Kur'an, çelik ve semavi bir kaledir
Bismillahirrahmanirrahim
Sual: Kur’ân-ı Hakîmde ehl-i dalâlete karşı azîm şekvâları ve kesretli tahşidâtı ve çok şiddetli tehdidâtı, aklın zâhirine göre, adaletli ve münasebetli belâgatine ve üslûbundaki itidaline ve istikametine münasip düşmüyor.
Adeta âciz bir adama karşı, orduları tahşid ediyor. Ve onun cüz’î bir hareketi için, binler cinayet etmiş gibi tehdit ediyor. Ve müflis ve mülkte hiç hissesi olmadığı halde, mütecaviz bir şerik gibi mevki verip ondan şekvâ ediyor. Bunun sırrı ve hikmeti nedir?
Elcevap: Onun sır ve hikmeti şudur ki: Şeytanlar ve şeytanlara uyanlar, dalâlete sülûk ettikleri için, küçük bir hareketle çok tahribat yapabilirler. Ve çok mahlûkatın hukukuna, az bir fiil ile çok hasâret veriyorlar.
Nasıl ki, bir sultanın büyük bir ticaret gemisinde, bir adam az bir hareketle, belki küçük bir vazifeyi terk etmekle, o gemiyle alâkadar bütün vazifedarların semere-i sa’ylerinin ve netice-i amellerinin mahvına ve iptaline sebebiyet verdiği için, o geminin sahib-i zîşânı, o âsiden, o gemiyle alâkadar olan bütün raiyetinin hesabına azîm şikâyetler edip dehşetli tehdit ediyor.
Ve onun o cüz’î hareketini değil, belki o hareketin müthiş neticelerini nazara alarak ve sahib-i zîşânın zâtına değil, belki raiyetinin hukuku namına dehşetli bir cezaya çarpar.
Öyle de, Sultan-ı Ezel ve Ebed dahi, küre-i arz gemisinde ehl-i hidayetle beraber bulunan, ehl-i dalâlet olan hizbüşşeytanın zâhiren cüz’î hatîatlarıyla ve isyanlarıyla pek çok mahlûkatın hukukuna tecavüz ettikleri ve mevcudatın vezâif i âliyelerinin neticelerinin iptal etmesine sebebiyet verdikleri için, onlardan azîm şikâyet ve dehşetli tehdidat, ve tahribatlarına karşı mühim tahşidat etmek, ayn-ı belâgat içinde mahz-ı hikmettir ve gayet münasip ve muvafıktır. Ve mutabık-ı mukteza-yı haldir ki, belâgatin tarifidir ve esasıdır. Ve israf-ı kelâm olan mübalâğadan münezzehtir.
Malûmdur ki, böyle az bir hareketle çok tahribat yapan dehşetli düşmanlara karşı gayet metin bir kaleye iltica etmeyen, çok perişan olur. İşte, ey ehl-i iman, o çelik ve semâvî kale, Kur’ân’dır. İçine gir, kurtul. (Lemalar, 13. Lema)
Bediüzzaman Said Nursi
SÖZLÜK:
Âciz : Güçsüz, Elinden Bir Şey Gelmeyen
Adalet : Her Hak Sahibine Hakkının Tam Ve Eksiksiz Verilmesi
Alâkadar : Alakalı, İlgili
Âsi : İsyan Eden
Ayn-I Belâgat : Belâgatın Ta Kendisi
Azîm : Büyük, Yüce
Belâgat : Maksada Ve Hale Uygun Düzgün Ve Güzel Söz Söyleme
Cüz’î : Ferdî, Az, Sınırlı
Dalâlet : Hak Yoldan Ayrılma, Sapkınlık
Ehl-İ Dalâlet : Doğru Ve Hak Yoldan Sapanlar, İnançsız Kimseler
Ehl-İ Hidayet : Doğru Yolda Olanlar, İman Etmiş Olanlar
Fiil : Hareket, İş, Etki
Hasâret : Zarar
Hatîat : Yanlışlar, Hatâlar
Hikmet : Sebep, Maksat, Gaye
Hisse : Pay
Hizbüşşeytan : Şeytanın Taraftarları
İptal : Sonuçsuz Kalma
İsraf-I Kelâm : Gereksiz Söz Söyleme
İstikamet : Doğru Yolu Takip Etme
İtidal : Her Konuda Orta Yolu Tutma, Aşırıya Kaçmama
Küre-İ Arz : Yerküre, Dünya
Mahlûkat : Yaratılmışlar, Varlıklar
Mahv : Yok Olma
Mahz-I Hikmet : Hikmetin Ta Kendisi
Mevcudat : Varlıklar
Mevki : Yer, Makam
Mutabık-I Mukteza-Yı Hâl : Hâlin Gereğine Uygun
Muvafık : Uygun
Mübalâğa : Abartı
Müflis : İflas Etmiş
Mülk : Sahip Olunan Şey
Münasebet : Bağlantı, İlişki
Münasip : Uygun
Münezzeh : Arınmış, Kusur Ve Eksiklikten Yüce
Mütecaviz : Saldırgan, Haddi Aşan
Namına : Adına
Nazar : Dikkat
Netice-İ Amel : Yapılan İşin Neticesi
Raiyet : Halk, Tabi Olanlar
Sahib-İ Zîşân : Şanlı Sahip
Semere-İ Sa’y : Çalışmanın Meyvesi, Neticesi
Sultan-I Ezel Ve Ebed : Başlangıç Ve Sonu Olmaksızın, Hüküm Ve Saltanatı Ezelden Ebede Devam Eden Sultan, Allah
Sülûk Etmek : Yol Almak, İlerlemek
Şekvâ : Şikâyet
Şerik : Ortak
Tahribat : Tahripler, Yıkıp Bozmalar
Tahşid Etmek : Yığınak Yapmak, Bir Noktayı Çokça Vurgulamak
Tecavüz : Haddi Aşma, Saldırma
Tehdidât : Tehditler
Üslûp : İfade Tarzı
Vazifedar : Görevli
Vezâif-İ Âliye : Yüce Vazifeler
Zâhir : Açık, Görünür Kısım
Zâhiren : Görünürde
Zât : Şahıs
