EL-VÂRİS (C.C.)
“Herşey yokluğa döndükten sonra da varlığı ve saltanatı devam eden.”
Rahman ve Rahîm, Azîz ve Hakîm olan Allah mülkün varisidir, herşeye varis elbette O'dur.
Çünkü her bir şeyin yegâne sahibi, mülkün mâliki O olduğuna göre, ortaksız varisi de O olacaktır.
Bu hususta hiçbir mahlûk O'na zerrece ortak değildir. Zira O mahlûk da O'nun mülküdür. Artık nasıl olur ki hak iddia edebilsin...
Şu bir gerçektir ki, şanı pek yüce olan Allah kendi mülkünden dilediği miktarı, dilediği kullarına ihsan eder, lütfuyla, keremiyle o mülkün tasarruf hakkını bir zaman için bağışlar.
Ömrümüz de öyle değil mi? Bize bu ömrü, bu hayatı babamız vermiş değildir.
Allahü Teâlâ'nın kerem çeşmesinden akan ihsanlarla bu nimete mazhar olmuşuzdur.
Dilediği anda hem bizi, hem elimizdeki nimetleri almak O'nun için çok kolaydır.
İşte âciz insanlar bu hakikati unutuyorlar da keremi sonsuz rablerine karşı isyan edebiliyorlar.
Bir de mal mülk edinme sevdası vardır ki, bunları ele geçirmek için akla hayale sığmaz hareketlerde bulunurlar.
Biz toplayalım da varislerimiz yesin hesabıyla yapılan şuursuz işlerin neticesi ellerindeki ariyet tasarruf hakkı geri alınır.
O kadar ki, kendileri de dünyada bırakılmaz.
Can fidanına ecel baltası iniverir, herşey biter.
Herkes geldiği yere döndürülür.
Ortaksız ve benzersiz olarak ezelî ve ebedî olan Allah (Azze ve Celle) kalır.
Tâ Hazreti Âdem devrinden beri ölüm değirmeni insanları un ettiği halde, beşer yine ibret almaz, gam seline değirmen olur. Yarın başında bitecek otları, selvileri unutur.
Yüce Yaratıcı bir kudsi hadisde buyuruyor ki:
“İnnî ve'l-cinnü ve'l-insü fî nebein azîm. Ehluku ve yu'bedü gayrî ve erzüku ve yüşkerü gayrî = Benim, ins-ü cin ile kıyamette büyük bir karşılaşmam olacaktır; ben yaratıyorum, benden başkasına kulluk ediliyor; ben besliyorum, benden gayrısna şükrolunuyor.” Râmûzü'l-Ehadîs.
Şimdi benim malım, benim mülküm, benim ömrüm, benim arabam, benim köşküm, benim şuyum, benim buyum diye övünüp duran insanlar ne kadar aklanmışlardır.
Halbuki bütün malın gerçek sahibi ve varisi azîz olan Allah'tır.
Evvel, Âhir, Bakî ve Mâlik de yine O'dur.
Evet:
Güvenme ona buna, bir fayda vermez arkan,
Kıyamette mutludur, ancak Allah'tan korkan!..
Yıldızlı semânın altında, yeşil selviler gölgesinde, gülistanlar içinde ömür sürerken, bütün bu nimetlerin gerçek sahibini unutmamak ve ömür nefeslerimizin incilerini O'nun taatinde pırıldatmak gerekir.
Seyyid Abdülkadir Geylânî (k.s.) demiştir ki:
“Ayık olmayı, ölüm anına bırakmayın! Ölümden önce gözlerinizi açın ve candan uyanın.
Bilesiniz ki, o anda uyanmanız sizi felaketin kucağından çekemez!”
Kur'an-ı Kerimde Zekeriyya Aleyhisselâm'ın bir duası vardır ki, o muhterem peygamber rabbine karşı şöyle niyazda bulunmuştur:
“Ey Rabbim! Beni yalnız bırakma! Sen vârislerin en hayırlısısın.” Enbiya: 89.
Yani ey keremi sonsuz Rabbim! Beni yalnız bırakma.
Bana ihsan buyurduğun ilim ve hikmete varis olacak erkek evlattan beni mahrum kılma.
Çünkü “Ve ente hayrü'l-vârisîn” Sen varislerin en hayırlısısın.
Bütün mahlûkatın fenasından sonra bakî olan ancak sensin.
Eğer bana gönül meyvesi olacak bir varis ihsan buyurmaz isen Sen zaten bana kâfisin.
Benim için senden daha hayırlı kim vardır ki?
Bu mübarek peygamberin lisaniyle de bize haber veriliyor ki, varislerin en hayırlısı Allahü Teâlâ'dır. Elimizdeki nimetlerin O'nun bir lütfü olduğunu unutacak olursak bize yazık olur. Mustafa Necati Bursalı, Esma-i Hüsna Şerhi, Erhan Yayınları: 327-329.
