Sarı Zeybek 1 (Şiir)

Sarı Zeybek_1

Şu dağların meşeleri karanlık
Etekleri olur çayır, çimenlik
`Sarı Zeybek şu dağlara yaslanır
Yağmur yağar, pusatları ıslanır`

Sarı Zeybek şu dağların eridir
Dağlar onun bütün varı yoğudur
Kendi sarı, bindiği at dorudur
Attan inip şu dağlara yaslanır
Gözü dalar, bakışları ıslanır

Sarı Zeybek dağdan dağa taşınır
Taşınır da yüce dağlar aşınır
Mola verip Gökçen kızı düşünür
Efe dağdan köye doğru seslenir
Yosma Gökçen sesi duyar süslenir.

Sevmesin mi Sarı Zeybek Gökçen`i?
Yüzü melek, saçı ipek Gökçen`i
Bütün Aydın İlinde tek Gökçen`i
Kız sevmeyen erin gönlü paslanır
Paslanır da imil imil yaslanır

Padişahın kulağına varırsa
Tutun diye devlet emir verirse
Üç yüz atlı, beş yüz yaya yürürse
Ölen ölür, anaları yaslanır

Sarı Zeybek 2

Candarmalar genç efeyi sardılar
Kırk ölümden beğendiğin sordular
Kızanları bir bir yere serdiler
Sarı Zeybek kara sürmez şanına
Erlik için kıyar kendi canına

Nasıl olsa uçar da can kalır ten
Bir ah tuttu şu dağları derinden
Srı Zeybek vuruldu üç yerinden
`Yazık olsun Telli Doru Şanına
Eğil de bak mor cepkenin kanına`

Sarı Zeybek gün batarken vuruldu
Nabızları yavaş yavaş duruldu
Gözlerine kara perde gerildi
Yiğit başı düşüp kaldı yanına
Bakmaz oldu mor cepkenin kanına

Sarı Zeybek öldü sanma Diridir,
O, dağların yine eşsiz eridir,
Bütün kızlar artık onun yarıdır
Vurulmuştur hepsi onun ününe
Can atarlar şimdi gerdek gününe

Sarı Zeybek şimdi artık masaldır,
Sanma yıllr şerefini azaltır
Yiğitlerin dillerinde meseldir
Er kişiler kıyar da öz canına
Bir damlacık leke sürmez şanına....

1940

Hüseyin Nihal Atsız