Ecel insanın iradesi ve tedbiriyle değil kaderin takdiriyledir.

“Çünkü Allah eceli geldiği zaman bir kimseyi asla ertelemez.” (Münafikun, 11)


Ecel insanın iradesi ve tedbiriyle değil kaderin takdiriyledir.

Cenab-ı Hak bir kulun nerede ve ne zaman ölmesini takdir etmişse o kulu oraya gönderecek bir sebep yaratır.

“O Allah ki sizi bir çamurdan yarattı. Sonrada size bir ecel takdir etti.” (En’am, 2)

“Çünkü Allah eceli geldiği zaman bir kimseyi asla ertelemez.” (Münafikun, 11)

Sümme Yümitüküm (sonra o sizi öldürecek) yerine temütüne (ölürsünüz) zikredilmemesi mevtin (ölümün) kaderin takdiriyle kudretin büyük bir tasarrufu olduğuna işarettir. (İşârât’ül-İ’caz)

“Allah (cc) bir kulun bir yerde ölmesini takdir etmişse onun oraya gitmesine sebep olacak bir ihtiyaç yaratır.” (Tirmizi)

Ölüm meleği bir gün Hz. Süleyman’ın yanında bulunan birisine dikkatlice bakmıştı. Çıkıp gittikten sonra adam Hz. Süleyman’a onun kim olduğunu sordu. Hz. Süleyman “ölüm meleği” dedi. Adam, “onun bakışı sanki ruhumu almak istiyor gibiydi. Rüzgâra emret de beni Hindistan’a götürsün” dedi. Hz. Süleyman da öyle yaptı. Adamı Hindistan’a gönderdi.

Ölüm meleği yanına tekrar geldiğinde Süleyman (as):
“Sen geçenlerde yanımda duran birisine ne için dikkatlice bakmıştın?” diye sordu. Melek şu cevabı verdi:

“Ben onun ruhunu Hindistan’da almakla emrolunmuştum. Onu burada senin yanında görünce şaşırdım. Fakat vakit geldiğinde Hindistan’a gittim. Onu orada buldum ve ruhunu aldım.” (İbn-i Ebi Şeybe, Musannaf)