Sevilenlerden olmak...

SEVİLENLERDEN OLMAK...
Ramazan... Cuma günü... Cuma vakti... Cami... Cemaat tek tük camiye girmekte…imam kürsüde... girenlerin arasında... O... Hızır... Hızır (a.s)
Hızır (a.s) genç ihtiyar arasında onlardan biri gibi gidiyor bir köşeye oturuyor. Kürsüde imam sohbete başlıyor... Hızır ın yanına kırklarında bir adam gelip oturuyor… Cami yavaş yavaş dolmakta…
Adam, bir müddet sonra uyuklar bir vaziyette sallanıyor, ha uyudu ha uyuyacak… Hızır (a.s) adamı dürtüklüyor:
-Uyuyacaksın, der.
Adam:

-Uyumam, beni rahat bırak.
Hızır (a.s) ses etmez, ancak ezan okundu okunacak, adam ha uyudu ha uyuyacak, bir daha dürtükleyerek:

-Uyuyacaksın dedim, der.
Adam:

-Ben de sana uyumam, beni rahat bırak dedim…rahat bırak beni…yoksa, Hızır olduğunu söylerim. Buradan çıkamazsın. Bu kalabalık sakalında bir tel bırakmaz.
Hızır (a.s) susar ve gözlerine kapar, boynunu büker Allah'a yönelerek:

-Ya Rabbim! Bu nasıl iştir. Bu kulun benim kim olduğumu bildi. Bu nasıl iştir ki bendeki listede bunun ismi yok.
Cevap gelir:

-Sana verilen listede beni sevenlerin isimleri var. O ise benim sevdiklerimden...

SEVDİKLERİNDEN OLMAK DİLEGİYLE .