Bu Nasıl Aşktır Allah'ım !

Bu Nasıl Aşktır Allah'ım !
Şu an karşımda Hz. Alemdar Abbas’ın timsali olan resim duruyor…
Gözlerine bakıyorum öyle derin ki bakışları… Öyle çok şey anlatıyor ki Allah’ım…
Yüreğim titriyor neden…
Öyle bir acı var ki gözlerinde…
Susuz kızlara su getirememenin verdiği bir acı mıdır yoksa…
Oklanan su tulumlarından akan sular, Abbas’ın kollarından akan kanlardan daha çok acı veriyordu Abbas’a…
Kesilen kollarının acısı hiç kalıyordu susuz çocuklara nasıl eli boş gideceğinin düşüncesi…
Ah Abbas keşke dönebilseydin çadırlara…
Dönseydin de varsın eli boş dönseydin…
Ama Huseyn cansız bedenini getirdiğinde ellerinde yoktu ki artık Abbas…
Kollarını da vermiştin su tulumlarıyla beraber…
Öyle bir öfke var ki gözlerinde baktıkça kalbim ikiye ayrılacak sanki….
Kâfirlerin kabusu olan Abbas’ın öfkesi…
Şimr’in dokunulmazlık mektubunu Abbas’a uzatırken :
Huseyn yolunda ölmenize gerek yok gelin Muaviye oğlu Yezit’e biat edin ve bu dokunulmazlık mektubuyla istediğiniz yere gidin…
Sözlerinden sonraki Abbas’ın öfkesi…
Allah sana da mektubuna da lanet etsin…
Ben Huseynî’yim ve onun yolunda ölmek benim için saadettir…
Sözlerini söylerken yüreğinin derinliklerinden gözlerine yansıyan ve bakışlarıyla bile etrafındakilere korku salan Abbas’ın öfkesi…
Ne söylenebilir ki ne yazılabilir ki Abbas hakkında…
Yiğitliği mi?…
Bunu yazmaya kalemler yeter mi bilmem…
Asaleti mi?…
Yürekler utanmaz mı o asalet karşısında…
Vefakârlığı mı?…
Böyle bir vefa destanı daha var mıdır?..
Hangi cümleler yeterli olur ki…
Fedakarlığı mı?…
O küçük meleklere su getirmek için Fırat’ın yanına gittiğinde,o Kerbela’nın kavurucu sıcağında buz gibi çağlayan, o kurumuş dudaklarının, o susuzluktan kavrulmuş olan yüreğini serinletecek o buz gibi suyu avucuna doldurup bir yudum dahi içmeden suyu döken…
Huseyn ve evlatları su içmeden nasıl içerim bu sudan ey nefs!!
Diyebilecek bir fedakârlığı yazmaya cesareti olabilir mi insanın…
Meydana çıkmak için sabırsızlanan Abbas’a kardeşi Huseyn:
Ey Abbas seni nasıl meydana göndereyim,senin kızıl kanlara bulanmana nasıl dayanır yüreğim ..
Sen gidersen belim bükülür dayanaksız kalırım ey susuzların su ümidi Kerbela’nın Sekkası Abbas…
Canım sana fedadır bunu benden isteme…
Peki, neydi Hz. Abbas’ın başına gelecekleri bile bile meydana gitmeye can atmasının sebebi…
Teker teker kesilen kollarına aldırış etmeden su tulumunu ağzına alarak söz verdiği için o küçük kızlara suyu bir an önce ulaştırmaya çalışmasının sebebi…
Böyle bir vefa böyle bir sadakatlik böyle bir yiğitlik var mıdır Allah’ım.
Hiç bir şeye aldırmadan Huseyn uğrunda parça parça olmak için can atan bir vefakarlık bir şecaat bir yiğitlik ve bir takva abidesi..
Yetim çocukların sığınağı Abbas..
Hz. Huseyn Kerbela’da son kalan 72 kişiye :
Yarın hepiniz şehit olacaksınız gelin iki parmağımın arasından şehit olduktan sonra gideceğiniz yere bakın dediğinde hepsi gidip heyecanla cennetteki yerlerine baktılar…
Fakat Abbas gitmedi… Hz. Huseyn: Sen neden gelip cennetteki yerine bakmıyorsun dediğinde…
Ey Huseyn benim cennetim senin yüzüne bakmaktır…
Bu nasıl aşktır Allah’ım…
Bu nasıl bağlılık…
Kendi canıyla kardeşinin canını ayırt etmeyen hatta kardeşinin canını kendi canından daha üstün gören bir vefa sembolü bir fedakârlık sembolü…
Ey bulutlar…
Dolup dolup boşalmadınız mı o kanlı sahraya…
Zehir zehir yağmadınız mı
Abbas’ı oklayan kâfirlerin üzerine…
Eyy fırat…
Biliyorum utandın o berrak suyundan o gün…
Huseyn evlatları susuzluktan yanarken…
Biliyorum kurumak istedin belki de
Ali Asger’in o kurumuş dudakları gibi…
Ve utandın o gün suyundan o gül gibi çocuklar susuzluktan ağlarken…
Eyy Fırat…
Abbas’ın delinen tulumundan senin gözyaşlarındı fışkıran….
Yusuf’u görünce parmaklarını kesenler Abbas’ı görselerdi başlarını keserlerdi !!!

Fatma Gök