Başıboş bırakılan çocuğu sokak yetiştirir!..

Yavrular, anne, baba ve milletin elinde bir emanettir.

Anne-baba olarak, millet olarak evlatlarımıza sahip çıkmazsak emanete hıyanet etmiş oluruz. Bunun cezasını dünyada da, ahirette de çekeriz.

Çocukların ve gençlerin temiz kalpleri kıymetli bir cevher gibidir. Mum gibi, her şekli alabilir. Küçük iken, hiçbir şekle girmemiştir. Temiz toprak gibidir. Temiz toprağa hangi tohum ekilirse, onun meyvesi elde edilir. Çocuklara iman, Kur’an-ı kerim ve Allahü tealanın emirleri öğretilir ve yapmaya alıştırılırsa, din ve dünya saadetine ererler. Topluma faydalı birer evlat olurlar.

NEFİS, ŞEYTAN VE KÖTÜ ARKADAŞ!..

Bu saadette anaları, babaları ve hocaları da onlara ortak olur. Bunlar öğretilmez ve alıştırılmaz ise, bedbaht olurlar. Kendilerine, anne-babalarına ve topluma zarar verirler. Yapacakları her fenalığın, her kötülüğün vebali, günahı annesine ve babasına da verilir. Tahrim suresinin altıncı ayet-i kerimesinde mealen; “Kendinizi, aile efradınızı ve emrinizde olanları ateşten koruyunuz!” buyurulmaktadır.

Bir babanın, evladını cehennem ateşinden koruması, dünya ateşinden, dünya sıkıntılarından korumasından daha önemlidir. Cehennem ateşinden korumak da, imanı, farzları ve haramları öğretmekle ve ibadete alıştırmakla mümkündür.

Bir babanın evladına yapacağı en büyük iyilik onu dinsiz, ahlâksız ve kötü arkadaşlardan uzaklaştırmasıdır.
Bütün kötülüklerin başı, fena ve kötü arkadaştır. İnsanın üç büyük düşmanı vardır: Nefis, şeytan ve kötü arkadaş... Bunların içinde en büyük olanı şüphesiz ki kötü arkadaştır. En tehlikeli olanı da budur.

Bundan dolayı ana-baba çocuğunu takip etmelidir. Kimlerle arkadaşlık kuruyor, nerelere gidip geliyor, hal ve hareketleri nasıldır... Bunlar ihmale gelmez.

AĞAÇ YAŞ İKEN EĞİLİR!..

Başıboş bırakılan çocuğu sokak yetiştirir. Önceden çocuk evde de terbiye görürdü, sokakta da. Şimdi evde gördüğü terbiyeyi de sokakta kaybediyor.

Namazında abdestinde dine uygun hareket etmek her akıl ve baliğ çocuk için şarttır. Kur’an-ı kerim okumasını, namaz surelerini ve namazın nasıl kılınacağını bilmiyorsa bunun hesabı babasına ve annesine de sorulur, onlar da sorumludurlar.

Bazı anne-babalar çocuklarına kıyamıyor. Mesela, onları sabah namazına kaldırmıyor. Bu onlara yapılacak en büyük kötülüktür. Çocuğunu kendi eliyle ateşe, cehenneme atmaktır. Ağaç yaş iken eğilir atasözü meşhurdur. Çocuk küçükken buna alışırsa, büyüyünce kalkması kolay olur.

Çocuk yaşta öğrenilenler, mermer üzerine yazılmış yazı gibidir. Büyüdüğünde öğrenilenler ise buz üzerine yazılan gibidir; erir ve kaybolur.

AHİRET SAADETİNİ İHMAL EDİYORUZ...

Hayırlı şeyleri öğretmenin en verimli zamanı küçük yaşta olanlara yapılandır. Babanın çocuğuna zaman ayırması; onunla baş başa kalıp bir şeyler öğretmesi, güzel örnek olması gerekmektedir.

Yapılan araştırmaların neticesinde ilgi gören çocuklar, büyüdüklerinde çok değerli insan olmuş, kendilerine ve memleketlerine büyük hizmetler yapmışlardır.

Çocuğunu seven insan elbette onunla ilgilenecektir. Dünyada huzurlu bir hayat yaşaması için bütün imkânlarını kullanmalıdır. Bizden sonra bizim hayatımızı onlar devam ettireceklerdir. Kendimiz nasıl yaşamak istiyorsak, yavrularımızın da öyle yaşamasına çalışacağız.
Çocuğumuzun dünyadaki mutluluğu için çok çaba sarf ediyoruz, fakat ahiret saadetini ihmal ediyoruz. Unutmayalım ki, birincisi çok kısa ve geçici, ikincisi ise bâki ve kalıcıdır...

M.Said Arvas