HER MÜMİN BİR GÖNÜL DOKTORU OLMALI
Her birimiz düşünmüşüzdür aslında bunu, gönül doktoru olabilmeyi! Ne kadar da ihtiyacımız var gülmeye, neşeli olmaya. İnsanların ihtiyaç içerisinde kıvrandığı, fakirlerin sayılarının her geçen gün arttığı, yoksulların çöplüklerden yiyecek topladığı şu günlerde.
Oysa mutlu olabilmenin reçetelerini sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.s.) bizlere sunmuştur.
“Komşusu aç iken, tok yatan bizden değildir.” Yine Allah Rasûlü (s.a.s.), “Siz birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız, iman etmedikçe de cennete giremezsiniz''.
Önemli olan; insanların birbirlerini Allah için sevmeleri, yüce Allah (cc)’ın: “Biz insanı en güzel şekilde yarattık'' ilahi fermanı, insanı diğer varlıklardan ayırmış; kâinatın en şereflisi olarak beyan etmiştir. Ama biz insanoğlu, acaba yüce Allah (cc)’ın bu fermanını ne kadar anlıyoruz. Kur’an-ı Kerim’deki kendi değerimizi idrak etmiş olsaydık, birbirimizin canına kıyabilir miydik?
Yemyeşil ormanlarımızı ateşe verebilir miydik? Denizlerimizi, akarsularımızı kirletip, orada yaşayan canlıların yaşama haklarını ellerinden alabilir miydik? Alkollu araç kullanıp, günahsız insanlar için trafik canavarı olabilir miydik?
Bu örnekleri daha da çoğaltabiliriz. Önemli olan her konu için örnek vermek değil, mesajı doğru algılayabilmektir.
Gönül doktoru olabilmek zor bir iş değildir, yeter ki, can-ı gönülden isteyelim. Kâinatta, sadece kendimiz için varolmadığımızı bilmek, yaşarken kendimizden, ülkemizden, çocuklarımızdan, komşularımızdan ve akrabalarımızdan sorumlu olabileceğimizi unutmamak Iazımdır.
Günümüz insanının sahip olduğu nimetlere şöyle bir göz atınca, ne demek istediğimizi daha iyi anlayacağınızı umarım. Allahımıza binlerce defa şükürler olsun, herşeyimiz var. Yediğimiz önümüzde yemediğimiz ardımızda. Nimetlere şükürden aciziz.
Acaba günümüz insanları niçin mutlu değil? Bu nimetlere karşılık, intihar olayları neden artıyor? Neden insanlarımız geçici zevklerle kendilerini tatmin etmek istiyorlar? İçki, kumar, rüşvet, ihtikar, adam kayırma ve şans oyunlarına niçin çok fazla rağbet ediyoruz?
Bunların birtek cevabı var. Maddî yönümüze verdiğimiz değeri, manevî yönümüz için vermiyoruz. İnsanlar birbirlerine selam verirken, çıkarları gözetiyor. Zengin-fakir arasındaki uçurum çok büyük.
Oysa Hz. Ebubekir (r.a.), Rasûlüllah (s.a.s)’a “...Malımın hepsi ya resûlallah” derken, hiç mi yarınlarını düşünmedi veya malını Allah yoluna sarfederken hangi duygu ve düşünceler içindeydi? Cömert insanlara ne kadar ihtiyacımız var! Dürüst insanlara ne kadar ihtiyacımız var! Gönlü bol insanlara ne kadar ihtiyacımız var!
Gönül doktoru olabilmek için, özünde ve sözünde durmak gerektir. Cömert olmak, insanları AlIah için sevmek, merhametli olmak gerekir.
Gönül doktoru olabilmek için, ölçümüz Kur’an-ı Kerim ve Rasûlüllah (s.a.s)’ın sünnetine uymak ve yaşamak gerektir. İnsanlar arasında ayrım yapmadan, yaratılanı hor görme Yaratan’dan ötürü anlayışına sahip olmak gerektir.
Gönül doktoru olabilmek için, nefsine ve öfkene galip gelmen gerektir.
Gönül doktoru olabilmek için, eline, beline, diline sahip olmak gerektir.
Gönül doktoru olabilmek için, ahlâken çok güzel olmak gerektir.
Gönül doktoru olabilmek için, büyüklere saygıyı, küçüklere sevgiyi göstermek gerektir.
Gönül doktoru olabilmek için, kendini bilmek gerektir.
Koca Yunus’un dediği gibi:
İlim, ilim bilmektir
İlim, kendin bilmektir
Sen kendin bilmezsen
Bu nice okumaktır.
İnsan kendini bilir ve tanırsa, niçin yaratıldığını, dünyadaki görevini Iâyıkıyla bilirse, işte o zaman, gönül doktoru demektir.
Çünki hepimizin Allah’a, Peygamberimize, ana-babamıza, öğretmenlerimize, akrabalarımıza, topluma, kendimize karşı görevlerimiz vardır, bu görevleri bilmek gerekir.
Gönül doktoru olabilmek için, konuştuğun zaman ya hayır söyle, ya da sus fermanına uymak gerektir.
Gönül doktoru olabilmek için, Rasûlüllah (s.a.s.) her yönüyle örnek almak gerektir
