Musa (a.s.) bir gün yolda bir çobana rastladı.
Çoban:
“Ey kerem sahibi Allah’ ım neredesin ki sana kul kurban olayım; çarığını dikeyim, saçını tarayayım. Elbiseni yıkayayım, bitlerin, kırayım… Yüce Rabbim sana süt ikram edeyim. Bütün keçilerim sana kurban olsun.” deyip duruyordu.
Hz. Musa (a.s.):
“Kiminle konuşuyorsun ?” dedi.
Çoban:
“Yeri göğü yaratan Allah’ ımla konuşuyorum.” Dedi.
Musa (a.s.) çobanı azarladı, yaptıklarının yanlış olduğunu, Allah’ a bu türlü hitap etmenin doğru olmadığını söyledi.
Çoban yaptıklarına pişman olarak başını alıp çöle doğru koşmaya başladı.
Biraz sonra Hz. Musa’ ya:
“Kulumuzu bizden ayırdın. Biz söze, dile bakmayız, gönüle, hâle bakarız.” Diye vahiy geldi.
Musa (a.s.) çölün yolunu tutarak çobanı buldu ve müjdeyi verdi.
