HACCIN İbtetleri

Hac seferi, âhiret yolculuğuna benzer; bunda murad, Kâbe’dir. Âhiret yolculuğundan maksat da, Kâbe’nin sâhibidir. Şu halde haccın hazırlık halleri âhiretin hazırlık hallerini hatırlatmalı; çoluk-çocuğa, hâne halkına, ahbâb-ü yârâna vedâ ederken, son nefesteki ayrılığı düşünmeli, bütün dünya düşüncelerinden kesilip yola çıktığı gibi, ölüm hâli de böyledir demeli…

Yol hazırlığı tedârik ederken, yolda, sahrada çekilecek eziyetleri göze aldığı gibi, daha uzun ve tehlikeli olan kıyâmet sahrasını da düşünüp, o zamanki büyük ihtiyâca göre hazırlanmalı…

Çabuk bozulan azıklar işe yaramadığı gibi, riyâ karışan amellerin de âhirette işe yaramadığını bilmeli…

Vasıtaya bindiğinde, tabutu hatırlamalı… Çünkü ölüm yolculuğunda tabuta binilir.

“Belki de vasıtadan inmeden tabuta binme zamanı gelir” demeli… Bu yolculuğu, o yolculuğa azık yapmalı…

İhram giydiğinde âhiret yolcusunun elbisesi olan kefeni hatırlamalı…

Yolda uğradığı meşakkatlerde Münker-Nekir ve kabirdeki yılan ve akrepleri düşünmeli… Çünkü ölümden sonra, haşir gününe kadar, büyük geçit, uzun sahra oradadır.

Kılavuzsuz yolculuk kolay olmayıp, yolda belâlara uğradığı gibi,

“İbadetin kılavuzluğu da insanı kabirde belâlardan kurtarır” demeli…

Yolda, sahrada iyâlinden ayrılıp, yalnız kaldığı gibi, “Kabirde de böyle olacak” demeli…

“Lebbeyk” derken kıyâmet günü hitab-ı izzetin azametini ve vereceği cevabı hatırlamalı… Hac yolunda harcadığı mal şüpheli iken LEBBEYK diyene “Elindekileri sâhibine vermeden Lebbeyk demen kabul edilmez” denildiğini bilmeli…

Tavaf ve Sa’y edenler, kendilerini padişahtan lütuf bekleyen zavallılar gibi sarayın etrafını dolaşan, ihtiyaçlarını arz etmeğe fırsat kollayan, sarayın önündeki meydanda gidip-gelip kendilerine şefaatçı arayan veya padişahın gözüne takılıp da ihsan uman kimselere ve Safâ-Merve arasını bu meydana benzetmeli…

Dünyanın dört bucağından gelen insanların Arafat’ta toplanıp, çeşitli dillerde dilek ve duâda bulunmalarını, kıyâmet gününü Arasat meydanında insanların toplanmasına benzetmeli…

“Kıyâmet günü insanlar bir meydanda toplanır, herkes kendi nefsi ile meşgul olur, kabul veya reddedileceği hususunda büyük endişe duyar” demeli…

Şeytan taşlamak, kulluk vazifesini ifa ve İbrahim Halîlullah’a benzemektir. “O, burada şeytanı taşlamıştı” demeli, bozuk bir düşünce gelirse onu şeytandan bilmeli, taş atıp belini kırmalı ve buna içten inanmalı.

Bu misâller insanın idrâki nisbetinde anlaşılır; ibâdeti, sûretten kurtulur ve hayat bulur – (Kimya-İ Saadet)

Kaynak : HACC REHBERİ – 33 Risale Ankara Fazilet