Bağdat’ta Yangın

Bir gece ansızın çıkan bir yangın Bağdat’ın bir kısmını kül etmişti. O sırada bir adam:

– Çok şükür, bizim dükkâna zarar gelmedi, diye seviniyordu.

Adamı duyan bir ârif kişi ona dedi ki:

– Ey akılsız adam! Sen yalnızca kendini mi düşünürsün? Demek ki koca şehir yansa sana zarar gelmedikçe üzülmeyeceksin!

İnsanlar açlıktan karınlarına taş bağlarken, bir kimse eğer taş yürekli değilse midesini dolduramaz. Fakir kan yutarken zenginin boğazından nasıl lokma geçer, anlayamam! Hastanın başında duran kimseyi sağlıklı sanma, çünkü o da hastası yüzünden üzüntüyle kıvranmaktadır.

Vicdan sahibi yolcular konaklayacakları yere varsalar da, yolda kalanlar gelip yetişmeyince uyuyamazlar. Odun taşıyanın merkebi çamura battığında bile zaman insaflı hükümdarın gönlü bundan ızdırap duyar.

Eğer kulak verirsen şu kadar nasihat yeter: Diken ekersen gül toplayamazsın!

Sadî Şirazî, Bostan