Yarım Elma Gönül Alma ..

..


Nun Kalem

Her zamanki kadar sakin ve her zamanki kadar tazeydi ümitleri .. Şu anda içinde bulunduğu ortam ne kadar iç burkucu olsa da yüreğini somurtamazdı genç kız .. Zira biliyordu .. Birçoklarının bilmediğini, sahip olmaları gereken bilinci fark etmediklerini o fark etmişti çok zaman önce .. İçinde bulunduğu kalabalığa göz gezdirdiğinde ağlaşanların, umutsuzluk içinde kıvrılanların üzüntüsünü de elbette görmezden gelemiyordu .. O da bu kalabalığın ayrıntılarından biriydi .. Birazdan onu da diğerlerini çağırdıkları gibi çağıracaklardı ..
İkna odası adı verilen işkence odalarından birine çekilecekti .. Bir rehber öğretmen eşliğinde çağın en büyük zülumlerinden birine ses çıkarmaması ve katılması için onu iknaya çalışacaklardı .. Bütün bu komedya sadece başındaki bir örtü yüzünden gerçekleşecekti .. Kendinden önce odaya alınan arkadaşlarının,çıkıştaki ifadeleri gözlerinin önünden gitmiyordu .. Kimi ağlıyor, kimi neredeyse baygınlık geçirecek duruma geliyordu ..
Rabbinin rızasına uygun şekilde hareket etmek isteyenlerin ödeyeceği bedel, ya okuldan uzaklaştırılmak ya da ihraç oluyordu ..
Bu düşünceler içindeyken güvenliğin sesini duydu .. İsmi okunuyordu .. Çağırılıyordu .. Sakin tavrını adımlarına da aksettirerekten içeri girdi .. Odada bir öğretim görevlisi ve birde rehber öğretmen bulunuyordu .. Kadın derhal konuya girmişti bile .. Günde defalarca kez yaptığı belli olan bu konuşmasından belliki kendide sıkılmaya başlamıştı .. Adına rehber öğretmen denilen ama ruhuna rehberlik edemeyen biri, şimdi imanına gem vurma çabasındaydı .. Genç kız için bu ironi trajikomikti .. Kadın günün gerçeklerinden, eğitimin modernizminden, özgürlükten, kurallardan ve daha bir çok şeyden bahsediyordu ama genç kız onu dinlemiyordu bile .. O an için neden burada olduğunu düşünüyordu .. Rabbi ona bir emanet vermişti .. Vücud-u bekasını kalb-i nuruyla birlikte .. Ve bir gün ebedi aleme göçtüğünde Rabbi emanetini soracaktı .. Genç kızın hayat gayesi işte bu karşılaşma üzerine kurulmuştu artık .. Zira Rabbinden aldığını, aldığı gibi tertemiz vermek niyetindeydi .. Bu yüzden bu odadaydı işte .. Ne var ki karşısında konuşan bu kadın onu asla anlamayacaktı ..
- Evet ne diyorsun ?
Soruyu soran kadın gerçekten komik bir beklenti içerisindeydi ama gülemezdi genç kız .. Aldığı terbiye nedeniyle insanların yüzüne bakıp atamazdı kahkaha .. Hafifçe başını iki yana salladı .. Elbetteki kabul etmiyordu .. Örtüsünü yalnızca başına değil ruhuna geçirmiş birinin örtüsünü, ne konuşarak ne de savaşarak çıkaramazlardı .. Keşke bunu anlayabilselerdi .. Odaya girdiği gibi, aynı sakinlikle çıktı oradan .. Bundan sonrasında prosedürün nasıl işleyeceğini biliyordu .. Üniversiteden içeriye artık adımını atmalarına izin vermeyeceklerdi .. Taki başını açana dek .. Ne olurdu başlarımızı açmakla uğraşacaklarına, yüreğimizdekileri açmamıza izin verselerdi .. Ne olurdu bunu kimse için değil, Onun rızasını kazanmak için yaptığımızı anlasalardı .. Anlamayacaklardı .. Zira hayvanlar gibiydiler … Sesleri duyan ama ne anlamlara geldiğini anlamayan hayvanlar gibi .. Birden yolunu iki genç kız kesti .. Bu kızları tanıyordu .. Onlarda ikna odasına az sonra girecek mücahidelerdi .. Kızlardan biri heyecanla sordu ..
- Nasıldı kardeşim ? Nasıl geçti ?
Cevap vermek istedi ama veremedi genç kız arkadaşlarına .. Sadece hiç istemediği halde kendiliğinden iki damla yaş buğulanmış gözlerinden yanaklarına süzülüverdi ansızın .. Diğer kızlar daha fazla sormadılar .. Genç kıza sarıldılar, kucaklaştılar .. Şimdi onlarda kendi gözyaşlarıyla eşlik ediyorlardı ona .. Sonunda genç kız kendini biraz olsun toparlayıp günün başından bu yana ilk kez konuştu .. “ Hayırlısı olsun “ diyebildi .. Belki okuldan uzaklaştırılacak, belki yıllardır emek verdiği eğitim hakkı elinden alınacaktı ama o yinede her zaman olduğu gibi ümidini Rabbinin hayrına yöneltmişti .. Zira o hayrı yalnızca dünyada değil ahirette de bekleyenlerdendi .. Bir kez daha “ Hayırlısı olsun “ dedikten sonra arkadaşlarının yanından uzaklaştı genç kız .. Arkadaşları arkasından konuştular ..
- Nasılda vakur güzel kardeşimiz ..
- Evet ama hep dikkat etmişimdir pek bir suskundur kendisi neden acaba ..?
- Tatlım .. O nun haline, tavrına , yürüyüşüne bir bak .. O aslında hiç de suskun değildir .. Takvasıyla konuşur tabi anlayabilene .. O yüzden biz kızlar ona aramızda “ Nun Kalem “ deriz