-Ki

Bir mevsim dönüşürken diğerine
Altın sarısı geçişleri.
Karanlığına hapsediyordu toprak
-Ki toprak aşktan önceydi...
　
Hep aynı vedada kaldığımı gösteriyordu
kaybolduğum mor kuytuluk,
Unutur olmuştum düşlerimi sokaklarda
-Ki düşlerin öznesi yoktu...
　
　
Bakışlarımla avuçluyordum
öfkeme yapışmış kan pıhtılarını
esriyen acıların son demini yaşıyordum
- Ki yaşam ölümün ilk adıydı...


Düne Ait...


Düne Ait...

Züleyha'nın şehvetiyle kaybolan aşk,
bekaretini verirken bir piramite
sensizliğin kapıları o zaman kapanıyordu yüzüme
keskinliği bıçağın bölemezken acıyı,
kan meyvaya düşerken,
ölümü görmekten utanan bir mumyaydı;
ismi konulmamış bakışların yollarını kesen...
　
Anladım ki
güzelliğinin gölgesinde Mısır efendisinin
hiç çizilmemiş bir gravür figürü uysallığında
beklerken sıramızı
bugüne yarına değil
düne aitti seni kaybedişim...
　
　


Son Bilet
　
　
Boşluk umarsızca akıyor üzerime...
zaman çöplüğünde attığım adımlar,
kaosun habercisi
iç ayarları bozuluyor masumluğumun...
/karanlık; savruk bir kurşun olup,
düşler için işkence odaları kuruyor.../
yığılıyor üst üste sensizlik
yüzler kaybolurken bilinmezlik girdabında,
tozlu gözler sıvanıyor üstüme...
ve son bileti ben kesiyorum,
ölüm şehrine...

tşkr ederim allah c.c razı olsun kardeşim

Allah CCrazı olsun emeğinize sağlık

beğendiğinize sevindim ...