Türkiye'de Hizmet

Cumhuriyet ilan edilmiş, ülke yeni bir çehreye bürünmüştü. Osmanlıya ait ne varsa yok sayılıyor, din ve dindarlar da bundan fazlasıyla nasibini alıyordu.

Çevresinde sevilen sayılan büyük alimler ya bir şekilde susturuluyor veya sürgüne gönderilerek etkisiz hale getiriliyordu.

Bugünlerde Doğunun ileri gelen alimlerinden Şeyh Enver Efendi yanında bir at ve bir elbise ile Bediüzzaman'ın yanına geldi.

- "Said, bunları al, beraber sınırı geçelim. Orada bir yerlere yerleşir, ibadetle meşgul olur, rahatımıza bakarız." dedi.

Bediüzzaman:

- "Siz gidin, ben gelmeyeceğim." dedi.

Şeyh Enver Efendi ısrar etti:

- "Ama bizi buralardan sürecekler. Seni de buradan gönderecekler. Çok sıkıntı çekeceksin. Gel beraber gidelim. Hizmetimizi gittiğimiz yerde de yaparız."

Bediüzzaman asıl hizmetin Türkiye'de olması gerektiğini düşünüyordu. Asıl ihtiyaç buradaydı.

Şeyh Efendiye, "Siz serbestsiniz, gidebilirsiniz," dedi. "Ben elimden gelse daha içerilere gitmeye çalışacağım."

Şeyh Enver Efendi ne kadar ısrar ettiyse de Bediüzzaman'ı fikrinden döndüremedi ve umudunu kesmiş bir vaziyette oradan ayrıldı.

Yolda Bediüzzaman'ın talebesi Ali Çavuş'u gördü. Ali Çavuş'a:

- "Ali Çavuş, ne yapın edin Bediüzzaman'ı buradan kurtarın. Onu yakalayacaklar" dedi.

Ali Çavuş:

- "Siz kendi başınızın çaresine bakın, kendinizi kurtarın. Üstad gelmez."

Şeyh, Ali Çavuş'a ağlayarak şöyle dedi:

- "Ali Çavuş, siz Üstadı tanımamışsınız ve daha tanımıyorsunuz. Size yemin ederim ki, seksen tane benim gibi Şey Enver'i eritseler daha Üstadın bir parmağını tamamlayamazlar. Beni onula kıyaslamayın, onu kurtarmaya çalışın."

Bediüzzaman, hiçbir yere gitmedi. Kendi yurdunda kaldı. Önce Burdur'a, oradam da Barla'ya sürgüne gönderildi.

Ve buradan dünyaya yayılan bir iman hizmetinin tohumunu attı. Nur risaleleri yazıldı ve okundu. Milyonların imanı kurtuldu.



Kaynaklar: Bediüzzaman'la Yaşayan Öyküler (Ömer Faruk Paksu)