Ben dİyeyİm eylÜl sen de ekİm.....

http://durricanindusleri.files.wordp...pg?w=400&h=241
Eylül ertesi… Kasım arefesi…
Baharla karışık hüzün denemesi…
ardı sıra gelen
“Ekim” rüzgarları da pek bir can alıcı esiyor;
esrikleştiriyor insanı…üşütüyor!
Abıhayat suyuna susamışlığın verdiği bir rehavet.
Kekremsi tatlar bulaşıyor her y/anımıza…

Ah bu suspus gönüllü mevsimler yok mu!…
hüzne meftun!
Tebessümleri bile bir b/aşka…
bir b/aşka t/adı ayrılıkların…
Baharla karışık hüzün denemesi…
diğer yanda hasret türkülerinin yakıldığı “an”lar.
hüzünlerin dayanılmaz serinliği…
sükutun en katıksız en derin hali…

Ben diyeyim “Eylül”,
sen de “Ekim!”…

aynı makamın ezgileri…
aynı terennüm…
Eylül hüznüne daha alışamamışken,
Bir farklılık çöküyor üzerimize.
Eylül ertesi…Kasım arefesi…
Bir yanda yeni başlangıçlara yelken açmanın arefesi,
Kıyıya vurmuş umutlar…