Verilen sözü tutmak

Yalan yere söz vermek, vaadde bulunmak, dilin bir afetidir. Söz verip yerine getirmemek, münafıklık alametidir. Maalesef günümüzde, insanları kandırmak için vaatte bulun-mak, yalan yere söz vermek çok artmıştır. Oysa Allahu Zülcelâl bir ayeti kerimede şöyle buyurmuştur: “Ey iman edenler! Sözlerinizi yerine getirin.” (Maide; 1) Hz. Peygamber (sav) de bir hadisi şerifte şöyle buyurmuştur: “Üç şey kimde bulunursa -oruç da tutsa namaz da kılsa- o, münafıktır; konuştuğu zaman yalan söyleyen, verdiği sözden cayan ve itimat edildiği halde emanete ihanet eden.” (Buhari, Müslim)
Abdullah bin Ömer (ra) vefat edeceği sırada şöyle demişti: “Kureyş'ten bir adam benden kızımı istemişti. Ben de söz verir gibi oldum. Allah'a yemin ederim ki nifakın üçte biriyle O'nun huzuruna varamam. Kızımı o adama nikâhladığıma siz şahit olun.”
İşte verilen sözde durmak böyledir. İnsan veremeyeceği şeyleri vaadetmemeli ve tutamayacağı sözler söylememelidir. Dil, insanlara söz vermek için adeta yarışır ama nefis, çoğu zaman verilen sözü yerine getirmeye yanaşmaz. Onun için en iyisi, insan tutabileceği sözler vermelidir. Söz verirken de “inşaallah” demek çok güzeldir. Bununla beraber, bir kimseye söz verdiği birşeyi verip sonradan onu geri almak, sözünde durmamaktan daha çirkindir. Hatta Hz. Peygamber (sav) böyle kimseleri, kustuğunu yiyen köpeğe benzetmiştir.
Şunu unutmayalım ki yalan yere söz vermek, Allahu Zülcelal'in gazabına sebep olan çirkin bir sıfattır. İyi bilmemiz lazımdır ki insanlar bize güvenir ve verdiğimiz sözlere inanırlarsa bunun karşılığı olarak Allahu Zülcelâl de bize emin bir kimse olmayı nasip edeceği gibi ahirette de büyük mükâfatlar verecektir.

Kaynak: Seyda Muhammed Konyevi ks; Azaların Afetleri, Reyhani yayınları,