O akşam

Akşam ezanı okunuyor Sultanahmet’te... Burada gün bitmiyor, akşam olunca. Zamanın sonsuzluk salıncağında uyuduğu yer mışıl mışıl burası...Hesap görülmüş; ezelden görülmüş Fatih’in bileğinin hakkıyla... Bütün ara sokakları biliyor Sultanahmet’in... Ayasofya suskun görünse de... Rüzgârlar silip süpürüyor yılların artıklarını; meydana kazınan kirleri, nurları, heyecanları... Olanların ve olacak olanların kayıtları çoktan tutulmuş, Fatih’in surları yıkışı, müjdenin mührünü kalbine vuruşu gibi...
Hesap görülmüş...
Akşam ezanı okunuyor Sultanahmet’te...İftar sevincini yaşıyor kimileri... Sucuk ekmek satıyor kimileri... Gelip geçiyor kimileri, nereden geçtiklerinin bile farkına varmadan... Yaşadıkları gibi...
***
Bir aşkın peşine takılıp gelmiştim; ne zamandı ne önemi var? Gelebilmiştim işte... Minareler arasında ne yolculuklarım oldu, kendimden habersiz. Sultan Mehmed oldum kimi zaman. Kimi zaman ondan kaçtım, kim olduğumu unutup. Ama buraya aşinayım; akşam ezanlarına ve hatta güneşin doğduğu anlarına...
Bir aşkın peşine takılıp gelmiştim; aşk bırakıp gitmişti bu kâinat ateşinin alev alev yandığı meydanın orta yerinde... Ki onun için ne zamandı ne önemi var? Ateş bulaşığı kaldım; kendimden habersiz. Aradığım yerdi; kendimi kaybettiğim ve illa ki bulacağım yer... Burdayım ve akşam ezanı okunuyor.
***
O sonsuzluk salıncağına uzanmak istiyorum çoğu zaman yorgunluğun pençesinde bitap düşünce. Bir omuzluk yer bulamıyorum; “Ben Fatih’im...” diye haykırdığım zamanlarda bile... Kalabalık çiğniyor meydana yazdığım satırları; aşkımı, kaybımı, umudumu, umutsuzluğumu... Kızmıyorum; öfkem çoktan eriyip gitti nöbetçi rüzgârların okşayışlarında. Tahtım bir bank oluyor her zamanki gibi; dalıp gidiyorum zamanın koynuna yaslanıp.
***
Akşam ezanı okunuyor Sultanahmet’te... Bir lokma aranıyorum iftar için aşkıma katık edeceğim... Yağmur yetişiyor imdadıma bir yudum; padişah sofrası gibi... İmsak vakti rüzgârla halleşiyorum sonra... Gün bitmiyor aslında... Ben bitiyorum; aradığımı bulamadan... Bir sonbahar yaprağı daha düşüyor, üzerinde adım yazılı... Zaman uyumaya devam ediyor Sultanahmet’te.
Beni umursamıyor.
İçim acıyor...

Murat Başaran