Vurgun yemiş bir gül, bilmem ki nasıl hüzünlenir!

Sessizce akıyordu gözyaşları
Ne kadar içliydi, belli ki fevkalade dertliydi, elbette bir o kadarda kederli
İçim gidiyordu birşeyler yapmak adına
Ne kadar belli etmeden uğraşsamda çekiniyordum, bir tedirginlik yaşatmak namına

Hayli vakit geçmişti
Belki hissiyatı sakinleşip, yeniden eski haline gelmiştir diye içimden temenni ettim
Fakat eski halini ve gözyaşları döktüren derdini hiç bilmiyordum
Eski ahvalinin durumunun yenilik adına neler bahşettiğini hiç kestiremiyordum

Sadece sinemde derin bir üzüntü yaşıyordum
Bin bir hali devran ederek, zafiyetlerin açtığı yaraları yeniden hesaplaşıyordum
İnsan kalbinin kırlmasının, ne kadar korkunç bir ıstırap yaşattığını görüyordum
Peki, niye bu kadar hoyratlık ve anmazlık diye çaresizce hayıflanıyordum

Henüz çok gençti kalbimi titreten genç kız
Kimbilir hangi elemin kadrinde nefesleniyor ve melalinde biçarelik yaşıyordu
Çok sakin ve sessiz tepelerde hıçkırarak ağlıyordu, arkasına bakmadan yol alıyordu
Kiminle hesaplaşıyor, hangi sebepleri sorguluyordu, uzun soluklu boşluğa bakıyordu

Kızlarım aklıma geldi ve düşündüm bir an
Ne kadar hissiyatlarını hakkıyla anlamıştık ve bigane kalmamıştık an be an
Bin hüzünle gözlerim yaşardı, yüreğim daraldı, nefesim şaşkınlık yaşattı
Geçim derdi adına, meşgaleler çıkıyordu karşıma, bir çaremiydi ama yüreğim sızladı

Dert bir değil, lakin çareler de çok yakın olan hal bu değil
Henüz vakit varken fırsat kaçmamışken, ne yapabilirdim nasıl halini teskin ederdim
İşte o an neler geçti aklımdan, güven bu kadar kalplerden uzakken dedim ve çekildim
Hiç seslenmeden kalkıp gitmek istedim, vicdanımı dinledim, birden sendelendim

Ne olmuştu, niye bu kadar itimat kıtlığı her tarafı kuşatmıltı
İnsanlar, ne kadar bir kulda olsalar, her neye inanırsa inansınlar, hak adına ne var
Muhakeme namına kalbin temiz sayfalarında alınmıyor ülfetli karar
Heves adına, çıkar namına, bahaneler çıkıyor sürekli karşıma, aşk, hak olmayınca

Bir an suyu andım, içimin yandığının farkına vararak
Kör kuyuları andım ve mahzun yüreklerin bahtıyla hayli zaman hicranla yol aldım
Vurgun yemiş gül yaprağının hüznünü içim acıyarak yudumladım ve kızcaza baktım
Sessizce sinemin burukluğu atamadım, dayanamadım bende onunla birlikte ağladım


Mustafa CİLASUN


Vurgun yemiş bir gül, bilmem ki nasıl hüzünlenir!


Sessizce akıyordu gözyaşları
Ne kadar içliydi, belli ki fevkalade dertliydi, elbette bir o kadarda kederli
İçim gidiyordu birşeyler yapmak adına
Ne kadar belli etmeden uğraşsamda çekiniyordum, bir tedirginlik yaşatmak namına

Hayli vakit geçmişti
Belki hissiyatı sakinleşip, yeniden eski haline gelmiştir diye içimden temenni ettim
Fakat eski halini ve gözyaşları döktüren derdini hiç bilmiyordum
Eski ahvalinin durumunun yenilik adına neler bahşettiğini hiç kestiremiyordum

Sadece sinemde derin bir üzüntü yaşıyordum
Bin bir hali devran ederek, zafiyetlerin açtığı yaraları yeniden hesaplaşıyordum
İnsan kalbinin kırlmasının, ne kadar korkunç bir ıstırap yaşattığını görüyordum
Peki, niye bu kadar hoyratlık ve anmazlık diye çaresizce hayıflanıyordum

Henüz çok gençti kalbimi titreten genç kız
Kimbilir hangi elemin kadrinde nefesleniyor ve melalinde biçarelik yaşıyordu
Çok sakin ve sessiz tepelerde hıçkırarak ağlıyordu, arkasına bakmadan yol alıyordu
Kiminle hesaplaşıyor, hangi sebepleri sorguluyordu, uzun soluklu boşluğa bakıyordu

Kızlarım aklıma geldi ve düşündüm bir an
Ne kadar hissiyatlarını hakkıyla anlamıştık ve bigane kalmamıştık an be an
Bin hüzünle gözlerim yaşardı, yüreğim daraldı, nefesim şaşkınlık yaşattı
Geçim derdi adına, meşgaleler çıkıyordu karşıma, bir çaremiydi ama yüreğim sızladı

Dert bir değil, lakin çareler de çok yakın olan hal bu değil
Henüz vakit varken fırsat kaçmamışken, ne yapabilirdim nasıl halini teskin ederdim
İşte o an neler geçti aklımdan, güven bu kadar kalplerden uzakken dedim ve çekildim
Hiç seslenmeden kalkıp gitmek istedim, vicdanımı dinledim, birden sendelendim

Ne olmuştu, niye bu kadar itimat kıtlığı her tarafı kuşatmıltı
İnsanlar, ne kadar bir kulda olsalar, her neye inanırsa inansınlar, hak adına ne var
Muhakeme namına kalbin temiz sayfalarında alınmıyor ülfetli karar
Heves adına, çıkar namına, bahaneler çıkıyor sürekli karşıma, aşk, hak olmayınca

Bir an suyu andım, içimin yandığının farkına vararak
Kör kuyuları andım ve mahzun yüreklerin bahtıyla hayli zaman hicranla yol aldım
Vurgun yemiş gül yaprağının hüznünü içim acıyarak yudumladım ve kızcaza baktım
Sessizce sinemin burukluğu atamadım, dayanamadım bende onunla birlikte ağladım


Mustafa CİLASUN