ÖLÜM..!
"Ölüm"den kactik..
Kacabildigimiz kadar!!
Her duydugumuzda o kelimeyi.. Anlamadik, anlayamadik gercegi.
"Allah râhmet eylesin"ler döküldü dillerimizden, her gittigimiz taziyelerde.
Ama neydi ölüm, söylediklerimiz neydi..? Bilemedik iste!
Bir bir cogaldi haberler..
Dün gitmisti biri, bugün digeri..
Yarinda var gidecekler..
Yaklastikca yaklasiyor ölüm..
Usul usul sokulmakta..
Ne aci aslinda..
Dün dudaklarinin arasindan süzülüyordu kelimeler..
Bugün sukünete sarilmis, hem dili hemde bedeni..
Ebedi susmus artik dünyaya gözleri..
"Son" degil ölüm.. "Uzak"ta degil..
Vuslat aslinda dilfigâr yüreklere..
Vuslat O'na asiklara..
En Sevgiliye vuslat ölüm..
Aslinda "kötü"de degil..
O "kötü" dedigimiz "amelimiz" ya.. "Kabullenmek" meger "kötü" olan..
Korkumuzda cok hani..
Nasil olmasin ki..?
Biliyoruz aslinda sebebini..
Yine ayni yere aciliyor kapilar..
"Kötü amel"..
Yetmeyecegini bildigimizden kacisimiz belkide..
Basimiza gelecekleri bilmek, tüm korkularimiz..
Bir kapi, bir alemden digerine gecis.. Aslinda hepsi bu..
Ruhlar göcmenlige atanmakta..
Bu diyardan o diyara.. Olay bu..
Ve en güzeli, O'na kavusmakta..
Hasretin dinmesinde hosluk..
Sonsuz mutluluga ulasmakta..
Ne güzelmis meger ölüm.. Anlayana..!!!
Ölüm uzak degil bedenden, yamacimizda beklemekte..
Bilirim ki ölümde Senden, varliginin ispati her nefeste.....
Inna lillahi ve inna ileyhi raciun.
( alıntı )
