Ey Aşk sana sesleniyorum!

Ey Aşk sana sesleniyorum!

Ey aşk sana sesleniyorum
ama orda mısın bilemiyorum.

Varlığına yazıldı binlerce satır,
Adem seninle kavuştu Havvasına.
Bir giz idin, sadece bir giz
oysa yazılmıştın insanlığın lisânına.
Göğüsler çatlardı sıcaklığında,
mecnunlar çölde hep seni arardı,
bir "Hû" kadar yakındın oysa
gayeler hep senin içindi.
En çıkmaz sokaklar hep sana çıkardı,
yokluğun acıydı çoğu kez
halbuki varlığın da...

Ey aşk sana sesleniyorum
ama orda mısın bilemiyorum.

Yaramı kanattım yine dün gece
bahçesinde dolaştım gecenin, zifirî.
Topladım yıldızlarını birer birer
aydınlığı boğdu karanlık.
Bir hasret türküsü tutturdum acemi
Efendim geldi birden hatrıma,
annemi düşündüm ardından babamı...
Titredi yetim kalmış nefesim,
vurdum kıyısına en ölü denizlerin,
ağıtlarını dinledim deniz kızlarının.
Ağlamaktan ar ettim, geçici...

Ey aşk sana sesleniyorum
ama orda mısın bilemiyorum.

Uçurtmamı vurdular,
hüzünlü bir çocuğun gözlerinde.
Dalları yemyeşil umutlarımı soldurdular.
Yine yalnızlıktan bozma elbisemi giydim,
en güzel kelimelerimle kanat çırpıyorum,
en güzel nağmelerimle sesleniyorum, sana:
Söyle senin de acıdı mı hiç canın?
Ta derinden kanadı mı yüreğin, bizim gibi?
Özlem duydun mu hiç cennet yüzlülere?
Sahi sen hiç aşık oldun mu, ey aşk
ya da terkedilin mi ebedî?

Ey aşk sana sesleniyorum
ama orda mısın bilemiyorum.

İhanet ettim zamana yeniden,
aldattım kelimelerimi sahte gülüşlerimle.
Şikayet ettim hep senden, kucağında uyurken
nankörlük nakşolmuştu tüm hücrelerime
seni şeytanın sahte renkleriyle boyadım
hep fanilik kisvesine bürüdüm bencilce
aldandım iki çift göze, bir tatlı söze
sahi seni de bir yaratan var dı değil mi?
Unuttum, benimsin sandım bitmemecesine.
Söyle, söyle şimdi bana Allah aşkına
Layık olabilir miyim sence Efendim'in aşkına?

İlyas Uçar - Evvâh - Ebu Rudeyha