Teşekkür etmek!

Üsame İbn Zeyd'in naklettiğine göre: "Resulullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: "Kim, kendisine yapılan bir iyiliğe karşı, bunu yapana: "Cezakellahu hayran (Allah sana hayırlı mükâfat versin)" derse teşekkürü en mükemmel şekilde yapmış olur."

Cabir radıyallahu anh naklediyor: Resulullah aleyhissalâtu vesselâm: "Kim bir ihsana mazhar olursa, bulduğu takdirde karşılığını hemen versin, bulamazsa, verene senada bulunsun. Zira onu övmekle, teşekkürünü yerine getirmiş olur. Ketmeden (karşılık vermeyen) nankörlük etmiş olur" dedi. Tirmizi'nin rivayetinde şu ziyade var: "... Kim de kendisine verilmeyenle süslenirse iki yalan elbisesi giyen gibi olur."

Resulullah aleyhissalâtu vesselâm şöyle buyurmuştur: "Halka teşekkürde bulunmayan Allah'a da şükretmez." [Ebu Said]

Enes radıyallahu anh anlatıyor: Muhacirler hicretle Medine'ye gelip (Ensarın yardımlarını gördükleri) vakit şöyle dediler: "Ey Allah'ın Resulü! Biz, çok maldan böylesine cömertçe veren, az maldan da yardımı böylesine güzel yapan aralarına inmiş bulunduğumuz şu Medinelilerden başka bir kavmi hiç görmedik! Bize bedel işlerimizi yaptılar, hayatımızı düzene koymada yardımcı oldular. Biz (hicret ve ibadetlerimizle kazandığımız) sevapların hepsini onlar alacak diye korkuyoruz." Resulullah (sav) onlara şu cevabı verdi: "Hayır! Onlar sizin dua ve teşekkürlerinizden hâsıl olan sevabı alacaklar."

Teşekkür etmek!

Ebu Hureyre radıyallahu anh'ın rivayet ettiği bir hadiste Resulullah aleyhissalâtu vesselâm şöyle buyurmuştur: "İnsanlara teşekkür etmeyen, Aziz ve Celil olan Allah'a da şükretmez." [Ahmed bin Hanbel]

İyiliklere teşekkür etmek sadece insanoğlunun değil, bütün yaratıkların bir özelliğidir. Karnını doyurduğumuz, susuzluğunu giderdiğimiz, hatta sevgiyle okşadığımız bir hayvanın bile hâl diliyle bize nasıl teşekkür ettiğine birçoğumuz şahit olmuşuzdur.

Teşekkür konusunda ihmali görülen tek varlık herhalde insandır. Onun için Sevgili Peygamberimiz, hemcinslerine teşekkürü ihmal eden kimselerin, Rablerine karşı göstermeleri gereken şükrü de ihmal edeceklerini bildirmektedir. Yani, yapılan iyiliklere karşı teşekkür âdeti olmayan bir kimsenin, kendisini Yaratan ve sayısız nimetleriyle donatan Rabbine karşı şükrünü eda etmemesi de kuvvetle muhtemeldir.

'İyiliğin karşılığı ancak iyiliktir'

"İyiliğin karşılığı ancak iyiliktir." [Rahman, 60] ayeti uyarınca, iyiliklere iyilikle karşılık vermesi gereken insanoğlu, gördüğü iyilik karşısında bazen bir teşekkürü esirger hâle gelmekte, hatta iyiliklere kötülükle mukabele edecek bir nankörlüğü bile göze almaktadır. Arapçada: "iyilik yaptığın kişinin kötülüğünden sakın"; Türkçede: "besle kargayı oysun gözünü" gibi atasözlerinin bulunması, bu nankörlüğün pek nadir olmadığının bir göstergesidir. Beslediğimiz karganın aç kalınca gözümüzü oyması mazur görülse bile, iyiyi kötüden ayırsın diye Allah'ın akıl verdiği insanoğlunun iyiliğe karşı nankörlük yapması makul görülemez.

Arapçada "şükr"ün karşılığı "küfr"dür. Küfür, hakikati örtmek, gizlemek anlamına geldiği gibi nankörlük anlamına da gelir. "Küfrân-ı nimet", Allah'ın verdiği nimetlere karşı yapılan nankörlüğü ifade eder. "Kâfir" ise, hem peygamberlerin kendisine sunduğu hakikati gizleyip inkâr eden, hem de başta akıl olmak üzere Allah'ın verdiği nimetlerin şükrünü eda etmek yerine nankörlük yapandır. İşte Sevgili Peygamberimiz, insanlara karşı teşekkür etmeyip nankörce davranmaya yol açan ahlakî zaafın, Allah'a karşı nankörce davranmaya da götürebileceği konusunda bizleri uyarmaktadır.

(ALINTI)