile çıksın. Bizi bugün tahliye etseler, biz yine onu bu makamata vermeğe mecburuz. Sizi aldatıp te'hir edilmesin, artık yeter! Aynı mes'ele için onbeş senede üç def'a bu eşedd-i zulüm ve bahaneler ve emsâlsiz
Sh:»(Em: 323)
işkencelere karşı son müdafaamız olsun. Mâdem kanunen kendimizi müdafaa etmek için sâbık mahkemelerde makineyi bize vermişler, burada o hakkımızı bizden hiçbir kanunla men'edemezler. Eğer resmen çare bulmadınız ise, hariçten bizim avukat herşeyden evvel bunun - makine ile - beş nüshasını çıkarsın, hem sıhhatına çok dikkat edilsin.
Said Nursî
***
-237-
Aziz, Yeni Kardeşlerim ve Eski Mahpuslar!
Benim kat'î kanaatım gelmiş ki, buraya girmemizin inâyet-i İlâhiye cihetinde bir ehemmiyetli sebebi sizsiniz. Y3ani sizi, Nurlar tesellileriyle ve îmanın hakikatleriyle sizi bu hapis musibetinin sıkıntılarından ve dünyevî çok zararlarından ve boşu-boşuna gam ve hüzün ile giden hayatınızı faidesizlikten bâd-i heva zâyi olmasından ve dünyanızın ağlaması gibi, âhiretinizi ağlamaktan kurtarıp, tam bir teselli size vermektir. Mâdem hakikat budur, elbette siz dahi Denizli mahpusları ve Nur Talebeleri gibi birbiriniuze karşı kardeş olmanız lâzımdır. Görüyorsunuz ki, bir bıçak içinize girmemek ve birbirinize tecavüz etmemek için, dışardan gelen bütün eşyanız ve yemek ve ekmeğinizi ve çorbanızı karıştırıyorlar. Size sadakatle hizmet eden gardiyanlar çok zahmet çekiyorlar. Hem siz beraber teneffüse çıkmıyorsunuz, güya canavar ve vahşî gibi birbirinize saldıracaksınız. İşte şimdi sizin gibi fıtrî kahramanlık damarını taşıyan yeni arkadaşlar, bu zamanda mânevî büyük bir kahramanlık ile hey'et-i idareye deyiniz ki: "Değil elimize bıçak, belki mavzer ve rovelver verilse, hem emir de verilse; biz bu bîçâre ve bizim gibi musibetzede arkadaşlarımıza dokunmayacağız. Eskide yüz düşmanlık ve adavetimiz dahi olsa da, onları helâl edip hatırlarını kırmamağa çalışacağımıza Kur'an'ın ve îmanın ve uhuvvet-i İslâmiyenin ve maslahatımızın emriyle ve irşadiyle karar verdik." diyerek bu hapsi bir mübârek dershaneye çeviriniz.
***
-238-
Sh:»(Em: 324)
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Ehl-i dünya bir siyasette ve bir san'atta ve bir vazifede, ya bir hayat-ı içtimaiyeye ait bir hizmette ve hususî bir nevi ticarette bulunan her bir tâifenin bir nevi kongrede toplanması ve müzakeresi gibi; îman-ı hakikî hizmet-i kudsiyesinde bulunan Nur Talebeleri dahi kader-i İlâhiyye'nin emriyle ve inâyet-i Rabbaniye'nin tensibi ve sevkiyle bu medrese-i Yusufiye kongresine gelmesinde inşâallah pek çok kıymetdar mânevî faide ve ehemmiyetli neticeler ihsân edilecek ve Nur'un erkânları her biri bir elif gibi tek başına bir yerde bir kıymeti varsa, bir elif üç elifle omuz omuza gelip hâlen görüşse binyüzonbir olması gibi, bu içtimada kıymeti ve inş3aallah kudsî hizmeti ve sevabı bin olur... o elif elfün olur.
***
-239-

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Bugün benim pencerelerimi mıhlamalarının sebebi, mahpuslarla mürafaa ve selâmlaşmamaktır. Zâhirde başka bahane gösterdiler. Hiç merak etmeyiniz. Bilâkis benim ehemmiyetsiz şahsım ile meşgul olup Nurlara ve talebelerine çok sıkıntı vermediklerinden, beni cidden ve kalben onların şahsî ihânetler ve işkencelerle tâzib etmeleri, Nurlara ilişmemeleri cihetinde memnunum ve sabır içinde şükrederim, merak etmiyorum. Siz dahi hiç müteessir olmayınız. Gizli düşmanlarımız me'murların nazar-ı dikkatini şahsıma çevirmesinden, Nurların ve talebelerinin selâmet ve maslahatları noktasında bir inâyet ve bir hayır var diye kanaatım var. Bâzı kardeşlerimiz hiddet edip dokunaklı konuşmasınlar, hem ihtiyatla hareket etsinler ve telâş etmesinler, hem herkese bu mes'eleden bahis açmasınlar. Çünki; safdil kardeşlerimiz ve ihtiyata daha alışmayan yeni kardeşlerimizin sözlerinden mâna çıkaran casuslar bulunur. Habbeyi kubbe yapar, ihbar edebilir. Şimdi vaziyetimiz şaka kaldırmıyor. Bununla beraber hiç endişe etmeyiniz. Biz inâyet-i İlâhiyye altındayız ve bütün meşakkatlara karşı kemâl-i sabırla belki şükür ile mukabele etmeğe azmetmişiz. Bir dirhem zahmet, bir batman rahmet ve sevabı netice verdiğinden şükür etmeğe mükellefiz.
Said Nursî
***
-240-

Sh:»(Em: 325)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
İki ehemmiyetli sebep ve bir kuvvetli ihtara binaen ben bütün vazife-i müdafaatı buraya gelen ve gelecek Nur erkânlarına bırakmağa kalben mecbur oldum. Hususan (H,R,T,F,S) (*)
Birinci Sebep: Ben hem sorgu dairesinde, hem çok emârelerden kat'i bildim ki, bana karşı ellerinden geldiği kadar müşkilât yapmağa ve fikren onlara galebe etmemden kaçmağa çalışıyorlar ve resmen de onlara iş'ar var. Güya ben, konuşsam, mahkemeleri ilzam edecek derecede ve diplomatları susturacak bir iktidar-ı ilmî ve siyasî göstereceğim diye benim konuşmama bahanelerle mâni oluyorlar. Hattâ sorguda bir suale karşı dedim: "Tahattur edemiyorum." O hâkim taaccüb ve hayretle dedi: "Senin gibi fevkalâde acib zekâvet ve ilim sâhibi nasıl unutur?" Onlar Risâle-i Nur'un hârika yüksekliklerini ve ilmî tahkikatını benim fikrimden zannedip dehşet almışlar. Beni konuşturmak istemiyorlar. Hem güya benim ile kim görüşse birden Nur'un fedakâr bir talebesi olur. Onun için beni görüştürmüyorlar. Hattâ diyanet reisi dahi demiş "Kim O'nunla görüşse, O'na kapılır.... cazibesi kuvvetlidir."
Demek şimdi işimi de sizlere bırakmağa maslahatımız iktiza ediyor. Ve yanınızdaki yeni ve eski müdafaatlarım benim bedelime sizin meşveretinize iştirâk eder, o kâfidir.
İkinci Sebep: Başka vakte bırakıldı. Amma ihtar-ı mânevînin kısa bir işareti şudur: Bana yirmibeş sene siyaseti ve gazeteleri ve sâir çok fâni şeyleri terkettiren ve onlarla meşguliyeti men'eden gayet kuvvetli bir vazife-i uhreviye ve te'sirli bir hâlet-i ruhiye benim bu mes'elenin

EMİRDAĞ LÂHİKASI - II

İSTİZAH


Bu İkinci Emirdağ Lâhikası Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin 1948-1949 senelerinde Afyon Hapishanesinde, yirmi ay mevkuf kaldığı zamanda ve oradan tahliye edilip, tekrar Emirdağında ikamet ettiği müddet zarfında ve 1951 de Eskişehir'de iki ay kalıp oradan da «Gençlik Rehberi» mahkemesi münasebetiylye iki defa İstanbul'a gelerek, üçer ay İstanbul'da bulunduğu 1952-1953 tarihlerinde ve daha sonra tekrar Emirdağına avdet edip burada ve Isparta'da kaldığı son zamanlarda Üstad Hazretlerinin Mahkemelere ve resmiî makamlara yazdığı yazılarla, talebelerine ve onların Üstada yazdığı mektublardan ibarettir.

Nâşir


Sh:»(Em: 307)
-219-

İFADEMİN KISACIK BİR TETİMMESİ
Afyon mahkemesine beyan ediyorum ki:
Nazarınıza ve kanun adaletine takdim edilen ifademde bulunan; on vecihle kanunsuz menzilimi basmak, beni sorguya çekmek ve tevkif etmek; üç büyük mahkemelerin hürmetlerini kırmak ve haysiyet ve adaletlerine ilişmektir, belki istihfaf etmektir.
Çünki, üç mahkeme ve üç ehl-i vukufun, iki sene, yirmi senelik kitablarımı ve mektublarımı inceden inceye tedkikinden sonra; ittifakla hem bize berâet verildi, hem kitablarımız ve mektublarımız iade edildi. Ve berâetden sonra üç sene, fevkalâde bir inziva ve şiddetli bir tarassut altında haftada yalnız zararsız bir mektub bâzı dostlarıma yazardım. Dünya ile alâkam kesilmiş gibi idi ki, serbestiyet verildiği halde memleketime gitmedim. Sonra aynı mes'elede o üç mahkemenin âdilâne hükümlerini hiçe saymak gibi mes'eleyi tazelendirmek, onların şerefini kırıyor. Benim hakkında adâlet eden o mahkemelerin haysiyetini muhafaza için mahkemenizden rica ederim. O aynı mes'ele olan "Risâle-i Nur" ve "cemiyetçilik" ve "tarikatçılık" ve "ihlâl-i emniyet ve âsâyişi bozmak" ihtimâlinden başka bir sebeb, bir mes'ele bulunuz, beni onunla muhaza ediniz. Benim kusurlarım çoktur. Ben de size mes'uliyetime dair yardım edeceğime karar verdim. Çünki hapsin haricinde hapisten çok ziyade azab çektim. Şimdi benim için medar-ı rahat; ya kabir, ya hapistir. Hakikaten hayattan usandım. Bu yirmi sene haps-i münferiddeki tâzib ve işkenceli tarassutlar, ihânelter artık yeter. Sonra gayretullaha dokunur. Bu vatana yazık olur. Sizlere hatırlatıyorum. Bizim en metin melce' ve siperimiz:
حَسْبُنَااللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِلُ*حَسْبِيَ اللَّهُ لآاِلَهَ اِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ اْلعَرْشِ اْلعَظِيمِ dır.
***

Sh:»(Em: 308)
-220-

AFYON HÜKغMET VE MAHKEMESİNE VE ZÂBITASINA DAHA BİRKAÇ NOT MÂRغZÂTIM VAR

Birincisi: Ekser Enbiyânın şarkta ve Asya'da zuhurları ve ağleb-i hükemânın garbta ve Avrupa'da gelmeleri, kader-i ezeliyenin bir işaretidir ki; Asya'da din hâkimdir. Felsefe ikinci derecededir. Bu remz-i kadere binâen, Asya'da hüküm süren dindar olmazsa da din lehine çalışanlara ilişmemeleri, belki teşvik etmelidir.
İkincisi: Kur'ân-ı Hakîm bu zemin kafasının aklı ve kuvve-i müfekkiresidir. Eğer el-iyâzübillâh, Kur'an küre-i arz başından çık,a arz divane olacak, akıldan boş kalan kafasını bir seyyareye çarpması, bir kıyâmet arşı ferş ile bağlamış bir zincir, bir hablullahdır. Câzibe-i umumiyeden ziyâde, zemini muhâfaza ediyor. İşte bu Kur'ân-ı Azîmüşşân'ın hakikî ve kuvvetli bir tefsîri olan Risâle-i Nur; bu asırda bu vatanda bu millete, yirmi seneden beri te'sirîni göstermiş büyük bir ni'met-i İlahiyye ve sönmez bir mu'cize-i Kur'aniyedir.Hükûmet ona ilişmek ve talebelerini ondan ürkütüp vazgeçirmek değil, belki himâye etmek ve okunmasına teşvik etmek gerektir.
Üçüncüsü: Ehl-i îmandan bütün gelenler, mâziye gidenlere mağfiret duâlariyle ve hasenatlarını onların ruhlarına bağışlamalarıyla yardımlarına binâen Denizli Mahkemesinde demiştim:
Mahkeme-i kübrâda, milyarlar ehl-i îmandan dâvacılar Kur'an hakikatlarına hizmet eden Nur Talebelerin, mahkûm ve perişan etmek isteyenlerden ve sözlerden sorulsa ki: "Serbestiyet kanunuyla dinsizlerin, komünistlerin neşriyatlarına ve anarşiliği yetiştiren cemiyetlerine müsamahakârâne bakıp ilişmediğiniz halde, vatanı ve milleti anarşistlikten ve dinsizlik ve ahlâksızlıktan ve vatandaşlarını ölümün îdam-ı ebedîsinden kurtarmağa çalışan Risâle-i Nur ve Talebelerini, hapisler ve tazyiklerle perişan etmek istediğiniz!" diye sizlerden sorulsa ne cevap vereceksiniz? Biz de, sizlerden soruyoruz! Onlara demiştim. O zaman o insaflı, adâletli zâtlar bizi berâet ettirdiler, adliyenin adâletini gösterdiler.
Dördüncüsü: Ben bekliyordum ki: Ya Ankara veya Afyon beni

Sh:»(Em: 309)
sorguda, -pek büyük mes'eleler için, Nurların o mes'elelere hizmetini cihetinde - bir meşveret dairesine alıp bir suâl - cevap beklerdim. Evet, üçyüz elli milyon müslümanların eski kardeşliğini ve muhabbetini ve hüsn-ü zannını ve mânevî yardımlarını bu memleketteki millete kazandıracak çâreleri bulmak ki, en kuvvetli çâre ve vesile Risâle-i Nur olduğuna bir emâresi şudur:
Bu sene Mekke-i Mükkereme'de gayet büyük bir âlim hem Hind lisanına, hem Arab lisanına Nur'un büyük mecmualarını tercüme edip Hindistan'a ve Arabistan'a göndererek "En kuvvetli nokta-i istinâdımız olan vahdet ve uhuvvet-i İslamiyeyi te'mine çalıştığı gibi, Türk milletinin daima dinde ve îmanda ileri olduğunu Nur Risâleleri gösteriyor" demişler.
Hem beklerdim ki; "vatanımızda anarşiliğine inkılâb eden komünist tehlikesine karşı Nurların hizmeti ne derecededir ve bu mübârek vatan ve dehşetli selden nasıl muhafaza edilecek?" gibi dağ misillû mes'elelerin sorulmasının lüzumu varken, sinek kanadı kadar ehemmiyetli olmayan ve hiç bir medar-ı mes'uliyet olmayan cüz'î ve şahsî garazkârların iftiralariyle habbe, kubbeler yapılmış mes'eleler için bu ağır şerait altında hiç ömrümde çekmediğim bir perişaniyetime sebebiyet verildi. Bize üç mahkemenin sorduğu ve berâet verdiği aynı mes'elelerden ve âdi ve şahsî bir - iki mes'ele için,« meselâ bindiği at kimindir » gibi mânasız suâller edildi.
Beşincisi: Risâle-i Nur'la mübâreze edilmez, o mağlûb olmaz. Yirmi senedoir en muannid feylesofları susturuyor. İman hakikatlarını güneş gibi gösteriyor. Bu memlekette hükmeden, onun kuvvetinden istifade etmek gerektir.
Altıncısı: Benim ehemmiyetsiz şahsımın kusurlarıyla beni çürütmek ve ihânetlerle nazar-ı âmmeden düşürmek; Risâle-i Nur'a zarar vermez, belki bir cihette kuvvet verir. Çünki; benim fâni bir dilime bedel Risâle-i Nur'un yüzbin nüshalarının bâki dilleri susmaz, konuşur. Ve hâlis talebeleri, binler kuvvetli lisanlar ile o kudsî ve küllî vazife-i Nuriyeyi şimdiye kadar olduğu gibi, inşâallah kıyâmete kadar devam ettirecekler.
Yedincisi: Sâbık mahkemelerde dâva ettiğim ve hüccetlerini gösterdiğimiz gibi; bizim gizli düşmanlarımızı ve hükûmeti iğfal ve bir kısım erkânını evhamlandıran ve adliyeleri aleyhimize sevk eden resmî ve gayr-i resmî muârızlarımız, ya gayet fena bir surette aldanmış veya aldatılmış veya anarşilik hesabına gayet gaddar bir ihtilâlcidir veya İslâmiyete ve hakikat-ı Kur'an'a karşı
Sh:»(Em: 310)
mürtedâne mücadele eden bir dessas zındıkdır ki; bize hücum etmek için istibdad-ı mutlaka cumhuriyet namını vermekle, irtidâd-ı mutlakı rejim altına keyfî-i küfrîye kanun namını vermekle; hem bizi perişan, hem hükûmeti iğfal, hem adliyeyi bizimle mânasız meşgul eylediler. Onları Kahhâr-ı Zülcelâl'in kahrına havâle edip, kendimizi onların şerrinden muhafaza için حَسْبُنَااللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِلُ ka'lasına iltica ederiz.
Sekizincisi: Geçen sene Ruslar, çoklukla hacıları hacca gönderip, onlar ile propaganda yapıp ki, Ruslar başka milletlerden ziyâde Kur'an'a hürmetkâr diye, âlem-i İslâm'ı din noktasında bu vatandaki dindar millet aleyhine çevirmeğe çalıştığı aynı zamanda Risâle-i Nur'un büyük mecmuaları hem Mekke-i Mükkereme'de, hem Medine-i Münevvere'de, hem Şam-ı Şerif'te, hem Mısır'da hem Haleb'de âlemlerin takdirleri altında kısmen intişarlariyle, o komünist propagandasını kırdığı gibi, âlem-i İslâma gösterdi ki; Türk milleti ve kardeşleri eskisi gibi dinine ve Kur'an'ına sâhiptir ve sâir ehl-i İslam'ın dindar büyük bir kardeşi ve Kur'an hizmetinde kahraman kumandanıdır diye o ehemmiyetli, kudsî merkezlerde o Nur mecmuaları bu hakikatı gösterdiler. Acaba Nur'un bu kıymetdar hizmet-i milliyesi bu tarz işkencelerle mukabele görse, zemini hiddete getirmez mi?

***
-221-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Hapis musibetine düşenlere merhametkârâne, sadâkatle, hariçten gelen erzaklarına nezâret ve yardım edenlere kuvvetli bir teselliyi Üç Nokta'da beyân edeceğim:
Birinci Nokta: Hapiste geçen ömür günleri, herbir gün on gün kadar ibâdet kazandırabilir ve fâni saatleri, meyveleri cihetiyle mânen bâkî saatlere çevirebilir ve beş-on sene ceza, milyonlar sene haps-i ebedîden kurtulmağa vesile olabilir. İşte ehl-i îman için bu pek büyük ve çok kıymetdar kazancım şartı: Farz namazını kılmak ve hapse sebebiyet veren günahlardan tevbe etmek ve sabır içinde şükretmektir. Zaten hapis çok günahlara mânidir meydan vermiyor.
İkinci Nokta: Zevâl-i lezzet elem olduğu gibi, zevâl-i elem dahi lezzettir. Evet herkes geçmiş lezzetli, safalı günlerini düşünse,

Sh:»(Em: 311)
teessüf ve tahassür elem-i mânevîsini hissedip "Eyvah!" der ve geçmiş musibeti, elemli günlerini tahattur etse, zevalinden bir manevi lezzet hisseder ki; "Elhamdülillâh şükür, o belâ sevabını bıraktı gitti" der, ferahla teneffüs eder. Demek bir saat muvakkat elem, zevâliyle ruhta bir mânevî lezzet bırakır ve lezzetli saat, bilâkis elem bırakır. Mâdem hakikat budur ve mâdem geçmiş musibet saatleri elemleriyle beraber mâdum ve yok olmuş ve gelecek belâ günleri şimdi mâdum ve yoktur. Ve yoktan elem yok ve mâdumdan elem gelmez. Meselâ birkaç gün evvel aç ve susuz olmasından, bir-iki gün sonra aç ve susuz olmak ihtimâlinden, bugün onlar niyetiyle mütemadiyen ekmek yese ve su içse ne derece divaneliktir. Aynen öyle de; geçmiş vce gelecek elemli saatleri - ki hiç ve mâdum ve yok olmuşlar - şimdi onları düşünüp sabırsızlık göstermek ve kusurlu nefsini bırakıp Allah'tan şekva etmek gibi "oof! o!" demek, divâneliktir. Eğer sağa sola, yâni geçmiş ve geleceğe karşı sabır kuvvetini dağıtmazsa ve hazır saate ve o güne karşı tutsa, tam kâfi gelir, sıkıntı ondan bire iner. Hattâ şekva olmasın, ben bu üçüncü Medrese-i Yusufiye'de bir kaç gün zarfında hiç ömrümde görmediğim maddî ve mânevî sıkıntılı, hastalıklı musibetimde hususan Nur'un hizmetinden mahrumiyetimden gelen me'yusiyet ve kalbî ve ruhî sıkıntılar beni ezdiği sırada, inâyet-i İlâhiyye ve mezkûr hakikati gösterdi. Ben de sıkıntılı hastalığımdan, hapsimden râzı oldum. Çünki, benim gibi kabir kapısında bir biçâreye gafletle geçebilir bir saati, on saat ibadet saatleri yapmak büyük bir kârdır diye şükreyledim.
Üçüncü Nokta: Şefkatkârane hizmetiyle yardım etmek ve muhtaç oldukları rızıklarını ellerine vermek mânvî yaralarını tesellilerle merhem sürmek, az bir amel ile büyük bir kazanç var. Ve dışarıdan gelen yemeklerini onlara vermek, aynı yemek kadar o gardiyan ve gardiyan ile beraber dahilde ve hariçte bîçâre mahpuslara çalışanlara bir sadaka hükmünde defter-i hasenatına yazılır. Hususan musibetzede, ihtiyar veya hasta veya fakir veya garib olsa, o sadaka-i mâneviyenin sevabını çok ziyâdeleştirir. İşte bu kıymetli kazancın şartı, farz namızını kılmaktır. Tâ ki o hizmeti Lillâh için olsun. Hem bir şartı da, sadâkat ve şefkat ve sevinçle ve minnet etmemek tarzda yardımlarına koşmaktır.
***
Sh:»(Em: 312)
-222-
DENİZLİ MÜDAFAATIMDA İSBATI VE İZAHI BULUNAN
BİR MES'ELENİN KISACIK BİR HULÂSASIDIR.

Bir dehşetli şahıs, dehâ ve zekâvetiyle ordunun müsbet hasenelerini kendine alıp ve kendinin menfî seyyielerini orduya vererek efrad adedince haseneleri, gazilikleri bire indirdiği, ve o tek seyyiesini ordu efradına isnad etmekle onların adedince seyyieler hükmüne getirdiğinden dehşetli bir zulüm ve hilâf-i hakikat olmasından, kırk sene evvel beyân ettiğim bir Hadîsin o şahsa vurduğu tokata binâen bana hücum eden müdde-i umumîye dedim ki:
"Gerçi, Hadîslerin ihbariyle bir adamı kırıyorum, fakat ordunun şerefini muhafaza ve büyük hatâlardan vikaye ederim. Sen ise, bir tek dostum için Kur'an'ın bayraktarı ve âlem-i İslâmın kahraman kumandanı olan ordunun şerefini kırıyorsun, haseneleri hiçe indiriyorsun!"
***
-223-
GENÇLİK REHBERİ'NİN KÜÇÜK BİR HÂŞİYESİ
بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Risâle-i Nur'daki hakikî teselliye mahpuslar çok muhtaçtırlar. Hususan gençlik darbesini yeyip taze ve şirin ömrünü hapiste geçirenlerin, Nurlara ekmek kadar ihtiyaçları var. Evet, gençlik damarı akıldan ziyâde hissiyâtı dinler. His ve heves ise kördür, âkıbeti görmez. Bir dirhem hazır lezzeti, ileride bir batman lezzete tercih eder; bir dakika intikam lezzeti ile katleder, seksen bin saat hapis elemlerini çeker ve bir saat sefâhet keyfiyle - bir nâmus mes'elesinde - binler gün hem hapsin, hem düşmanının endişesinden sıkıntılarla ömrünün saadeti mahvolur. Bunlara kıyâsen bîçâre gençlerin çok vartaları var ki; en tatlı hayatını, en acı ve acınacak bir hayata çeviriyorlar. Ve bilhassa şimalde koca bir devlet, gençlik hevesâtını elde ederek bu asrı fırtınalariyle sarsıyor. Çünki âkibeti görmeyen kör hissiyatla hareket eden gençlere, ehl-i namusun güzel kızlarını ve karılarını ibâhe eder, belki hamamlarında erkek - kadın beraber çıplak olarak girmelerine izin vermeleri cihetinde, bu fuhşiyatı teşvik eder. Hem, serseri ve fakir olan
Sh:»(Em: 313)

lara zenginlerin mallarını helâl eder ki, bütün beşer bu musibete karşı titriyor.
İşte bu asırda İslâm ve Türk gençleri kahramanâne davranıp iki cihetten hücum eden bu tehlikeye karşı Risâle-i Nur'un Meyve ve Gençlik Rehberi gibi keskin kılınçlariyle mukabele etmeleri elzemdir. Yoksa o bîçâre genç, hem dünya istikbâlini ve mes'ud hayâtını, hem âhiretteki saadetini ve hayat-ı bâkıyesini azaplara, elemlere çevirip mahveder ve su-i istimâl ve sefâhetle hastahânelere ve hissiyat taşkınlıklariyle hapishanelere düşer. Eyvanlar, eseflerle ihtiyarlığında çok ağlayacak. Eğer terbiye-i Kur'aniye ve Nur'un hakikatlariyle kendini muhafaza eylese, tam bir kahraman genç ve mükemmmel bir insan ve mes'ud bir müslüman ve sâir zîhayatlara, hayvanlara bir nevi sultan olur.
Evet, bir genç hapiste yermidört saat, her günkü ömründen tek bir saatini beş farz namazını sarfetse ve ekser günahlardan hapis mâni olduğu gibi, o musibete sebebiyet veren hatâdan dahi tevbe edip sâir zararlı elemli günahlardan çekilse; hem hayatına, hem istikbâline, hem vatanına, hem milletine, hem akrabasına büyük fâidesi olması gibi, o on - onbeş senelik fâni gençlikle ebedî, parlak, bâkî bir gençliği kazanacağını, başta Kur'an-ı Mu'ciz_ül-Beyan, bütün kütüb ve suhuf-u semaviye kat'î haber verip, müjde ediyor. Evet, o şirin güzel gençlik ni'metine istikametle tâatle şükretse; hem ziyâdeleşir, hem bâkileşir, hem lezzetlenir. Yoksa hem belâlı olur, hem elemli, gamlı, kâburlu olur, gider. Hem akrabasına, hem vatanına, hem milletine muzır bir serseri hükmüne geçirmeğe sebebiyet verir. Eğer mahpus, zulmen mahkûm olmuş ise, farz namazını kılmak şartiyle herbir saati, bir gün ibâdet hükmünde olduğu gibi, o hapis onun hakkında bir çilehâne-i uzlet olup, eski zamanda mağaralara girerek ibâdet eden münzevî sâlihlerden sayılabilirler. Eğer fakir veya ihtiyar veya hasta ve îman hakikatlarını müştak ise, farzını yapmak ve tevbe etmek şartiyle her bir saatleri dahi yirmişer saat ibâdet olup, hapis ona bir istirahathâne ve merhametkârane ona bakan dostlar için, bir muhabbethâne, bir terbiyehâne, bir dershâne hükmüne geçer. O hapisde durmakla, haricindeki müşevveş, her tarafta günahların hücumlarına mâruz serbestiyetten, daha ziyâde hoşlanabilir; hapisten tam terbiye alır, çıktığı zaman bir kâtil, bir müntakim olarak değil; belki tevbekâr, tecrübeli, terbiyeli, millete menfaatli bir adam çıkar Hattâ Denizli hapsindeki zâtların az bir zamanda, Nurlardan fevkalâde hüsn-ü ahlâk dersini alanların gören bâzı alâkadar zâtlar demişler ki: "Terbiye için onbeş sene hapse atmaktansa, onbeş hafta Risâle-i Nur dersini alsalar, daha ziyade onları ıslah eder."

Sh:»(Em: 314)

Mâdem ölüm ölmüyor ve ecel gizlidir, her vakit gelebilir ve mâdem kabir kapanmıyor, kafile kafile arkasından gelenler oraya girip kayboluyorlar ve mâdem bu hayat-ı dünyeviye gayet süratle gidiyor ve mâdem ölüm ehl-i îman hakkında îdam-ı ebedîden terhis tezkeresine çevrildiğini hakikat-ı Kur'aniye ile Risâle-i Nur güneş gibi göstermiş ve ehl-i dalâlet ve sefahet hakkında göz ile göründüğü gibi bir îdam-ı ebedîdir, bütün mahbubatından ve mevcudattan bir firak-ı lâyezâlidir. Elbette ve elbette hiçbir şüphe kalmaz ki, en bahtiyar odur ki: Sabır içinde şükredip hapis müddetinden tam istifade ederek, Nurlar dersini alarak, istikamet dâiresinde îmanına ve Kur'an'a hizmete çalışır.
Ey zevk ve lezzete mübtelâ insan! Ben myetmiş yaşımda binler tecrübelerle ve hüccetlerle ve hâdislerle aynelyakîn bildim ki: Hakikî zevk ve elemsiz lezzet ve kedersiz sevinç ve hayattaki saadet, yalnız îmandadır ve îman hakikatları dâiresinde bulunur. Yoksa dünyevî lezzette çok elemler var. bir üzüm tanesi yedirir, on tokat vurur, hayatın lezzetini kaçırır.
Ey hapis musibetine düşen bîçâreler! Madem dünyanız ağlıyor ve tatlı hayatınız acılaştı; çalışınız, âhiretiniz dahi ağlamasın ve hayat-ı bâkiyeniz gülsün, tatlılaşsın. Hapisten istifâde ediniz. Nasıl bâzan ağır şerâit altında düşman karşısında bir saat nöbet, bir sene ibâdet hükmüne geçebilir; öyle de sizin ağır şerâit altında her bir saat ibâdet zahmeti, çok saatler olup, o zahmetleri rahmetlere çevirir.
***
-224-
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Sizi tâziye değil, belki tebrik ediyorum. Mâdem kader-i İlâhî bizi bu üçüncü medrese-i Yusufiye'ye bir hikmet için sevketti ve bir kısım rızkımızı bize burada yedirecek ve rızkımız bizi buraya çağırdı ve mâdem şimdiye kadar kat'î tecrübelerle عَسَيَ اَنْ تَكْرَهُوَاشَيْءًاوَهُوَخ َيْرٌ لَكُمْ sırrına inâyet-i İlâhiyye bizi mazhar etmiş ve mâdem medrese-i Yusufiye'deki yeni kardeşlerimiz, herkesden ziyade Nur kâidelerine ve sâir kudsî kanunlarına ihtiyaçları var ve mâdem Nur nüshaları pek kesretle hariçteki vazifenizi görüyorlar ve fütuhatları tevakkuf etmiyor ve mâdem burada her bir fâni saat, bâkî ibadet saatleri hükmüne
Sh:»(Em: 315)
geçer, elbette biz bu hâdiseden - mezkûr noktalar için - kemâl-i sabır ve metanet içinde mesrurane şükür etmemiz lâzımdır. Denizli hapsinde teselli için yazdığımız bütün o küçük mektupları size de aynen tekrar ederim. İnşâallah o hakikatlı fıkralar sizi de müteselli ederler.
***
-225-

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Hadsiz şükür ederim ki; Risâle-i Nur'un hakikî sâhibleri olan müftüler, vâizler, imamlar, hocalardan mânevî kahramanlar meydana çıktılar. Şimdiye kadar Nur'un fedakârları; gençler, mektepliler, muallimler idi. Bin bârekâllah Edhem, İbrahimler, Ali Osmanlar ehl-i medresenin yüzlerini ak ettiler, çekingenliklerini cesarete çevirdiler.
Sâniyen: Hâlisane faaliyetlerden ve heyecanlarından neş'et eden bu hâdiseden teessüf etmesinler. Çünki, Denizli hapsi; netice itibariyle, ihtiyatsız hareket edenleri tebrik ettirdi. Zahmet pek az, fâide-i mâneviye pek çok oldu. İnşâallah bu üçüncüsü medrese-i Yusufiye, ikinciden geri kalmayacak.
Sâlisen: Meşakkat derecesinde sevâbın ziyâdeleşmesi cihetinde, bu şiddetli hâle şükretmeliyiz. Vazifemiz olan hizmet-i îmaniyeyi ihlâsla yapmağa çalışmalı; vazife-i İlâhiyye olan muvaffakıyet ve hayırlı neticeleri vermek cihetine karışmamalıyız.
خَيْرُ اْلاُمُورِاَحْمَزُهَا deyip bu çilehânedeki sıkıntılara sabır içinde şükretmeliyiz. Amelimizin makbuliyetine bir alâmet ve kudsî mücahedemizin imtihanında tam bir şehadetname almamıza bir emâredir bilmeliyiz.
***
-226-
BAŞTA MÜDÜR OLARAK HAPSİN HEY'ET-İ İDARESİNE SURETEN EHEMMİYETSİZ,FAKAT BENCE ÇOK EHEMMİYETLİ BİR MÂRغZÂTIM VAR.

Yirmiiki sene tecrid-i mutlak içinde geçen hayatım ve yetmişbeş yaşında vücudumun aşılara tahammülü yoktur. Hattâ çok zaman evvel beni aşıladılar, yirmi sene onun eseri olarak cerahat yapıyordu. Müzmin bir zehir hükmüne geçti. Emirdağı'ında iki
Sh:»(Em: 316)
doktor ve arkadaşlarım bunu biliyorlar. Hem dört sene evvel, Denizli'de beni de umum mahkûmlar içinde aşıladılar. Hiçbirisine zarar olmadığı halde, beni yirmi gün hasta eyledi. Hıfz-ı İlâhî ile, benim için tehlikeli olan hastahaneye gitmeye mecbur edilmedim. Kat'iyyen vücudum aşıya gelmez. Hem mazeretim kuvvetlidir; hem yetmişbeş yaşında gayet zaif olduğumdan on yaşında bir çocuğa edilen aşıya ancak tahammül ederim. Hem mâdem dâima