El-Müntekım (c.c)

EL-MÜNTEKIM (C.C.)


“Suçluları adaletiyle hakettikleri cezaya çarptıran.”

Âlemde hiçbir zâlim cezasız kalmaz.

Mazlumların hakkını zalimlerden alacak bir merci olmasaydı, dünya ateş deryalarına dönerdi.

Allahü Teâlâ'nın öyle azap arslanları vardır ki, gaddar ve zalimleri pençe-i kahrında eziverir.

Yine Yüce Allah dilerse bir sivrisinekle düşmanlarını helak eder.

Nemrut'da olduğu gibi...

Kuştan ordularla fil ordularını yere geçirir.

Ebabil kuşlarının Ebrehe ordusunu Mekke önlerinde bozguna uğrattığı gibi.

Daha neler, neler!..

Kim vardır ki, O'nun kudretinin önünde bir lâhza durabilsin?..

İnsanlar şaşılacak gafletin içindedirler.

Gözlerinin önünde koca koca çınarlar köklerinden sökülür, dağlar taşlar bir anda pamuk gibi atılır, en muhkem binalar yere geçer...

Öyleyken yine ibret almazlar.

Allah'tan korkmak lâzım, fakat bu yüreği taş kesmiş ahmak adamlardan bu­cak bucak kaçmak da lâzımdır.

Çünkü, bunlar şeytanlar gibi huzur bozucu yaratıklardır.

Beşer içinde tek tek isyan edenler olduğu gibi, cemiyet halinde hüsrana koşanlar da vardır.

Aziz olan, Kadîr olan, Hakîm olan, Vekîl olan, Celîl olan Allah, kendisine isyan edenleri ve insanların kanını dökenleri hemen cezalan-dırmaya, kahretmeye gücü ve kudreti yettiği halde, der­hal cezalandırmaz.

Onlara bir zamana kadar mühlet verir ve fakat bir de yakalarsa, artık hiçbir kuvvet zalimleri Allah'ın kahrından kurtaramaz.

Tarih sahnesinden silinen, yere geçen, âleme sadece adlan ibret kalan nice kavimler görülmüştür.

Öyledir de, Adem'in evlatları yine ibret almaz.

Kendilerine verilen mühleti bitmeyecek zannederler.

Bu insanlar dünyadan göçüvermek, ölüvermekle işleri bitecek, hesapları dürülecek değildir.

İleride mahşer mec­lisi vardır, cehennem dereleri vardır.

Nebiler nebisi, cehennemi tasvir ederken buyur­muşlardır ki:

“Cehennem'de yetmiş bin vadi vardır. Her vadide yetmiş bin yol, her yolda yetmiş bin çukur vardır.

O çukurlarda cehennem ehlinin yüzlerini sokarak azap eden yılanlar vardır.” Tergib ve Terhib.

Muaz bin Cebel (r.a.)'den nakil.

Resûlüllah (s.a.v) buyurdular ki:

“Kudret ve iradesi ile yaşadığım Allah'a yemin ede­rim ki, cehennemin dibi o kadar derindir ki, şayet yavru­ları ile birlikte yedi semiz deve ağırlığındaki bir taş cehen­nemin ağzından düşse, dibine ancak yetmiş senede ulaşır.” Taberanî.

Cehennemin ateşinin şiddetini ise akıllar kavramaktan âcizdir.

Eğer ondan bir avuç ateş dünyaya düşecek olsa dünyada yanmadık bir yer kalmazdı...

Mukaddes kita­bımız Kur'an-ı Kerim'de de cehennemin ne felaket bir yer olduğu haber verilmektedir.

Zalimler için kaçıp kurtul­mak muhaldir.

Şu fena mülkü dünyada, birkaç gün safa sürdüklerine, zorbalıkla halkı ezdiklerine bakıp da aldan­mamak gerekir.

Çünkü dünya harap, sonu türabdır.

Ve Yüce Allah'ın intikam alması yamandır.

İşte “el-Muntekım” ism-i şerifi bize bunları da düşünmemizi hatırlatıyor.

Allahü Teâlâ adaletiyle suçluları cezalandırır.

Herkes ektiğini biçer ve kimse zer­rece haksızlığa uğratılmaz.

Kur'an-ı Kerim'in beyaniyle işler şöyle olur:

“O kıyamet günü, mücrim kâfirleri birbirine bağlanıp kelepçelenmiş olarak görürsün.”

“Gömlekleri katrandandır ve yüzlerini de ateş kaplar.”

“Çünkü Allah, herkesi kazandığı ile cezalandıracaktır.

Gerçekten Allah'ın hesabı çok çabuktur.” İbrahim: 49,50,51.

Ya Rabbi! Seni tenzih ve tesbih ederiz. Senden başka ibadete layık ilâh yoktur.

Bizi cehennem ateşinden uzak tut.

Cennetini ve cennetin fevkinde cemâlini nasib et. Mustafa Necati Bursalı, Esma-i Hüsna Şerhi, Erhan Yayınları: 268-270.