Mahrum etme namaz nimetinden

Ezanları dinliyorum. Ruhumu dinlendiren ezânları… En üzgün olduğumda, ağlamama yardımcı olan ezânları… Sevincimi de şükür gözyaşlarıyla yıkarım, fonum, yine ezandır.
Kendimi şu kâinâtta en özel hissettiğim anlar, namaz vakitleridir. Ezan, sanki:
“-Buyur ey kulum, misafirim ol!” diye seslenir bana… O an, En Sevgili Rasûl’le buluşurum; O, miraç yolculuğuna hazırlanırken, takılır küçük ruhum peşine…
Hani Kâbe’nin hatim kısmında yatarken en sevgili... Cibrîl gelir yanına usulca...
“-Rabbinin sana dâveti var, haydi hazırlan!”
Etrafı cümbüşe döner sevgilinin, “şakk-ı sadır”la yıkanan en temiz kalp, hazırdır acâib ve garâib sırları almaya…
Ben de niyet ettim, abdestimi almaya… Niyet ettim, namazla miracı tatmaya… Rabbim, nasıl her âzâmdaki günahları temizliyorsan bu abdest suyuyla… Sadrımı da arındır, onu da yıka, hazırla, huzuruna çıkmaya...
“Allâhu Ekber”
Ne büyüksün, ne yücesin!. Rahmansın Rahîmsin… Âlemlerin Rabbi, hamdin sahibisin. Din günün yegâne sahibi Rabbim; ben âciz kulun, bak, geldim huzuruna… Dâvetine icâbet ettim. Kulluğumu kabul buyur! Âcizim, günahkârım, ama yalnız Sana kulluk ederim, yalnız Senden yardım dilerim. Kaygan bir yoldayım, kaydırma!.. Nîmet verdiğin kullarının yoluna, rasûllerin, sıddîkların ve şehidlerin yoluna ilet. Sapıtmış olanların, gazaba uğrayanların yoluna değil!..

* * *
Severim Kevser Sûresi’ni, Kevser’e kavuşmuş gibi sevinirim okurken...
“Biz sana kevseri verdik! Rabbin için namaz kıl ve kurban kes! Asıl ebter, sana hınç besleyendir, hınç besleyen…”
Rabbim için kılınan namazı severim, Rabbim için kesilen kurbanı severim. Asıl “ebter”lerin sevmediği, Habib-i Ekremi severim..
“Allâhu Ekber”
Eğilirim rukûya… Ben senin huzurunda eğilirken, yaratılan her şeyin huzurunda dosdoğru olurum.
Yoruldum artık, özledim, kavuşmak isterim. Vardım mı secdeye… Yaklaşırım, yaklaşırım Rabbu’l-Âlemîn’e... Kaldırırım başımı, yerinde duramayan kalbim, nefes alsın isterim… Dayanamam, tekrar yaklaşırım sana…
Tahıyyatı okurken hep gülümserim. Habib-i Mustafa’n ile buluşman gelir aklıma…
“-Sen ve ben, bundan başka her şeyi, Senin aşkın için yarattım, ey Muhammed -sallâllâhu aleyhi ve sellem-!..”
Cevabı verir, Habîbin:
“-Zât-ı ilâhiyyen ve ben, bundan başka her şeyi, senin aşkın için terk ettim, yâ Rabbi!..”
Ettehıyyâtü lillâhi vessalavâtü ve’t-tayıbât. Esselamü Aleyke eyyühennebiyyü ve rahmetullâhi ve berakâtuh.
“-Selamım, rahmetim, bereketim Senin üzerine olsun ey Nebî!..”
Esselâmü aleyne ve ala ıbadıllahısaalıyın..
“-Selamın, tek benim üzerime olmasın, sâlih kullarının da üzerine olsun.”
“-Meleklerim şâhid olun!”
“Eşhedü enlâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abduhû ve rasûluh”
Şehadet ederiz ki, Allah’tan başka ilâh yoktur ve yine şehâdet ederiz ki, Muhammed O’nun kulu ve Rasûlüdür.
Bizi, en yüksek ufukta, en yakın makamda unutmayan Sevgili Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- i hatırlarım.
“Allahumme salli alâ seyyine Muhammedin ve alâ âli Muhammed”
Buluşmak, zâtını hissetmek, kulun olmak ne güzel!..
Namaz, ne güzel buluşma…
Kulun olmak, sadece senin önünde eğilmek, eğildikçe yücelmek ne güzel!..
MAHRUM ETME SECDEDEN... MAHRUM ETME NAMAZ NİMETİNDEN....