Hiçbir testici su konmasın diye, testi yapmaz

Bulut ağlamadıkça yeşillik güler mi, çocuk ağlamadıkça süt pınarları coşar mı? Çok ağlayınız ki Allah’ın rahmet pınarları coşsun. Nebi neden “Çok ağlayın” dedi anla artık
Hiçbir testici su konmasın diye, testi yapmaz. Âlemi boşa mı yaratıldı sanırsın.

Rahmetli Hulusi Ağabey' den bazı nükteler...
Birkaç Damla

* Biz kapısının eşiğinde duracağız. Sebatla bekleyeceğiz. Mutlaka bir gün bir vesileyle açılır. Şayet kapı yine açılmazsa o kapıda sesi ünsiyet etmiş birisinin sesiyle o kapıyı çalar, sesleniriz. Tabir caiz ise askeriyedeki protokoller gibi. Misal; Veysel Karanî, Abdülkadir-i Geylanî Hazretleri gibi sesleri beğenilmiş zatların münacatları ile o kapıyı çalacağız.

Muhabbet habbeyi de deler, kubbeyi de deler. Biz, bir zamanlar Üstad'ın, üslubunu dahi almıştık. O'nun ihlâsına, sadakatine, feyzine konuşmasına muhabbet ederdik.


* Zikir kalbden masivayı çıkarır. Masivayı çıkarınca Cenab-ı Hakk tecelli eder. Vefatından sonra tasarrufu devam edenler'den biri de Üstadımızdır. Onu görmek isteyenler satırların arasında görebilirler.

* Sevdiklerini birer birer atıp, dönüp arkana da bakmıyorsan korkma Allah'a vasıl olursun. Bu yolda mahrumiyet yoktur. Nefsin bütün sevdiklerinden geçmek şart.

* Eğirdir' den Barla' ya yağmur altında Üstad' ı ziyarete gittim. Eğirdir' e döndüğümde dedim; Hayret ben hâlâ yaşıyor muyum? Hâlâ dünyada mıyım? Barla' da Mustafa Çavuş, Şamlı Hafız Tevfik ve ben bulunuyorduk. Üstad buyurdu ki: Şimdi Gavs-ı A'zam gelip üzerinizde uçarak 'Said'i dinlemeyin' dese, siz ne yaparsınız? Biz dedik ki: "Seni dinleriz." Buyurdular ki: "Benim de sizden istediğim cevap buydu."

* Bir gün rüyamda alay komutanına tekmil verecektim. Baktım ki Üstad alay komutanının makamında oturuyor. Bana dedi ki "Her gün seninle iki defa görüşeceğim." Bu rü'yanın te'vilini Üstad'a sorduğumda buyurdular ki: "Sabahlan seni yanımda hazır edeceğim, akşamlan da ben senin derslerine geleceğim." Bundan dolayıdır ki, zaman zaman aksam derslerinde uyanık olmanızı, aramızda hürmet gösterilmesi icab eden birinin varlığını söylemişimdir ki işte o zat Üstad'dır. Her akşam dersimize teşrif eder.

* Üstadımızı ve sevdiklerimi görmek istediğim zaman karşımda temessül etmiş şekilde görürüm. Bizim işimiz maddî değil manevîdir. Gönüllere girmek lazım. Resme değil manaya ehemmiyet vermek lazım. Allah için olan muhabbetin zevaline imkân yoktur.

* Rısale-i Nur'u okuma, anlama ve anladığını yaşama var. Biz acaba işin neresindeyiz?...

* Risale-i Nur'un tam te'sirini göstermek için ihlas ve tefekkürle okunması lazımdır. İçindeki manaları iyice anlamaya çalışmak lazımdır. Her konu bir diğerinden ehemmiyetlidir. Ben şahsımı kusurlu gördüğümden kendime ''Risale-i Nur şakirdi" demekten utanıyorum.

emegine saglık bacım

emeğinize sağlık sila ablacım :)

emeğine sağlık allah c.c razı olsun.