Sa'd ve Ubeydullah (R.A)'ın Kabul Olan Duaları

http://www.tevbekapisi.com/files/image/duaa_150px.jpg Sa'd ve Ubeydullah isminde iki sahabe, harbe gitmişlerdi. Fakat harpten önce, Allah için birbirleriyle arkadaş olmuşlar, birbirlerini Allah için sevmişlerdi. Bir müddet düşmana karşı beraber harp ettikten sonra istirahate çekildiler. Bu sırada Sa'd, Ubeydullah'a şöyle dedi: "Ben dua edeceğim. Sen de elini kaldır ve dua bittiği zaman, 'amin' de!" Sa'd şöyle dua etti: "Ya Rabbi! Ben harbe gittiğim zaman, kafirlerin en kuvvetlisini, en pehlivanını benim karşıma çıkar ve bana öyle bir kuvvet ver ki onun başını keseyim." Ubeydullah da: "Amin!" dedi.
Sıra Ubeydullah'a geldi. O da şöyle dua etmeye başladı: "Ya Rabbi! Ben ne kadar kafir öldürebilirsem öldüreyim, son olarak benim karşıma öyle kuvvetli bir kâfir çıkar ki benim başımın senin yolunda gitmesine sebep olsun. Ve benim başımı kestikten sonra da burnumu, kulağımı, ellerimi, ayaklarımı, kesmesini istiyorum. Senin huzuruna başsız ve âzâları noksan olarak çıkayım, Sen bana başımı ve âzâlarımı sorduğunda: "Senin uğrunda yitirdim, savaş meydanında bıraktım diyeyim." dedi. Sa'd da bu duaya: "Amin!" dedi.
Bu şekilde ikisi de harbe girdiler. Hakikaten Sa'd öyle harp etti ki bir sürü kâfir öldürdü. Ubeydullah ise çok kuvvetli bir pehlivanın karşısına çıktı. O kâfir Ubeydullah'ın başını kesti, daha sonra da hızını alamayarak: "Ben böyle rahat etmiyorum, çünkü o bizim bir sürü arkadaşımızı öldürdü." diyerek, Ubeydullah'ın kulağını, burnunu, ayaklarını ve ellerini kesti.
Evet, Ubeydullah'ın bu hareketinin, insanı düşündürmesi lazımdır. Sadece başının Allah yoluna gitmesine razı olmayıp, 'bütün vücudum O'nun yoluna gitsin' diye dua etti. Allah-u Zülcelal onu huzuruna çağırıp dedi ki: "Ya Ubeydullah! Senin ayakların, kulakların, burnun nerede?" O da: "Ya Rabbi! Rızan için senin düşmanına verdim." dedi. Allah-u Zülcelal şöyle buyurdu:
"Ya Ubeydullah! Mademki sen bu âzâları benim için düşmanıma verdin, ben cennetlik olanlara cennete girmesi için izin verdim, fakat sen kal istediğin kişilere şefaat et!"
Allah-u Zülcelal insana, samimiyeti ölçüsünde mükafat vermektedir. Şimdi savaş gibi bir imkan elimizde yoktur. Fakat zamanımızda, Allah'ın ibadeti, Allah'ın zikri, Allah'ın hizmeti vardır.
Allah-u Zülcelal'in muhabbetinin alameti, onu zikretmektir. Allah-u Zülcelal'i sevmemenin alameti de, O'nu zikretmemektir. Kişi hiç Allah'tan bahsetmiyor, hatta bahsedilince ağırına gidiyorsa, bu Allah'ı sevmemesinin alametidir.
Allah-u Zülcelal kendi fazlı ve keremi ile bizlere muamele etsin ve hepimize razı olacağı şekilde salih amel nasip etsin...

Seyda Muhammed Konyevi Hz. (K.S)