YÜREKTEN DÖKÜLENLER
Artık bende yaşlandım,hemde baba olmadan.
Hasret dönmez vuslata,evladımı sarmadan.
Bitmez yanlız geceler,sabahlara uzaktır.
Yavru hasreti çok zor,yürek yakar ağlatır.
Bu Dünya'da fanidir,tıpkı insanlar gibi.
Veremedim yavruma,sarıp bağrımdan sevgi.
Güneş aştı dağları,karanlığa batmakta.
Nasip treni kaçtı,şimdi yürek yanmakta.
Ne gelir bilmem elden,vermezse Yüce Mevla.
Niceler acı gördü,kimbilir bu Dünya'da.
Ne kadar feryat etsen,ağlasanda boşuna.
Kul yaşar kaderini,gitmesede hoşuna.
İnsan bıkar hayattan,bazen öyle an olur.
Yavru hasreti ile,ekmek aşı kan olur.
Feryada gücün yoksa,faydasızdır ağlaman.
Ancak gözlerin güler,kabul olursa duan.
Sedat derki ellerim,durur Hak'ka duada.
Kabul eylerse Mevla,ereceğim murada.
Şimdi gözlerim yaşlı,yalandan gülüyorum.
Dünya sizlerin olsun,evlatsız gidiyorum.
Şükür Hamdım Allah'a (C.C.) neylerse güzel eyler.
Bana vermedi çocuk,siz kıymet bilin beyler.
SEDAT YILDIRIM
