01- Çocukta kendine saygı, çocuğun kendi hayatını düzenleyebildiği ve bunu iyi yapabildiği inancını oluşturan
küçük günlük görevlerle sağlanır.
02- Engelleri aşma dürtüsüne kişisel motivasyon denir. Önümüze hedefler koymamızı sağlayan, her birimizin
içindeki küçük umut çekirdeğidir. Bu umut, bizi daha yükseklere eriştirir. Şevk kazanmış kişiyi hiç kimse
ilerlemekten alıkoyamaz ve eğer bu motivasyon insanın yüreğiden geliyorsa, o kişi yenilmez hale gelir.
03- Hayat bir çocukiçin günlük fırtınalarla baş etmeyi öğrenmekten ibarettir. Becerikli olmak;
meydan okumaları kabul etmek, bunlar üzerinde düşünmek için zaman ayırmak ve sonra erişebilir
kaynakları kullanarak sorunları çözmek demektir. Çocukta becerikliğin gelişmesi onu hayattaki fırınaları
atlatma becerisiyle donatır. Seçenekler oluşturmada özgüven sağlar ve çocuğa etrafındaki dünyanın aktif
katılımcısı olmayı öğretir.
04- Herşeyin hızlı ve öfkeli olduğu bir dünyada kendinden hoşnut bir çocuk huzurlu olacak ve kendi
maneviyatından keyif alacaktır.
05- Her çocuğun düş kurmasına, düşüncelerine, yazılarına, icatlarına, şaheserlerine ya da kavramlarına sınır
koymamasına izin verin. Bir çocuğun hayal gücü teşvik edilirse, gelişmeye ve üretmeye devam edecektir.
06- Duygular hayatınıza damga vuran yön işaretleridir. Harikulade güzel olan aşktan çetin öfkeye kadar bütün
duygular çeşitli biçimlerde var olur. Duyguyu yaşamayı ve duygu alışverişini destekleyen aileler hayatın en
derin armağanını tadar.
07- Eğer aile bir bina olsaydı, iletişim binanın her türlü kötü hava koşulunda ayakta kalmsını sağlayan temel
olurdu. Aile içinde iyi bir iletişim varsa sorunlar çözülür, fikirlere kulak verilir, duygular ifade edilir ve
samimiyyet gelişir. İyi iletişim söz konusu olduğunda, görüşler farklı olsa bile,
her zaman mesajların ardında sevgi vardır.
08- Aile dokunuş aracılığıyla sevgi alıp vermenin değerini öğrendiğimiz ilk ve en önemli yerdir.
09- Aile birçok açıdan bir bahçe gibidir. Bir ailenin üyelerine verebileceği en büyük armağan, herkesin aile
ve dünya bahçesinin bakımından sorumlu olduğu bilincidir. Herkes bu bahçenin bakımı için zaman ayırmalı,
ara sıra yabani otları ayıklamalı ve sulamak için kendi katkısını yapmalıdır.
10- Arkadaşlarımız hayatımızdaki harikulade mücevherler ve son derece güzel el işlerinden yapılma hazineler
gibidir. Aklımıza yeni fikirler getirir, kim olduğumuzu ve kim olmak istediğimizi bizimle paylaşır ve bir süre
için de olsa hayat yollarında bizimle yan yana yürürler. Aileni seçemezsin, ama arkadaşlarını seçebilirsin,
derler. Bir aile, arkadaş sahibi olmak için arkadaşlık sunmak gerektiğinden yola çıkarak fertleri arasındaki
ilişkide arkadaşlığı seçerse, bu bir armağan değerindedir.
11- Birisine saygı gösterdiğimizde, onu düşünmeye değer buluruz. Bir başkasına saygı gösterme çabasında
bulunduğunda verilen mesaj nettir: "Seni görüyorum ve sana değer veriyorum."
12- Çocuk ilk önce aile içinde başkalarıyla geçinmeyi, birlikte bir şey yapmayı paylaşmayı ve her zaman
ilgi odağı olmamayı yaşar. İşbirliği yapmayı öğrenmek çocuğunuzu gelecekte okul ilişkilerinde ve
çalışma hayatındaki başarıları için değerli bir araçla dontacaktır.
13- Yaşamak, değişmeyi ve gelişmeyi içerir. Eğer aile içinde değişimi canlılığı tanımlayan şey olarak görürsek,
çocuklarımızın zihninde değişimin beklenen bir hayat serüveni olduğu tohumunu atmış oluruz.
14- Çocuklarımıza bir fark ortaya koyabileceklerini öğretmemiz gerekiyor.
Var olmasını istediğimiz dünya çocuklarımızın zihninde oluşturulmalıdır.
15- Bir çocuk yapmaktan korktuğu şeylerle karşı karşıya gelerek ve bunları hazmederek
cesur olmayı öğrenir. İnandığı bir şeyi yapmak için bir adım ileri gitmesi gerektiğini öğrendiğinde,
korksa bile, cesaretin nasıl bir duygu olduğunu kavrıyacaktır.
16- Güven oluşturmanın tek yolu dürüst olmaktır. Başka yol yoktur. Aile düzeninin bu dürüstlük ortamında
işlemesi, aile fertlerinin birbirine güvebmesi anlamına gelir.
Bir aile dürüstlüğü değer veriyorsa, her aile ferdi, bütün olarak ailenin kendisini desteklediğine güvenerek
hayatındaki gerçekleri ifade edebilir.
17- Sabrı öğrenen çocuk hayatın engellerini aşmaya büyük yardımı dokunacak önemli bir
araca sahip olmuştur.
18- Hoşgörü farklı görüşlere, düşüncelere, yaşam biçimlerine, inanç ve davranışlara izin veren, hayata ve
başkalarına karşı bir kabul etme yaklaşımıdır. Çocukların yetişmeleri ve gelişmeleri hususunda da
bu çizgiyi göre hareket edilmelidir.
19- Aile sorunlarında eğer aile fertlerinin herbiri yardımsever bir tutum içine girerse, nasıl yardımcı olacağına
ilişkin bir tutum alırsa, herkesin yükü daha hafifler. Kerkes ortak hedeflere doğru yürüdüğü için,
yardımsever tutumlar ailede birliktelik duygusu oluşur.
20- Sorumluluk üstlenmede başarılı olan çocuklar yeteneklerine daha fazla güvenir.
Sorumlu davrandığı için olumlu tepkiyi tadan çocuk kendi hareketlerinden sorumlu
olmaya daha fazla motive olur.
21- Disiplin bir kere denendikten ve uygulandıktan sonra bireyin kendini kontrol etme
yeteneğini geliştiren bir yaşam antremanı biçimidir. Çocuk bu biçim üzere şekillendirilmelidir.
22- Affetmek hem bir tutum hem de bir eylemdir. İncindiğimiz zaman birisini affetmek her zaman kolay olmaz.
Affedici tutum birçok açıdan mükemmelliği yakalayamayan insanları anlamak ve kabul etmek anlamına
gelir bu anlam yüklü halet-i ruhiye ile olgunlaştırılmalıdır çocuklar...
23- Ölümün hayatın bir parçası olduğu fikriyle tanışan çocuklar, bu konuda kendileriyle hiç konuşulmayan
çocuklara oranla ölümden daha az korkar. Çocuğumuz ölüm üzerine durup dururken tartışmaya
hevesli değilizdir. Ne var ki aile yaşamındaki bir kayıp, bunun hangi duygulara yol açtığı ve ne anlama
geldiği hakkında konuşmak için zaman ayrılırsa, çocuklar da ölümü hayatın bir parçası olarak görür.
Çocukların ölüm hakkında kendi fikirleri oluşmuştur; bu nedenle doğruların söylenmesidurumunda
kafalarında korkunç düşüncelere daha az yer kalır. Çocuklar ölüm üzerine rahatlıkla konuşabildiklerinde,
ondan daha az korkar ve bir yakınlarını kaybettiklerinde de daha anlayışlı olurlar.
24- Anneyle çocuk arasındaki ilişki sihirli, gizemli, kalıcı, koşulsuz ve açıklanması olanaksız bir olgudur.
Çocuk çocukluktan çıkmış olsa bile, anne onun yüreğindekileri hissekadar çocuğuna bağlıdır.
Başka bir insanın hayatından sorumlu olmak, yönlendirmek ve dinlemek, çocukların sunduğu koşulsuz
sevgi ve güveni tatmak hem büyük bir ayrıcalık, hem de muazzam bir görevdir. Kendini yenilemesi
ve hayatın bitmek tükenmek bilmeyen taleplerini karşılayabilmesi için annenin yüreğinde ve yaşamında
kendine ayırdığı bir zaman olmalıdır. Kendi ihtiyaçlarına zaman ayıran anne çocuğuna da özsaygıyı öğretir.
25- Babalar çocuklara erişilmez gibi gelir. Baba güçtür; baba şefkattir. Bize kişilikli olmayı öğretir; disiplin
örneğidir. Maceraları babalar planlar; bize hedef belirler, yapabileceğimize inanır ve bir kez daha
denememiz için bizi teşvik eder. Çocuk babanın gözüyle dünyada kendisini nelerin beklediğini görür.
Babanın elini tutarken çocuk kendisiyle birlikte hayat yolunda yürüyen kişiyi hisseder.
26- Çocukların çoğunluğu herşeyi görür ve hisseder. Anne ve babanın yaptığı her şeyi içine çeken sünger
gibidirler. Anne ve baba, sevgi ve saygı temeline sahip bir ekip olarak çalışırsa, çocukların yetişmesi için
korunaklı ve güvenli bir mekan sağlar. "Hayattaçocuklarınızın ne olmasını istiyorsanız, kendi yaşamınızda
ve konuşmalarınızda onu yansıtmaya çalışın."
27- Kardeşler hayatta birlikte yürümek, yetişkinliğe yan yana adım atmak, aynı anne ve babaya sahip olmak
ve hayat deneylerini paylaşmak gibi özel bir fırsata sahiptir. Çocuklar her zaman bir kardeşe sahip
olmanın değerini anlamaz. Anne ve babalar olarak yapabileceğimiz en iyi şey, aynı kayığın içinde
olmasalar daralarından bir sevgi nehrinin nehrinin akacağına emin olacakları şekilde çocuklarımız arasındaki
iletişimi, sevgiyi ve saygıyı teşvik etmektir. Böylece çocuk kardeşinin değerini bugün olmasa bile birgün
mutlaka anlayacaktır.
28- "Çocuklarınıza tavsiyelerde bulunmanın en iyi yönteminin ne istediklerini tesbit edip bunu yapmalarını
söylemek olduğunu keşfedin."
