kabul olan dua

kabul olunan dua
Cenâb-ı Hak âyet-i kerîmede şöyle buyurur:
“Göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün birbiri ardınca gelip gidişinde akıl sahiplerine gerçekten ibretler vardır. Onlar ayakta iken de, otururken de, yatarken de Allah’ı anarlar.”

(Âl-i İmrân, 190,191)

Resûl-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz geceleri ibadet etmek üzere kalktığı zaman pencerenin önüne oturup gökyüzüne bakarak bu âyet-i kerîme ile devamındaki on âyeti okurdu.
[Buhârî, Tesîru sûre (3), 17, 18].
Haftanın geceleri içinde sadece cuma gecelerini ibadete ayırmak Peygamber Efendimiz tarafından hoş karşılanmamış olup, böyle bir uygulama mekruhtur.
Hz. Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in hayat tarzına harfi harfine uyma ve onun emirlerini aynen yerine getirme konusunda bir benzeri daha yoktu. Abdullah İbni Ömer -radıyallahu anh- bir gün gördüğü bir rüyayı ablası Hz. Hafsa -radıyallahu anha- aracılığıyla Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e arz etti.
Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem Efendimiz’in:
“Abdullah ne iyi insan, bir de gece namazı kılsa!” buyurması üzerine, o günden itibaren gece namazını hiç terk etmedi. Resûl-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in vefatından sonra ona olan sevgisinden dolayı, Fahr-i Cihân Efendimiz --sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in namaz kıldığı yerleri öğrenip oralarda namaz kılar, yürüdüğü yollarda yürür, gölgelendiği ağaçların altında oturur, kurumasınlar diye onları sulardı.
(İbn-i Ömer)