Bildim Dedim

Bildim Dedim
Bütün parmaklar beni göstersede seni gördüm kalabalikta.Tanidim seni o göz gözü görmez aşk ziyanlığında.Sana geri verdiklerimden kalanlarla idare ettim.Canima yettiği yerde canim çıkana kadar benden ben feda ettim.Gittiğime değmedi belki ama ben yinede yitip gittim.Bilirim arkada kalana yeni bir başlangıç bırakmaktır gitmek, tanıdık bir acıyla bilmediğin bir diyara göçmektir, taslak bir sevgiyi kuşbakışıyla çizmek çizemediğin yerde kopya çekmektir.Kararını vermişsin artık beni senden alan alıp kayıplarda buldurmayan her sebebe bir sonuç bağlayıp beni suçlu ilan etmişsin bile.Kusura bakma kalemi kıranın hükmüne sadık kalamıyorum.Cezalarımı toplayıp zaman aşımına kurban ediyorum.

Susacağımı anladığın zaman terk ederim başını ellerinin arasına.Şaşırma!Bu senin yalnızlığın nefesin yettiği kadar koşamazsın kovaladıkların kovalanmaktan yorulmuşken.Bilmediklerine doğru kayıyorsun.Neyi aradığının farkında mısın?Sen gözünde büyüttüğün , eskiden sana ait olan sevgilini arıyorsun yani şimdilerde sen yokkende bir anlam ifade eden beni.Bulamazsın!Aklın başkalarıyla başka şehirlerle bulanıkken o kadar ki bakışların eksilmediği sade güzelliğini yitirmişken amacından çok uzaksın.

Bir düş gibi düşmek ve incinmek....Yere çakıldığında korkmak nereye ayak bastım ben diye.Orda seni yıkacak duvarlar vardır, o duvarlar altında kalmayı hak eden insanlar.Tamamına yakını aslında hiçbirşeyleri ve hiçbirisi sevilmeyi hak etmeyen insanlar.Sana bir taş yığınında ezileceklerden fazla değer verdim hata mı ettim?Aslında, ben farklıyım diyerek beni kaldırmaya calışman değil benim seni enkaza çekmemem hataydı.Ne kadar hesaplaşırsam hesaplaşayım hep borçlandım kalbine.Bir de dikiş tutmayan yarama ne sürdüysem hep canım acıdı, hep yüzün güldü.Mutlu olabilirim belki biriktirsem parçaları olmadı bıraktırabilsem sana beni parçalamayı.Hiç vazgeçmedin beni yaşamdan caydırıken hiç usanmadın.

Sondan diğer bir sona geçerken orta yolda gözlerim geceye takıldı.Camın önü aydınlık ve bitik sokak ışıldarken neden caddemi ellerin karanlığa boyadı?Sahip olmanın kıskançlığı, kaybetmenin korkusunu yaşarken sende bir başınalığın mutsuzluğu yoktu.İnadına gülümseme boşuna.Kim olduğunu nerden geldiğini bilmesemde seni tahmin ediyorum.Sen güneşe güvenmeyip açık havada yağmayan yagmura dert yananlardansın.Unutuyorsun ancak üzerine değer diye korktuğun su arındırabilir seni üstüne sıçrarken kaçamadığın çamurdan...

Kazanacağım barizdi ama sana kaybettim.Zaten yenilgiyi hangi kefeye koyarsan koy hep bana denk düştüğünü görmedin mi sevgili?Kanat çırpan kuş olduğumda nasılda uçurum kenarında sendelediğimi..Şimdi ne getirsem sana kanatlarımla adi armağan olur mu adımdaki gibi, kaybetmezmisin sahip olduğun tebessümlerini?Sana umut vaad edemiyorum dedim ya ben gidiyorum.Kendimi düzeltmeyi denediğimde aslımdan aslımı kaybediyorum.Başkalaşanlara ayak uydurmak değil bunun adi kabuk bağlayıp sertleşmek.Değişmekle başkalaşmak arasındaki ince çizgiyi boynuma doladın sevgili.Keskinliğini inceliğiden öldürücülüğnü kalbinden aldığı belli.Karşılığı sende olmayan birşey yap ki dökülsün içimden keşkeler hiç dökülmemiş gibi.Benzeyeni bulunması zor olsun yenilenle karıştırma galibi.Açıkla beni tüm tanıdıklarına bilsinler bu adam bilindik bir yerlerde birilerine benzemeye çalıştı hiç değil hep başaramadı.Sakladıklarımı gizleyememişim sevgili, sen bitmişsin diyenleri benim diye etiketlediklerimi dağınık buldum ulu orta yerlerde.Bekleyerek yaşlanmak, beklemeye değmeyecek benim için göz yaşartmak anlamsız artık.Karşı koyulmaz kararlılığımı son bir bakışı esirgeyerek gösteriyorum.Son nefese her solukta yaklaşıyor yaşananlar.Bizi böldüğünün farkına varamıyorsun.Şimdi söyle bana sevgili susarken neden kekeliyorsun?

Aykut Akar