Ahlak ve Fıtratın Bozulması

Yaratılıştan günahsız ve mükemmel bir varlık olarak yaratılan insan, ana rahminde başlayıp ölümüne kadar kendini eğitme kabiliyetine sahiptir. Çocukluk yıllarının bir bölümünde pasif kalırken, ileriki yıllarda kendini tamamen kontrol altına alabilme yeteneğine sahiptir. Bu yönüyle onun gelişmesine; başta anne babası, öğretmenleri, arkadaşları, toplum, basın-yayın ve teknolojik gelişmelerle tüm dünya insanının doğrudan ya da dolaylı olarak etkisi olmaktadır.
Yüce Allah (c.c.)’ın masum olarak dünyaya gönderdiği her çocuk, harika bir donanıma sahiptir. Gördüğü iyilikleri ya da kötülükleri hafızasına kaydeder. Karakterini oluşturacak bu gözlemleri ailesiyle başlar, gelişim sürecindeki imkânlarına göre gelişir, olgunlaşır, bilgi ve becerisini belirler. Belleğine yükleyeceği her kötü, faydasız, olumsuz ve yanlış bilgi, adeta bilgisayarı çökerten bir virüs veya vücudu saran bir mikrop gibi duygu ve düşüncelerini olumsuz yönde etkileyecek, yıkıcı duygulara kapılmasına vesile olacaktır. İnsanın bu özelliğini bilen Yaratıcı, erdemli bir toplum oluşturmanın yöntemlerini çeşitli vesilelerle haber vermiştir. Hz. Âdem (a.s) la başlayan ve fıtratı bozulan her kavim uyarılmış, cennet gibi imar edilen nice beldeleri, kötü niyetli kişiler, harabeye çevirmiştir. (Bakara, 205)
Yüce Mevla Hz. Muhammed (sav.)’i; düşünce, söz, eylem ve güzel ahlakıyla insanlara örnek göstermiş ve son kez (Ahzab, 40)uyarmıştır. Peygamberlik öncesinde insanların kalbinde taht kurarak “Güvenilir Muhammed” unvanını alan Allah Elçisi, Rabbinin öğütlerini insanlara en güzel şekilde bildirmiş, “Emrolunduğun gibi dosdoğru ol” (Hud, 112) hitabıyla, ahlakını tahrip edebilecek virüslere karşı uyarılmış, “Sen yüce ahlak üzeresin” (Kalem, 4) ayetiyle bu güzel yaşantısı insanların beğenisine sunulmuştur. İnsanda yaratılıştan var olan utanma duygusunu yok edecek her türlü olumsuzluklar dinimizce yasaklanmıştır. Yalan söylemek, söz taşımak, haksız yere insanları suçlayıp onurlarını kırmak, hataları araştırıp toplumu kötülüğe yönlendirme gibi faydasız eylemler, bunların bir bölümünü oluşturur. Toplumu meşgul eden bu tür olumsuzluklar, güzel gelişmelerin önüne konan birer engel gibidir. İnsanların ümidini kırar. Hayallerini yıkar. Pozitif enerjiyi, negatife çevirerek emeli olmayan asalak bir toplum oluşturur. İnsanın düşüncelerinde meydana gelen bozukluklar eylemlerine yansır ve tüm bireylerin yaşantısı kaosa dönüştürür. Dostluk ilişkilerini yıkar. Başkasını eleştirmekten kendini sorgulamaya zaman bulamaz. Kötülüğün her türlüsünü kendine mubah sayar. “Yaşamak için öldüreceksin” felsefesiyle başkalarına yaşama hakkı tanımaz. Egosunu tatmin edebilmek için “yaşasın kötülük” anlayışıyla ahlaksızlığın öncülüğünü yapmaya çalışır.
“Kötülüğe kötülükle karşılık verilmez” (Mecelle) kaidesi gereği olumsuzlukları düşünce ve hayatımızdan tamamen atmalıyız. “Bağışlayıcı ol. İyiliği öner. Cahillerle tartışmaya girme” (Araf, 199), “Kötülüğü iyilikle ortadan kaldırın” (Rad, 22), “Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?” (Zumer, 9), “Yapmayacağız işleri insanlara önermeyin” (Saf, 2) v.b. gibi birçok ayet ve hadisle dinimiz bize doğruyu göstermektedir. İçi boş tartışmalar, vaktimizin boşa gitmesine sebep olur. Karanlığa sövmektense, bir mum yakarak her birey yaşadığı çağı aydınlatmalı, geleceğimiz olan yavrularımıza da yaşanabilir bir dünya bırakmalıyız. Kapısının önünü süpüren insanların bu işi yapmasıyla dünyanın bir anda çöplerden temizleneceği gibi, fıtratı bozan kötü duygu ve düşünceleri terk edip, hayatımızdan çıkararak tüm kötülüklerden bir anda kurtulmamız mümkündür. Bunu başarmak da, sanırım başkasını değil, kişinin kendini sorgulamasıyla mümkündür. Gözündeki merteği fark edip temizleyen her birey, muhatabının gözündeki çöplerle ilgilenmeyi utanç vesilesi sayacaktır.
Selam ve dua ile…

Ali İhsan ÇELEBİ

Vaiz-Pazaryeri