“ Eyyub’u da hatırla ki, Rabbine şöyle niyaz etmişti;‘ Bana gerçekten zarar dokundu...Sen ise merhametlilerin en merhametlisisin...(Enbiya 21/83)
Ya Eyyub
Yaralarındaki kurtlar kalbine ilişince neden ah ettin?
Kalbini ısırınca kalbin çok mu acıdı?
Zarar bana dokundu demişsin merhametlilerin en merhametlisi merhamet etmiş sana…
Gerçekten zarar sana mı dokundu yoksa yaratana yalvarmana mı Eyyub?
Eyyub, kurtlar benim kalbimi ısırınca neden acı hissetmiyorum?
Beni Çok mu seviyor kalbime ilişen kurtlar…
Sen yaralarını mı çok sevdin yoksa yaraları açtıranı mı?
Neden hastalığından şekva etmedin?
Vücudun yaralardan tanınmaz hale gelmiş, seni sevenler seni ancak parmağından tanımışlar...
Beni yaralarımla kim tanır Eyyüb?
Eyyub senin gibi ben sevemiyorum yaralarımı...
Yaraları açtırana hamdolsun diyemiyorum...
Ben yaralarımı sevemiyorum Ya Eyyüb sen nasıl sevdin yaralarını...
Söyle Ya Eyyub senin zahiri yaraların benim batini yaralarım mı?
Yoksa senin yaralarından daha mı kötü benim yaralarım?
Sen vücudundan düşen kurtları tekrar vücuduna koyarmıştın bu nasıl teslimiyet Eyyub, senin teslimiyetin yara/tılışından mı yoksa aşkından mıdır?
Yâr desem Allaha bende yar yaralarını seviyorum verdiğin tüm yaralara şükrediyorum Yâr Yar/ama merhem olur mu?
Söyle ya Eyyub hangi duayı ettin...
Bende Tüm uzviyetimle sana geldim bana merhamet kapısını aç desem Ezelim ve Ebedim olan Allaha kabul eder mi beni kapısına?
Musibet zamanı uzundur Eyyüb bunu ne zaman öğrendin?
Bundan mıdır ondan gelen her şeye göz yumman şekvaya düşmemen?
Dünya hastalık yeriymiş diyorlar sen bunu da biliyordun biliyorum...
Hiç ses çıkarmayışın, bundan dı 7 kat semadan gelen “ah’ etmemen...
Bunun için sabırla ismin bütünleşti sabrın adı Eyyüb oldu...
Ya Eyyüb kıldan ince kılıçtan keskin olan sırat köprüsü ahirette değil miydi?
Hani geçersen mükâfatın cennet, düşersen bahtına cehennem olan köprü...
Dünya da da varmış sırat köprüsü, altı günah, karşısı sevap kapısı…
Ayağım takılıyor Eyyüb düşüyorum günahlara...
Elimden tut da geçir sevap kapısına...
Mehmet Adın
