Aldığı da Allah’ın verdiği de

Dünya hayatının en ağır imtihanlarından biri evlat kaybetmektir. Gelişmesi umutla beklenen yavruların ölümü, ölüm acısını bizzat tatmaya muadil zannedilecek kadar zordur. Yaratılmaları bir imtihan olan çocukların ölmeleri, yaşayıp kalmaları gibi bir imtihandır. Evlat yetiştirmeyi imtihan gören anlayış sahiplerinin onlar üzerindeki acıları da o imtihanın bir çeşidi olarak görmeleri gerekmektedir. Kadere teslim olmanın en açık göstergelerinden biri olarak doğurduğunu gömmek karşımıza çıkabilir.
http://www.milligazete.com.tr/dosyal...e-medium-0.jpg
http://adsrv.prodestek.com/www/deliv...ERE&n=a831eec1

Allah'a iman etmiş ve O'nun hükmüne teslim olmuş bir mü'min için formül şudur:
'Aldığı da verdiği de Allah'ındır. Her şey O'nun katında muayyen bir zamanladır.' (Müslim, Cenaiz, 6/2132)
Kur'an, onun sesine kulak verenleri en can alıcı anlar için zamanında ikaz etmiş, hayatın gerçek yüzünü göstermiştir. Dünyayı tatil yeri, sosyal hakları teminat altında, garantili zannedenlere karşı 'imtihan' kurallarını ve alanlarını vurgulamıştır. Bakara suresinin 155-156 ayetleri, mal, can konusunda nasıl bir süreçte bulunduğumuzu ve ne yapmamız gerektiğini anlatmaktadır. Mü'min olup imtihan içinde olmak, Ramazan ayında oruçla, yıldan yıla zekâtla ve her sabah namaza kalkmakla bitirilebilecek bir imtihan değildir. Dostların, akrabaların, en yakınların ve çocukların ölümünü görmek de bir imtihandır. Sabah ezanına ilgimizin ne olacağı kadar, en yakınımızdakinin kaybına karşı, mutlak hüküm sahibi olan Allah'a teslimiyetimizin nasıl olacağı da izlenecektir. İman, 'inandım, teslim oldum' demekle geçiştirilemeyecek kadar büyüktür.
Musibetlere duçar olmak insanın bahtıdır. Enbiya bile bundan muaf tutulmamıştır. Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem efendimiz, insanlar arasında en büyük belalara peygamberlerin uğradığını, onlardan sonra da her insanın imanındaki seviyeye göre bela göreceğini bildirmiştir. Kişinin imandaki iddiası ilerledikçe imtihan gördüğü alanın da genişleyeceğini haber vermektedir. Tirmizî, Zühd, 57 (2398); İbni Mace, 4023 Şüphesiz kulun üzerindeki belaların artması ve kulun belalara yaklaşım tarzı aynı zamanda ecrin ziyadeleşmesi, dünya hayatının ahiret hayatı için yatırıma dönüşmesi anlamına gelmektedir.
Bu anlayışı toplum bazında da düşünmemiz mümkündür. Büyük ecir beklentisi, büyük musibetlere katlanmayı, musibetleri değerlendirmeyi gerektirmektedir. Allah'ın kullarını sevmesi, onları sınayacağı musibetler indirmesi şeklinde tecelli edebilmektedir. Böyle bir tecelliye teslimiyet veya karşı duruş oldukça önemli sonuçlara sebep olacaktır. Tirmizî, Zühd, 57 (2396); İbni Mace, 4031
Ebu Hureyre radıyallahu anhın rivayet ettiği bir hadiste Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem efendimiz üç şey üzerinde imtihanın mü'mini Allah'a ulaşıncaya kadar kovalayacağını haber vermektedir. Bu üç şey, can, mal ve evlattır. Ancak bu kovalama bir imtihan dairesinde döndüğü için mü'mine ecir ve kefaret kaynağı olarak kazanç vesilesi olmaktadır. Katlandığı ve değerlendirdiği musibetler sayesinde mü'min hatalarından arınmaktadır:
'Erkek ve kadın mü'mini, günahsız bir şekilde Allah'a kavuşuncaya kadar canı, malı ve çocukları üzerinde belalar kovalar durur.' Tirmizî, Zühd, 57 (2399)
Sabır en büyük silahtır

musİbetler anında en büyük yatırım sabır silahı ile yapılabilir. Sabrı en ince çizgileriyle anlayıp yaşamak tam bir kazançtır. Sabır sayesinde acılardan rahmet doğar, hayat çekilmezlik seviyesinden nimete dönüşür. Sabrı kuru bir bekleme olarak anlamayacağımıza göre gerçek anlamda bir sabır tavsiye edildiğini de idrak ederiz. İnsan olarak, yapabileceğimizi samimi bir şekilde yaptıktan sonra elimizin değmeyeceği yükseklerdeki kararlara teslim olma şeklinde anlayabileceğimiz sabır olduğu gibi kazançtır. Böyle bir sabır yardım sebebidir. Allah'ın rızasına, sevgisine nail olma, O'nunla beraber olma umududur. Dünya zindanından cennet odalarına yücelme de sabırla mümkündür. Hatta Kur'an'ın müjde dolu ayetlerinden anlaşılan muhteşem hakikatlerden biri de sabır sayesinde mü'minin beklentisinin üstünde sınırsız bir ödülle ödüllendirileceği hakikatidir. (Zümer suresi, 10. ayeti)
Mü'min bilir ki:
Dünya fanidir; insan da faninin üzerinde hayat süren bir fanidir. Allah'ın mülkündeki hükümranlığı katidir; o dilediğini dilediği gibi yapmaktadır. Bütün mahlûkat O'nun yazdığı kaderdeki rollerini oynamaktadırlar. Kul, başına gelebilecek bir musibetle, hoşlanacağı bir nimet arasında hangisinin kendisi için daha hayırlı olacağını bilemez. Nice sevilmeyen şeyler hayır doğurdu, nice peşinden koşulanlar da şerre vesile oldu. Önemli olan akıbettir. Kul, Allah'a sığınmalı, O'nun yardımına müstahak olmak için gayret etmelidir.
En büyük musibet din üzerinden gelen musibettir. Din dışındaki musibetler, fani dünya üzerinden zarar verdiği için daha kolay katlanılabilir imtihanlardır.
Mü'min bilir ki, şeytan her fırsatı mü'minin ayağını kaydırmak için kullanmak isteyecektir. Duygusallığın yüksek olduğu anlarda şeytan için de fırsat doğmaktadır. Böyle durumlarda, musibeti ikiye çıkaracak hataya düşmemek için dikkat etmek şarttır; bir yandan musibetin ağırlığı bir yandan da ağızdan çıkan yanlış bir sözden dolayı girilen günah çift zarara düşmeye neden olabilir.
Mü'min bilir ki Allah, bütün dostlarını bir yolla sınadı. Peygamberler bile bu süreçten geçtiler. Kur'an, bu örneklerle doludur. Musa aleyhisselamda, Yakub ve Yusuf aleyhisselamda bu örnekler çok açık bir şekilde görülmektedir. İmtihan kazanmak için geldiğimiz bir dünyada, bizim için takdir edilecek imtihan çeşidini bizim belirlememiz mümkün değildir. Allah ne dilediyse o tecelli edecektir.
Mü'min, çocukları ve sevdikleriyle cennette ebedi buluşmadıkça onlara doyamayacağını bilir. Hasretini, ayrılığın ve ölümün sonsuza kadar kaldırılacağı o diyara gömer. Kaybettiklerini geri getiremeyeceğine göre, onlarla cennette buluşmak kadar tabii bir arzusu olmamalıdır. İman budur. Akıl da budur.
Biberden şeker çıkaran hadisler

"Büluğ çağına gelmemiş üç çocuğu ölen bir Müslüman'ı, o çocuklara Allah'ın rahmetinin bereketiyle Allah cennete koyar.' Buharî, Cenaiz, 91 (1381) 'Allah Teâlâ şöyle buyurdu: 'Mü'min kulumun, ciğerparelerden birini ben aldıktan sonra sabredip ecrini beklemesi halinde benim katımda cennetten başka bir mükâfatı yoktur.' Buharî, Rekaik, 6 ( 6424)
'Canımı kudret elinde bulundurana yemin ederim ki, düşük çocuk, ondan ecir bekleyerek sabreden annesini cennete çeker.' İbni Mace, 1609
'Çocuklardan biri anne babasının eteklerinden tutunur, Allah onları da cennete koymadan bırakmaz.' Müslim, Birr, 47 (6644)
Sabır dediğin

Sabır, beklemek değildir. Bir sevap kaynağı olan sabır şu şartları barındırdığında Kur'an ve hadislerde sözü edilen sabır olur:
a) Sabır Allah için olmalıdır. Başka çaresizliklerden veya maddi menfaatlerden, ürkeklikten ötürü olan beklemenin adı sabır değildir. Sevap kaynağı olan sabır, kul olarak gerekli tedbiri aldıktan sonra başa gelen musibetin giderilmesi için yapılabilecekleri yapmak, buna rağmen musibet devam ederse, gelen Allah'tandır diyerek isyan etmeden beklemektir. Her şeyden önce kul üzerine düşeni yaptığından emin olmalıdır.
b) Gelen musibetten dolayı, musibeti veren Allah'tan şikâyet etme anlamında bir söz ve davranış içinde bulunulmamalıdır. Allah'tan şikâyet etmekle Allah'a şikâyet etmek aynı değildir. Mü'min, derdini Rabbine arz eder, çaresizliğini anlatır; buna Allah'a şikâyet etmek denir ki bu suç değildir. Suç olan, kadere itiraz etme, haksızlığa uğratılmaktan söz etme gibi davranışlardır.
c) Sabır, gereken anında ve yerinde olmalıdır. Sinirler gerilmiş, tansiyonlar yükselmişken sabır yapılır. Ağlamak ve gözyaşı akıtmak da sabra mani değildir. Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem de ağlamış ve gözyaşı akıtmıştır. Buharî, Cenaiz, 43 (1303); Müslim, Fedail, 15 (5979); Ebu Davud, Cenaiz, 28 (3125)
Parola!

Müslüman bir musibetle karşılaştığında şu duayı yaparsa Allah ona, başına gelen musibetten daha hayırlısını verir. Bu musibet ölüm veya benzeri bir musibet olabilir:
'İnna lillali ve inna ileyhi raciûn. Allahümme'curni fi musibeti ve ahlif li hayren minha. = Biz Allah'tan geldik, yine O'na döneceğiz. Allahım! Bu musibetimle beni mükâfatlandır, bana daha hayırlısını ver.' Müslim, Cenaiz, 1 (2123)
Böylece mü'min, en kritik anında dahi kime döneceğini bilmiş olduğunu ispat eder. Basit tesellilere dalıp kaybolmaz. En büyüğe, tek muktedire bağlanmaya çalışır.


Kaynak: Nureddin Yıldız