Kim Allah’la Oturup Kalkmak İstiyorsa
Kim Allah’la Oturup Kalkmak İstiyorsa
“Kim Allah’la oturup kalkmak istiyorsa tasavvuf ehliyle oturup kalksın” sözünün anlamı:
“ O elçi, bu bir iki kadehle kendinden geçti, aklında ne elçilik kaldı, ne haber.
Allah’ın yüce kuvvetine şaşırıp kaldı; elçi buraya ulaşınca da bir padişah kesilip gitti.
Sel denize dökülünce deniz oldu; tohum tarlaya ekilince ekin oldu.
Ekmek, insanlar babasını bedenine girince ölüyken dirildi, her şeyden haberi oldu.
Mumla odun, kendilerine ateşe feda ettiler mi, kapkararanlık özleri ışık kesildi.
Sürme taşı gözlere çekilince görüş kesildi de her şeye gözcü oldu.
Ne mutlu o adama ki kendisinden kurtuldu da bir dirinin varlığına ulaştı.
Eyvahlar olsun diriye ki ölüyle düşüp kalktı da öldü; dirilik kaçtı gitti ondan.
Sende Allah`in Kur’an’ı na kaçarsan peygamberlerinin canlarına ulaşır, onlara karılırsın.
Kur’an peygamberlerin halleridir; onlar tertemiz ululuk denizinin balıklarıdır.
Kur’an’ı okur, fakat dediğini tutmazsan, tut ki peygamberleri, erenleri görmüşsün ne çıkar?
Fakat Kur’an’da ki hikayeleri okur, buyruklarını tutarsan, can kuşun kafeste daralır.
Kafesteki kuş, zindandaki mahpusa benzer, kurtulmayı istemeyişi bilgisizliktendir.
Kafeslerinden kurtarılan canlar peygamberlerdir; halka kılavuzluğa layıktır onlar.
Onların sesleri dışardan gelir, dinden duyulur, sonrada kurtuluş yolu budur, bu der o ses.
Derler ki; bizde bu yola düştükte şu daracık kafesten kurtulduk; bu kafesten kurtulmak için, bu yola düşmekten başka çare yok.
Hastalan ağlar inler bir hale geldi de şu taşınıp bilinmekten kurtarsınlar seni.
Çünkü halkça tanınmak, bilinmek pek sağlam bir bağdır; bu yolda demir bağdan aşağımı kalır hiç? ”
Mevlana
