Susarak......
ağlaa
Sizinle bir kaç kelam etmek isterdim,
Derdimi,sıkıntımı kederimi paylaşmak,
İçimde kopan fırtınaları bir bir haykırmak,
Sevdamı,hüznümüayan beyan aksetmek isterdim.
Kelimeler hiç bu kadar boğazıma dizilmezdi,
Konuşmamazlık yapmazdım eskiden,
Diyorum ya dost eskiden!
Şimdi bana soracaksın ne değişti de konuşmak
Dert yanmak zor gelir diye,
Neden dilin lal olmuş gibi kouşmuyorsun?
Ne oldu can dost diye.
Evlat yok ki bağrıma basayım sevinci ile sevineyim
Üzüntüsü sıkıntısı ile üzüleyim.
Yok ki dostum yok!
Neresine bakarsam bakayım,
Üzüleyim sıkılayım ağlayayım!
Ne acıdır duygularını söyleyememesi insanın,
Ne acıdır ki içindeki Düşünceyi yansıtamamanın,
Acısı işte burda dost kelimeler boğazına düğümlensede,
Hiç bir şey söylemeden,
Eş,dost,akraba edinmeden susup,
İnsanın içinde Ölüm sessizliği yaşaması.
Kimbilir belki bende seveceğim,
bende sevgimi,hissimi belli edeceğim.
Ama birgün illa ki sizleri,
İstemeden terk edeceğim.
Evet belki bu dünyadan ilelebet bir gün gideceğim
ya fazlaca yaşayıp sürüneceğim,
Ya da ansızın susarak öleceğim.
Yazar:
Abdurrahman Taşçı
