Dinlemiyorum artık hicaz ne mahur beste
Şarkılara küs tuttum canevimde hüzün var
Acı bir çığlık gibi irkilirim her seste
Metaneti unuttum canevimde hüzün var
Kapım hiç çalınmasın varsın gelmesin posta
Gönlüm herkese kırgın yastayım kara yasta
Ne düşmana kinim var nede selamım dosta
Yüreğimi uyuttum canevimde hüzün var
Bir tutam mutluluktu kuytuda sakladığım
El sürmeye kıymayıp sadece kokladığım
Kimse çalmasın diye kıyamda beklediğim
Umutları kuruttum canevimde hüzün var
Hayaldeydi mutluluk sadece bir kaç kare
Acımadan sökülüp o da atıldı yere
Hüzün pusuya sinmiş ben çareden bi çare
Elemleri büyüttüm canevimde hüzün var
Bir kırık tebessümü yine kederle yudum
Saadet menbaından nasibim yok bir yudum
Adım nalan uzağa gidemedim bir adım
Kendi içimde yittim canevimde hüzün var
Buruk ve mahsun kalbim yara bere her yanım
Demek ki yaşıyorum hala yanmakta canım
Vefasız yâr elinden kesilirken dermanım
Işıkları kapattım canevimde hüzün var
Hüznümü emzirirken koynu kara geceler
Nihayetsiz elemden sarhoş olur heceler
Yastığım çıkın çıkın cevapsız bilmeceler
Ne uyudum ne yattım canevimde hüzün var
Ziya beklemiyorum ne Güneş'ten ne Ay'dan
Tek notalık ezginde mâtem kokuyor gaydan
Bir karışlık yer ver de; dokunsun diye faydan
' O sadık yâr'e çattım canevimde hüzün var
Menekşeler kurudu kırlangıçlar öldü yâr
Ellerin içerimde ciğerimi yoldu yâr
Bezgin iç çekişimde son bir eyvah kaldı yâr
Ne pişmanlıklar tattım canevimde hüzün var
Haçerlenmiş yılların ensemdeyken nefesi
En yaralı yerimden öpüyor ney'in sesi
İstemiyorum öğüt teselli neyin nesi
Hakk'a havale ettim canevimde hüzün var...
Ümran Tokmak
