Evet, hiç mümkün müdür ki,
insan, umum mevcudât içinde
ehemmiyetli bir vazifesi, ehemmiyetli bir istidadı olsun da,
insanın Rabbi de insana bu kadar muntazam masnuâtıyla kendini tanıttırsa,
mukabilinde insan İmân ile Onu tanımazsa;
hem, bu kadar rahmetin süslü meyveleriyle kendini sevdirse,
mukabilinde insan ibâdetle kendini Ona sevdirmese;
hem, bu kadar bu türlü nimetleriyle muhabbet ve rahmetini ona gösterse,
mukabilinde insan şükür ve hamd ile Ona hürmet etmese,
- cezasız kalsın,
- başıboş bırakılsın,
10. Söz – 66
- o izzet, gayret sahibi Zât-ı Zülcelâl, bir dâr-ı mücâzât hazırlamasın?
